Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść miła i przyjemna? Nie nazwałabym.
W "Córce Słońca" przeplatało się nieumiejętnie tyle historii i różnych postaci, że męczące stawało się dowiadywanie o nowym bohaterze, lub o śmierci "starego". Wygląda na to że pani Barbara chciała pobawić się nieco kreowaniem wielkich i rozległych historii. No cóż, "pobawić" gdyż nie jest to wielkie dzieło.
Dla mnie "Córka Słońca" jest książką przesadzoną. Zbyt wiele w niej wszystkiego - począwszy od nadmiernych "tragicznych" śmierci, do żałosnych historii miłosnych.
Brakowało mi tutaj spokojnego, trwałego wątku. Historia toczyła się tak szybko, a kolejne postacie tylko przemijały i przemijały, w końcowym efekcie nadając tylko tło bohaterce, że nie zdążyłam utożsamić się z nikim. Idąc tym tropem, uciążliwe i wręcz drażniące stawały się rozlegle opisane uczucia i emocje bohaterów.
Paranoicznie jeszcze występowała tu zła ciocia Beti. Na domiar wszystkiego, cała opisana w tej książce historia poszła za schematem w którym mimo zamierzonego zaskoczenia i nagłego ujawnienia się złych bohaterów, przeczuwalne stały się najdrobniejsze kwestie.
No cóż - może jednak znajdą się osoby lubiące historie pseudo "dramatyczne" i jednocześnie pseudo "psychologiczne" starające się grać na ludzkich uczuciach po przez członków rodziny, aczkolwiek z amatorskim wręcz wątkiem romantycznym, przypominające nieudaną produkcję serialu dla nastolatek.

Powieść miła i przyjemna? Nie nazwałabym.
W "Córce Słońca" przeplatało się nieumiejętnie tyle historii i różnych postaci, że męczące stawało się dowiadywanie o nowym bohaterze, lub o śmierci "starego". Wygląda na to że pani Barbara chciała pobawić się nieco kreowaniem wielkich i rozległych historii. No cóż, "pobawić" gdyż nie jest to wielkie dzieło.
Dla mnie "Córka...

Niezwykle emocjonalna opowieść, budząca szlachetne myśli. Wciąga bardzo szybko, nie mam zastrzeżeń.

Niezwykle emocjonalna opowieść, budząca szlachetne myśli. Wciąga bardzo szybko, nie mam zastrzeżeń.

Książka z dzieciństwa. Lektura szkolna, wciągnął mnie wątek o sposobie na nauczycielów :). Bo przecież które dziecko by nie chciało z łatwością i bez uczenia wślizgnąć się do kolejnej klasy?

Książka z dzieciństwa. Lektura szkolna, wciągnął mnie wątek o sposobie na nauczycielów :). Bo przecież które dziecko by nie chciało z łatwością i bez uczenia wślizgnąć się do kolejnej klasy?

Miło się czyta, lecz książka nie powala. Życie młodej Kleopatry opisane jest zbyt ciepło, przedstawia wręcz sielankę. Za mało w niej emocji, jakby młoda bohaterka opisywała wszystko w swoim pamiętniczku "na pokaz", bez prawdziwych uczuć. Doznałam małego rozczarowania, gdyż zabierając się za tą książkę miałam nadzieję przeżywać historię Kleopatry jej okiem.

Miło się czyta, lecz książka nie powala. Życie młodej Kleopatry opisane jest zbyt ciepło, przedstawia wręcz sielankę. Za mało w niej emocji, jakby młoda bohaterka opisywała wszystko w swoim pamiętniczku "na pokaz", bez prawdziwych uczuć. Doznałam małego rozczarowania, gdyż zabierając się za tą książkę miałam nadzieję przeżywać historię Kleopatry jej okiem.

Bardzo spodobała mi się ta książka. Fabuła szybko mnie wciągnęła , wogóle cała lektura była niezwykle interesująca. Autorka bardzo zwinnie wprowadziła nas w świat Aiszy, doprowadzając do tego iż wszystkie "emocje" odczuwałam razem z nią. Gorąco czekam na następną część, która ma się pojawić.

Bardzo spodobała mi się ta książka. Fabuła szybko mnie wciągnęła , wogóle cała lektura była niezwykle interesująca. Autorka bardzo zwinnie wprowadziła nas w świat Aiszy, doprowadzając do tego iż wszystkie "emocje" odczuwałam razem z nią. Gorąco czekam na następną część, która ma się pojawić.

Lekka książka, miejscami wręcz.. śmieszna.

Lekka książka, miejscami wręcz.. śmieszna.

Pierwsza część sagi "Córki Wikingów" bardzo mnie wciągnęła, chociaż po smutnym rozczarowaniu z drugiej części, nie chętnie wzięłam się za trzecią. Na szczęście - Tu się nie zawiodłam. Ta część szczególnie mi się spodobała. Ogólnie tematy tych trzech części, dzielą się na: Pierwsza - Miłość, Druga - Śmierć, Trzecia - Kościół, Duch. Saga jest godna polecenia, można powiedzieć też że jest kopalnią mądrości życiowej, "prakrycznej".

Pierwsza część sagi "Córki Wikingów" bardzo mnie wciągnęła, chociaż po smutnym rozczarowaniu z drugiej części, nie chętnie wzięłam się za trzecią. Na szczęście - Tu się nie zawiodłam. Ta część szczególnie mi się spodobała. Ogólnie tematy tych trzech części, dzielą się na: Pierwsza - Miłość, Druga - Śmierć, Trzecia - Kościół, Duch. Saga jest godna polecenia, można...