Stephen Kosslyn

Każdy musi mieć teraz swoją "teorię". Oto dwa tryby pracy mózgu: planowanie/działanie i obserwowanie. W zależności od natężenia obu tych trybów (silne/słabe),mamy cztery typy ludzi. Następnie, po przedstawieniu tej klasyfikacji, sięgamy po sławne i najlepiej nieżyjące osoby, by je odpowiednio sklasyfikować. Z odpowiednimi zastrzeżeniami, że typy bywają płynne, że można się zmienić, że sytuacyjnie... I piszemy książkę ...moim zdaniem, "teoria" miałka i nic nie wnosząca. A oto moja "teoria": ludzie uczą się przez naśladownictwo oraz przez studiowanie teorii. W zależności od nasilenia tych tendencji w uczeniu się (wyróżniam trzy stopnie nasilenia (!): bardzo sile, umiarkowane, słabe),mamy 9 typów uczenia się! Hurra, powinnam chyba napisać książkę! Czy może 9 typów to za dużo, może pozostać przy 4...? Większość autorów ma dwie cechy o dwóch nasileniach. Ale chciałam być oryginalna... ...To jakaś plaga, robienie "TEORII" z trywialnych spostrzeżeń i przykrawania świata do sztucznych ram... Książka śmiertelnie nudna, wielki zawód, bo po autorze (Kosslynie) spodziewałam się jakiegoś fajnego kawałka nauki...