Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszystko to co mi przeszkadzało w pierwszej części i co -miałem nadzieję- było błędami nowicjusza tutaj dostajemy w dużo większej dawce. Przede wszystkim książka mogłaby być krótsza o jakieś 150 stron gdyby wyciąć z niej wszystkie zbędne wątki melodramatyczne, żenujące rozkminy Justyny i morały niczym z magazynów dla nastolatek. Niestety za mało jest tu mrocznego kryminału, a za dużo infantylnych mądrości i rozważań, to taka trochę literatura w stylu Camili Lackberg - niby kryminał, w rzeczywistości kiepskie romansidło. Główna bohaterka to superhero, bo do wszystkiego w zasadzie dochodzi sama. Kuleje trochę konstrukcja powieści - mamy rozdział X i w tym samym rozdziale dostajemy odpowiedź, przechodzimy do następnego. Scena finałowa niemal identyczna jak w pierwszej części....

Widać tu duży talent, ale widać też pewną niedojrzałość. Mam nadzieję, że w kolejnych częściach autor w stu procentach postawi już na intrygę kryminalną, a banalne przemyślenia i wątki romantyczne zostawi dla autorów i odbiorców takich powieści.

Wszystko to co mi przeszkadzało w pierwszej części i co -miałem nadzieję- było błędami nowicjusza tutaj dostajemy w dużo większej dawce. Przede wszystkim książka mogłaby być krótsza o jakieś 150 stron gdyby wyciąć z niej wszystkie zbędne wątki melodramatyczne, żenujące rozkminy Justyny i morały niczym z magazynów dla nastolatek. Niestety za mało jest tu mrocznego kryminału,...

Książka jest kompletnie niezrozumiała dla osób, które nie znają szczegółowo historii Izraela i specyficznych pojęć. Tak jak w serii "Reportaż" ukazują się różne pozycje o różnych miejscach na świecie, które po prostu można czytać, tak tutaj musiałem to robić z Wikipedią. Wystarczyłoby dodanie odpowiednich przypisów, ale nie wiem, czy w redakcji uznano, że za wszelką cenę chcą utrzymać oryginalne dzieło Oza, czy nikomu się nie chciało. Nie polecam jeżeli nie jesteście biegli w sprawach Izraela oraz kultury i historii żydowskiej.

Książka jest kompletnie niezrozumiała dla osób, które nie znają szczegółowo historii Izraela i specyficznych pojęć. Tak jak w serii "Reportaż" ukazują się różne pozycje o różnych miejscach na świecie, które po prostu można czytać, tak tutaj musiałem to robić z Wikipedią. Wystarczyłoby dodanie odpowiednich przypisów, ale nie wiem, czy w redakcji uznano, że za wszelką cenę...

Nie jest to na pewno najlepsza powieść Twardocha. Nie jest też zła, ale jeżeli dla kogoś będzie to pierwsze spotkanie z tym autorem to raczej nie poczuje się zachęcony. "Chołod" jest bardzo brutalny, bardzo naturalistyczny i nie rozumiem tych, którym to przeszkadza. Realia ZSRR i sytuacje, które Twardoch opisuje to nie był klub komediowy. Mimo braku dialogów pierwszą część czyta się bardzo szybko i łatwo dać się ponieść strumieniowi świadomości narratora. W drugiej części tempo siada i raczej nuży. Historia staje sie rozwleczona, pojawia się mnóstwo zbędnych wtrąceń i trochę wyglada to tak jakby Twardoch miał dość swojej powieści i chciał ją skończyć jak najszybciej. Na plus niewątpliwie pomysł wykorzystania swojego alter ego, przez co mamy wrażenie, że historia w jakiejś części jest prawdziwa, choć jej fikcyjność Twardoch potwierdził w wywiadzie na Kanale Sportowym.

Nie jest to na pewno najlepsza powieść Twardocha. Nie jest też zła, ale jeżeli dla kogoś będzie to pierwsze spotkanie z tym autorem to raczej nie poczuje się zachęcony. "Chołod" jest bardzo brutalny, bardzo naturalistyczny i nie rozumiem tych, którym to przeszkadza. Realia ZSRR i sytuacje, które Twardoch opisuje to nie był klub komediowy. Mimo braku dialogów pierwszą część...