Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka o mitologii dokładnie taka, jak lubię: autorka opisuje irańskie historie, a następnie podejmuje próbę wyjaśnienia ich genezy, a także przemian, jakie zaszły w wierzeniach. Do tego napisana piękną polszczyzną. Serdecznie polecam.

Książka o mitologii dokładnie taka, jak lubię: autorka opisuje irańskie historie, a następnie podejmuje próbę wyjaśnienia ich genezy, a także przemian, jakie zaszły w wierzeniach. Do tego napisana piękną polszczyzną. Serdecznie polecam.

Tak się złożyło, że przeczytałam tę książkę, a zaraz po niej "Karin, córkę Monsa" Miki Waltariego. Gdyby ustawić je chronologicznie według wydarzeń historycznych, jakie opisują, najpierw powinna być "Karin...", potem "Gwiazda...". Ta pierwsza opowiada o Eryku Szalonym, druga - o jego synu. Może to błąd, że przeczytałam tylko tę jedną książkę Waltariego, może napisał lepsze. Nie mogłam jednak nie porównywać tych dwóch: "Karin..." jest prostą historią o niewiarygodnie dobrej, potulnej (i przez to irytującej) kobiecie, "Gwiazda..." przedstawia bohaterów z krwi i kości, nie trzyma się w żelazny sposób chronologii, urzeka tajemniczością. Przy jej głębi, "Karin..." wydała mi się naprawdę płaska i płytka. Czasami narracja "Gwiazdy..." nieco dezorientuje, być może powinna być bardziej poukładana. Jednak dzięki temu w pewien sposób nawiązuje do szaleństwa Eryka, a także ziaren tego szaleństwa w jego synu.

Tak się złożyło, że przeczytałam tę książkę, a zaraz po niej "Karin, córkę Monsa" Miki Waltariego. Gdyby ustawić je chronologicznie według wydarzeń historycznych, jakie opisują, najpierw powinna być "Karin...", potem "Gwiazda...". Ta pierwsza opowiada o Eryku Szalonym, druga - o jego synu. Może to błąd, że przeczytałam tylko tę jedną książkę Waltariego, może napisał lepsze....