Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dawno nie przeczytałam czegoś tak wstrząsającego, wzruszającego i porażającego zarazem... Tym bardziej, kiedy uświadomić sobie, że jest to literatura non fiction, a wszystkie opisane wydarzenia miały miejsce w Polsce.

Dawno nie przeczytałam czegoś tak wstrząsającego, wzruszającego i porażającego zarazem... Tym bardziej, kiedy uświadomić sobie, że jest to literatura non fiction, a wszystkie opisane wydarzenia miały miejsce w Polsce.

Nie mogłabym przejść obojętnie obok książki, która posiada tak piękną okładkę i tak zagadkowy tytuł.
Jako wielka miłośniczka zwierząt, od dziecka ratująca pisklęta wypadające z gniazd, posiadająca jednocześnie 10 chomików, dwa psy i akwarium pełne rybek, marząca od zawsze o weterynarii, zakochałam się bezgranicznie w Christopherze Hogwoodzie. Dobrze rozumiem Sy i jej specyficzne podejście do homo sapiens. Ale jeszcze lepiej - nie znającą miary miłość do zwierząt.
"Dobra świnka, dobra" uczy nas innego spojrzenia na naszych braci mniejszych, uczy pokory w stosunku do fauny i flory, pokazuje, jak wiele barier może przełamać miłość i jak wiele mostów można dzięki niej wybudować. Uczy, że przemijanie, choć przynosi wiele bólu, jest normalną koleją rzeczy.
"Niech miłość zaprowadzi nas do domu". Czego sobie i innym czytelnikom życzę.

Nie mogłabym przejść obojętnie obok książki, która posiada tak piękną okładkę i tak zagadkowy tytuł.
Jako wielka miłośniczka zwierząt, od dziecka ratująca pisklęta wypadające z gniazd, posiadająca jednocześnie 10 chomików, dwa psy i akwarium pełne rybek, marząca od zawsze o weterynarii, zakochałam się bezgranicznie w Christopherze Hogwoodzie. Dobrze rozumiem Sy i jej...

"Z nami to całkiem inna sprawa. My mamy do kogo otworzyć gębę, mamy kogoś, kto się choć trochę nami przejmuje. Nie musimy siedzieć w żadnej knajpie i przepuszczać forsy, jak ci, co nie mają się gdzie podziać (...) ja mam ciebie, a ty masz mnie"

Moje pierwsze zetknięcie z twórczością Steinbecka było bolesne jak uderzenie obuchem w tył głowy. Prostota tej opowiedzianej genialnie historii urzekła mnie od pierwszych stron, trzymając mocno za twarz. Przeplatające się w tle wątki traktowania czarnoskórych, kobiet, staruszków, osób niepełnosprawnych intelektualnie... Nic nie zostało powiedziane wprost, a było takie dosłowne. Skomplikowane relacje międzyludzkie, niejednoznaczne interpretacje zachowań, życie dla marzeń przez marzenia niszczone.
Lektura powieści "Myszy i ludzie" pozostawia w głowie wiele pytań, myśli, ale na pewno nie pozostawia pustki. To jedno z tych dzieł, które łechce zakamarki duszy, czyta się je jednym tchem, a potem przez wiele dni wraca do niego myślami. Serdecznie polecam!

"Z nami to całkiem inna sprawa. My mamy do kogo otworzyć gębę, mamy kogoś, kto się choć trochę nami przejmuje. Nie musimy siedzieć w żadnej knajpie i przepuszczać forsy, jak ci, co nie mają się gdzie podziać (...) ja mam ciebie, a ty masz mnie"

Moje pierwsze zetknięcie z twórczością Steinbecka było bolesne jak uderzenie obuchem w tył głowy. Prostota tej opowiedzianej...