Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moje skromne pięć groszy odnośnie utworu. Co do fabuły nie ma się już co rozpisywać ponieważ moi poprzednicy nakreślili bardzo dobrze jej zarys. Rzeczywiście książka Redlińskiego ponadczasowa zarówno na swoisty humor w niej zawarty, problematykę obyczajowo-społeczną a także język, który niewiele stracił na swojej aktualności, kiedy popatrzymy na relacje z jakiegokolwiek materiału telewizyjnego emitowanego przez TVP Białystok (słynny wywiad z rolnikami, którym dziki zniszczyły uprawy polecam do obejrzenia na YT) W utworze chyba najbardziej urzeka przemiana Kaziuka pod wpływem "Uczycielki" zaczynająca się od próby "wykopania złotego konia" kończąc na sieczeniu żyta kosą, która to czynność uchodziła za świętokradztwo. Za tą przemianę główny bohater płaci wysoką cenę w zacofanej wiosce, stając się odmieńcem Taplarach. Nie mniej jednak jego postawę można odczytywać jako symbol zmian, które prędzej czy później i tak nadejdą do wioski pełnej zabobonów a których nikt łącznie z najważniejszym "upływającym czasem" - nie zatrzyma.

Moje skromne pięć groszy odnośnie utworu. Co do fabuły nie ma się już co rozpisywać ponieważ moi poprzednicy nakreślili bardzo dobrze jej zarys. Rzeczywiście książka Redlińskiego ponadczasowa zarówno na swoisty humor w niej zawarty, problematykę obyczajowo-społeczną a także język, który niewiele stracił na swojej aktualności, kiedy popatrzymy na relacje z jakiegokolwiek...

Powieść Witolda Wedeckiego to kolejny utwór, który dane mi było przeczytać ostatnimi czasy o lokalnym obliczu II wojny światowej. Tym razem jej akcja rozgrywa się na Wileńszczyźnie (pełnej czarów,mitów oraz zabobonów unoszących się w powietrzu). Może to tylko moje subiektywne odczucie, ale "Czarne rondo" bardzo przypomina mi "Sońkę" I. Karpowicza o której choć nie miałem zbyt dobrego zdania, to w zestawieniu z tą powieścią wypada dużo lepiej. Kilka ciekawych wątków (opisy walk partyzanckich oraz grabieży lokalnej ludności) nie przesłoni trudnego słownictwa regionalnego, które choć oddaje w pełni lokalny koloryt ówczesnych wydarzeń, to z drugiej strony utrudnia odbiór współczesnemu czytelnikowi. Zdecydowanie przydałby się słowniczek na końcu książki albo w przypisach jak miało to miejsce w pozycji wspomnianego autora "Ości".

Powieść Witolda Wedeckiego to kolejny utwór, który dane mi było przeczytać ostatnimi czasy o lokalnym obliczu II wojny światowej. Tym razem jej akcja rozgrywa się na Wileńszczyźnie (pełnej czarów,mitów oraz zabobonów unoszących się w powietrzu). Może to tylko moje subiektywne odczucie, ale "Czarne rondo" bardzo przypomina mi "Sońkę" I. Karpowicza o której choć nie miałem...

"Kobiety to męska specjalność" to cykl kilkunastu opowiadań Łukasza Gołębiewskiego na temat relacji damsko - męskich, w których na pierwszy plan (jak zwykle u pisarza) wysuwa się czerpanie cielesnych przyjemności z hedonistyczną wprost precyzją. Nie będę się wgłębiał w treść poszczególnych utworów ponieważ zostały pokrótce już omówione. Każdy kto przeczytał choćby "Melanże z Żyletką " lub "Xennę" nie zaskoczy ich treść. Na pewno na plus można zapisać pisarzowi "pociągnięcie" wątku Zuzy, znanej z wymienionej przeze mnie jako pierwszej powieści. Jak każda książka autora zaskakuje też.....mocnym zakończeniem, którego jednak nie zdradzę. Zainteresowanych zapraszam gorąco do lektury. Aha i jeszcze jedno. W związku z lekturą opowiadań nasunęło mi się pewne spostrzeżenie. Jestem ciekaw ile osób po ich lekturze pobiegło do pewnego sklepu w Galerii Arkadia w Warszawie w poszukiwaniu pierwowzoru jednej z bohaterek ;)

"Kobiety to męska specjalność" to cykl kilkunastu opowiadań Łukasza Gołębiewskiego na temat relacji damsko - męskich, w których na pierwszy plan (jak zwykle u pisarza) wysuwa się czerpanie cielesnych przyjemności z hedonistyczną wprost precyzją. Nie będę się wgłębiał w treść poszczególnych utworów ponieważ zostały pokrótce już omówione. Każdy kto przeczytał choćby...