Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedyś jeszcze będzie pięknie. Niebo będzie tak samo niebieskie, słońce tak samo będzie raziło w oczy. Trawa pozostanie zielona. Wiatr będzie nadal rozwiewał nam włosy i tak samo będziemy się denerwować, gdy zacznie padać deszcz, a my nie weźmiemy parasola.

Kiedyś jeszcze będzie pięknie. Niebo będzie tak samo niebieskie, słońce tak samo będzie raziło w oczy. Trawa pozostanie zielona. Wiatr będzie nadal rozwiewał nam włosy i tak samo będziemy się denerwować, gdy zacznie padać deszcz, a my nie weźmiemy parasola.

W moim popieprzonym życiu nie było dotąd miejsca na szczęście. Pech mnie opuścił? Chce w to wierzyć, bo jeśli zaserwuje mi kolejne prawe sierpowe, mogę się już nie podnieść".

W moim popieprzonym życiu nie było dotąd miejsca na szczęście. Pech mnie opuścił? Chce w to wierzyć, bo jeśli zaserwuje mi kolejne prawe sierpowe, mogę się już nie podnieść".

Za długo otaczałem się przeszłością. Czas zrobić krok naprzód. Przecież jeszcze nie umarłem. Żyję i powinienem z tego korzystać".

Za długo otaczałem się przeszłością. Czas zrobić krok naprzód. Przecież jeszcze nie umarłem. Żyję i powinienem z tego korzystać".

Rodzic jest opiekunem, to znaczy że ma podążać za dzieckiem, a nie ciągnąć je za sobą. Najpierw trzyma je za rączkę, potem rączkę puszcza, ale asekuruje, później pozwala na swobodę w zasięgu wzroku, a ostatni etap jest wtedy, gdy dziecko znika z radaru rodzica. I żeby płynnie weszło w samodzielne życie, rodzic powinien do tego czasu zaszczepić w nim poczucie bezwarunkowej miłości. Takie dziecko nie będzie potrzebowało kontroli i będzie chciało powracać do domu.

Rodzic jest opiekunem, to znaczy że ma podążać za dzieckiem, a nie ciągnąć je za sobą. Najpierw trzyma je za rączkę, potem rączkę puszcza, ale asekuruje, później pozwala na swobodę w zasięgu wzroku, a ostatni etap jest wtedy, gdy dziecko znika z radaru rodzica. I żeby płynnie weszło w samodzielne życie, rodzic powinien do tego czasu zaszczepić w nim poczucie bezwarunkowej miłoś...

Mamy swoje problemy, radości, podziwiamy otaczające nas piękno, przejmujemy się niepowodzeniami, rozdrapujemy w pamięci słowa i czyny, które nas zraniły, wypatrujemy kolejnych pór roku, a one nadchodzą i mijają szybciej niż trwało oczekiwanie na nie. I całe życie mija niepostrzeżenie.

Mamy swoje problemy, radości, podziwiamy otaczające nas piękno, przejmujemy się niepowodzeniami, rozdrapujemy w pamięci słowa i czyny, które nas zraniły, wypatrujemy kolejnych pór roku, a one nadchodzą i mijają szybciej niż trwało oczekiwanie na nie. I całe życie mija niepostrzeżenie.

Kolekcjonujemy doświadczenia. Te cudowne, które chcemy zostawić ze sobą na zawsze, i te złe, które chcielibyśmy czym prędzej wymazać z pamięci. Te drugie, paradoksalnie, zostają z nami najdłużej. Nie mamy wpływu na to, jakie wyzwania postawi przed nami los i jak ciężki będzie nasz bagaż trudnych wspomnień. Ale to od nas zależy, w jaki sposób go poniesiemy. Czy weźmiemy ze sobą wózek, który ułatwi sprawę, czy też zarzucimy ten ładunek na plecy i pójdziemy z nim, co- raz niżej upadając pod jego ciężarem.

Kolekcjonujemy doświadczenia. Te cudowne, które chcemy zostawić ze sobą na zawsze, i te złe, które chcielibyśmy czym prędzej wymazać z pamięci. Te drugie, paradoksalnie, zostają z nami najdłużej. Nie mamy wpływu na to, jakie wyzwania postawi przed nami los i jak ciężki będzie nasz bagaż trudnych wspomnień. Ale to od nas zależy, w jaki sposób go poniesiemy. Czy weźmiemy ze sobą ...