Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tytuł „Namiętności” mógłby wskazywać, że są to opowiadania o namiętnych uczuciach, czy wielkiej miłości.
Tak nie jest. To historie ludzi samotnych - dramatyczne, ponure, niektóre wstrząsające.
Niektóre o ludziach pozbawionych sumienia i empatii.
W „Namiętnościach” Hłaski jest tylko cierpienie, smutek, nienawiść i śmierć.
Smutne opowiadania. Zmuszają do refleksji.
Zmuszają, by się zatrzymać w biegu i odnaleźć na nowo prawdziwy sens życia.
Można spróbować, zamiast uparcie twierdzić, że „Życie jest bez sensu” ;)

Tytuł „Namiętności” mógłby wskazywać, że są to opowiadania o namiętnych uczuciach, czy wielkiej miłości.
Tak nie jest. To historie ludzi samotnych - dramatyczne, ponure, niektóre wstrząsające.
Niektóre o ludziach pozbawionych sumienia i empatii.
W „Namiętnościach” Hłaski jest tylko cierpienie, smutek, nienawiść i śmierć.
Smutne opowiadania. Zmuszają do refleksji....

Legendarna postać - niezwykły pisarz.
Wywiady, recenzje, felietony. Pozwalają lepiej poznać Hłaskę.
Miał niesamowitą wyobraźnię. Był doskonałym obserwatorem. Pił i buntował się. Może po prostu był zbyt wrażliwym człowiekiem?
Doskonale charakteryzują Hłaskę słowa matki w wywiadzie „Śmierć samotnego mitomana”:
„Marek nie miał żadnych przyjaciół ani w kraju, ani za granicą. Jedynie znajomych.”
„Marek niczego nie ukrywał, nie ubarwiał treści, nie odbiegał od faktów. Na dodatek język opowiadań nie jest wcale słodki”.

Tę książkę powinnam przeczytać zanim sięgnęłam po prozę Hłaski. Łatwiej byłoby mi wczuć się w jego ponure, smutne opowiadania.

PS
W książce jest też pięć nieznanych wcześniej opowiadań. Najbardziej przejmujące - „Brat czeka na końcu drogi”.

Legendarna postać - niezwykły pisarz.
Wywiady, recenzje, felietony. Pozwalają lepiej poznać Hłaskę.
Miał niesamowitą wyobraźnię. Był doskonałym obserwatorem. Pił i buntował się. Może po prostu był zbyt wrażliwym człowiekiem?
Doskonale charakteryzują Hłaskę słowa matki w wywiadzie „Śmierć samotnego mitomana”:
„Marek nie miał żadnych przyjaciół ani w kraju, ani za granicą....

Mocna, surowa, typowo męska literatura.
Mężczyźni ciężko pracujący w górach, na odludziu.
Wyrzuceni poza margines społeczeństwa.
Brutalni, cyniczni. I bardzo samotni.
Marzą o lepszym życiu i dla tych marzeń codziennie narażają życie.
A wśród nich kobieta - jedyna – zdesperowana, przebiegła.
O jej względy zaczynają rywalizować.
To książka o brudnej, komunistycznej Polsce.
Hłasko szczery do bólu.
Doskonała narracja, świetne dialogi, pełne ironii.
Język bohaterów ostry, często wulgarny, ale taki musi być.
No i ten niesamowity klimat – ponury, brudny, depresyjny.
Smutna książka. Przytłaczająca. Doskonała!!!

Mocna, surowa, typowo męska literatura.
Mężczyźni ciężko pracujący w górach, na odludziu.
Wyrzuceni poza margines społeczeństwa.
Brutalni, cyniczni. I bardzo samotni.
Marzą o lepszym życiu i dla tych marzeń codziennie narażają życie.
A wśród nich kobieta - jedyna – zdesperowana, przebiegła.
O jej względy zaczynają rywalizować.
To książka o brudnej, komunistycznej...

I znów Hłasko w swoim charakterystycznym, niepowtarzalnym stylu - szczery do bólu.
To nie jest książka lekka i miła. Jest gorzka i przygnębiająca. Świat Hłaski jest zawsze szary, brudny, ponury.
Lęk przed śmiercią; oczekiwanie na śmierć; poszukiwanie miłości; tęsknota za wolnością.
Bohaterowie uwikłani w sytuacje bez wyjścia. - Mają marzenia, które nie mogą się spełnić. Gubią się w swoich emocjach.
Lęk przed śmiercią powoduje, że pragną żyć chwilą, przeżyć jak najwięcej.
Lektura trudna w odbiorze. Trzeba mieć odpowiedni nastrój, by zacząć czytanie.
To wartościowa książka. Kto lubi Hłaskę, ten ją doceni, nie będzie zawiedziony.

PS
Czytając Marka Hłaskę zawsze muszę dodać coś do listy cytatów – nie mogę się oprzeć. Tak dużo można wybrać z jego prozy.

I znów Hłasko w swoim charakterystycznym, niepowtarzalnym stylu - szczery do bólu.
To nie jest książka lekka i miła. Jest gorzka i przygnębiająca. Świat Hłaski jest zawsze szary, brudny, ponury.
Lęk przed śmiercią; oczekiwanie na śmierć; poszukiwanie miłości; tęsknota za wolnością.
Bohaterowie uwikłani w sytuacje bez wyjścia. - Mają marzenia, które nie mogą się spełnić....

Opowiadania różne, ale wyjątkowa jest „Pętla”, najbardziej przejmująca. Dla samej „Pętli” warto sięgnąć po ten tomik.
Jeden dzień z życia Kuby, młodego wrażliwego, inteligentnego… alkoholika. Jego cierpienia, rozterki i rozpaczliwe próby wyjścia z nałogu.
To najlepsze opowiadanie Hłaski jakie przeczytałam.
Niesamowite, mocne, głęboko poruszające. Brak mi słów.
Niesamowity Hłasko.

Opowiadania różne, ale wyjątkowa jest „Pętla”, najbardziej przejmująca. Dla samej „Pętli” warto sięgnąć po ten tomik.
Jeden dzień z życia Kuby, młodego wrażliwego, inteligentnego… alkoholika. Jego cierpienia, rozterki i rozpaczliwe próby wyjścia z nałogu.
To najlepsze opowiadanie Hłaski jakie przeczytałam.
Niesamowite, mocne, głęboko poruszające. Brak mi słów.
Niesamowity...

Smutna opowieść - o tęsknocie za szczęściem, za poczuciem wolności i godności.
Hłasko pokazuje pokrętną naturę człowieka. Jego podłość, ale i godność – brudne wnętrze, ale i piękno.
Opowieść o emigrantach – zagubionych, próbujących odnaleźć się w obcym kraju.
O dziwnej, pogmatwanej męskiej przyjaźni.
O honorze, zdradzie, nieszczęśliwej miłości. O trudnych relacjach między bohaterami.
Pesymistyczna, „czarna” literatura – może nie dla każdego.
Na pewno skłaniająca do przemyśleń.

PS
„Żył krótko – a wszyscy byli odwróceni” – wiele mówi ten napis umieszczony na grobie pisarza.

Smutna opowieść - o tęsknocie za szczęściem, za poczuciem wolności i godności.
Hłasko pokazuje pokrętną naturę człowieka. Jego podłość, ale i godność – brudne wnętrze, ale i piękno.
Opowieść o emigrantach – zagubionych, próbujących odnaleźć się w obcym kraju.
O dziwnej, pogmatwanej męskiej przyjaźni.
O honorze, zdradzie, nieszczęśliwej miłości. O trudnych relacjach między...