Jesteśmy społecznością, która kocha książki

– To wódka? – słabym głosem zapytała Małgorzata.(...) – Na litość boską, królowo – zachrypiał – czy ośmieliłbym się nalać damie wódki? To czysty spirytus.

– To wódka? – słabym głosem zapytała Małgorzata.(...) – Na litość boską, królowo – zachrypiał – czy ośmieliłbym się nalać damie wódki? To cz...

Pozbierać jest się dziesięć razy trudniej, niż rozsypać.

Pozbierać jest się dziesięć razy trudniej, niż rozsypać.

Nigdy nie kocha się za bardzo.

Nigdy nie kocha się za bardzo.

Trzeba hałasu, żeby usłyszeć ciszę.

Trzeba hałasu, żeby usłyszeć ciszę.

Pieniądze są jak seks. Kiedy ich w ogóle nie masz, wydają się szalenie ważne...

Pieniądze są jak seks. Kiedy ich w ogóle nie masz, wydają się szalenie ważne...

Poza uczuciami seks jest pustynią, na której umiera się ze smutku.

Poza uczuciami seks jest pustynią, na której umiera się ze smutku.

Na łóżku Wittenberga przybywało książek; na ostatek spał pod wszystkimi siedmioma tomami Prousta, pod wierszami Eliota, pod tomikami Herberta, Grochowiaka i Szymborskiej, pod zeszytem z ręcznie przepisanym Miłoszem, pod oprawionym w "Trybunę Ludu" Trans-Atlantykiem, pod Konwickim, Parnickim, Camusem, Frommem, Freudem, Jungiem, młodym Marksem, późnym Mannem, pod Świadomością religijną i więzią kościelną Kołakowskiego, pod Czarownicą Micheleta, pod Złotą gałęzią Frazera, pod Bułhakowem, Bablem, Brochem, Faulknerem, pod trzema stukartkowymi brulionami, w których miał zaczęte dwie - pełne napięcia filozoficznego - powieści i jeden - pełen najwyższej temperatury językowej - poemat. I licznymi jeszcze innymi książkami był, jak kołdrą, Wittenberg przykryty, a raczej jak siecią, bo spomiędzy okładek przeświecała jego ciemna lewantyńska skóra. Prawa ręka zawsze zwisała z łóżka, jakby w poszukiwaniu stojącej tam pustej butelki; lewa w górę szła w kierunku głowy; głowa na miejscu - bo w centrum poduszki - spoczywała, wokół długie, bujne, kręcone loki, których wszyscy zazdrościliśmy mu wściekle. Było czego. Brawurowo naśladująca i z powodzeniem rywaliazująca z najwyrazistszymi kreacjami nieżyjącego od roku Jimiego Hendriksa fryzura nieodparcie przyciągała spojrzenia dziewczyn.

Na łóżku Wittenberga przybywało książek; na ostatek spał pod wszystkimi siedmioma tomami Prousta, pod wierszami Eliota, pod tomikami Herbert...