Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdyby oceniać tę książkę mierząc stosunek objętości do faktycznej, użytecznej treści, to ta książka wypada bardzo słabo.

Tytuł sugeruje, że jest to pewnego rodzaju poradnik i taką wizję podzielają sami autorzy "Górnego mózgu(...)". Ze 190 stron dowiedziałam się:
A. Czym jest teoria trybów poznawczych i że działam w trybie działania.
B. Kto z kim tworzy najlepszą parę/zespół wykorzystując swoje mocne strony do uzupełniania braków drugiej.
C. Jacyś tam ludzie działali w takim a takim trybie, ale to są w sumie przypuszczenia.
D. Podział na lewą i prawą półkulę to bzdura.
E. Książka napisana przez słynnego na cały świat psychologa brzmi jak mój marny licencjacik (jeśli chodzi o styl).

Innymi słowy, nie dowiedziałam się z tej książki najważniejszego. "Jak robić to lepiej?" (w sensie myśleć). Bałam się tego "kołczingowego" tytułu (słusznie), ale zaufałam uznanemu nazwisku. Nie mam do zarzucenia nic wobec samej teorii i jej uzasadnienia, osobie nie siedzącej na co dzień w neuronauce brzmi wystarczająco wiarygodnie. Ale na półce "Rozwój osobisty" bym tego nie położyła.

Gdyby oceniać tę książkę mierząc stosunek objętości do faktycznej, użytecznej treści, to ta książka wypada bardzo słabo.

Tytuł sugeruje, że jest to pewnego rodzaju poradnik i taką wizję podzielają sami autorzy "Górnego mózgu(...)". Ze 190 stron dowiedziałam się:
A. Czym jest t...

Rozwiń Zwiń

Mój problem z literaturą Kinga jest taki, że lubię w niej wszystko, tylko nie motyw horroru.
Zaczynając lekturę spodziewałam się, że będzie mi się czytać powoli i z szybko rosnącym znużeniem. Miłe zaskoczenie, bo tak się nie stało. Bardzo przyjemnie i bez oporów zanurzałam się w może mniej przyjemny świat Jamiego. Z ciekawością śledziłam jego bez wątpienia pełne wrażeń życie i odczytywałam to, co zostało wypowiedziane tylko między wierszami.
Jednak im bliżej końca książki, tym większe rozczarowanie. To kwestia moich preferencji - nie lubię grozy ciągniętej przez wodze fantazji autora. Zakończenie jest według mnie zbyt oczywiste, zbyt głośno mówi: "To, co się teraz dzieje, nie należy do tego świata."
Dopóki autor trzymał się granicy snu i jawy, było ok i było ciekawie. Potem entuzjazm niestety opadł.
Być może kiedyś skuszę się na jeszcze jedną próbę, jeszcze raz dam szansę Królowi Grozy. Jednak z jeszcze większą rezerwą niż przedtem.

Mój problem z literaturą Kinga jest taki, że lubię w niej wszystko, tylko nie motyw horroru.
Zaczynając lekturę spodziewałam się, że będzie mi się czytać powoli i z szybko rosnącym znużeniem. Miłe zaskoczenie, bo tak się nie stało. Bardzo przyjemnie i bez oporów zanurzałam się w może mniej...

Rozwiń Zwiń

Przez swoją nieuwagę wprowadziłam się w błąd. Sądziłam, że "komiks" jest tu metaforą. :D Trochę mnie to rozczarowało, bo liczyłam, że książka zaspokoi mój czytelniczy głód chociaż na kilka dni.
Ale pomyślałam sobie "Ok, komiks też może przecież być wyczerpujący". Nie był.
Chylę czoła autorowi ilustracji i ogólnego zamysłu, ale nie dowiedziałam się z tej książki-broszurki nic nowego lub wartościowego. To było jak przelecenie palcem po mapie w ramach podróży. Rozczarowanie. ¯\_(ツ)_/¯

Przez swoją nieuwagę wprowadziłam się w błąd. Sądziłam, że "komiks" jest tu metaforą. :D Trochę mnie to rozczarowało, bo liczyłam, że książka zaspokoi mój czytelniczy głód chociaż na kilka dni.
Ale pomyślałam sobie "Ok, komiks też może przecież być wyczerpujący". Nie by...

Rozwiń Zwiń