Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Superkot nadal prowadzi klub komiksowy, w którym uczy małe kijanki jak stworzyć komiks. Naomi, Melvin i rodzeństwo pilnie się uczoną (no przynajmniej zazwyczaj), a jednocześnie zaczynają szukać własnej drogi. Zaczynają mieć własne plany (np. wydać książkę i stać się szybko bogatym), jednak nie zawsze udaje się je zrealizować. Superkot nie ma z nimi wcale łatwo, tym bardziej że małe żabki mają niejednokrotnie szalone pomysły. Na dodatek pojawia się niespodziewany gość. Kto taki? Czym tym razem zaskoczą małe żabki? Jak będą wyglądać kolejne zajęcia? Na jakie pomysły wpadnie Superkot, aby sprostać wymagania małych uczniów?

To już trzeci tom z serii, a poprzednie były tak fajne, że ten był oczekiwany z dużą niecierpliwością. Co w nim znajdziemy? Mamy ciekawą, momentami zabawną historię, a do tego bardzo dużo cennych rad odnośnie do tworzenia komiksów. Ten komiks nie tylko bawi, ale również pokazuje wiele dość cennych spraw, o których warto później porozmawiać (np. chęć szybkiego wzbogacenia się).

Komiks jest bezpośrednią kontynuacją poprzedniego tomu, więc moim zdaniem powinno się je czytać po kolei. Znajdziemy w nim aż czternaście rozdziałów, a w każdym inna przygoda.

Wizualnie komiks jest bardzo ładny. Ilustracje autora są proste, a jednocześnie wcale nie banalne, w żywych kolorach. To wszystko sprawia, że sięga się po niego z przyjemnością.

„Superkot. Klub komiksowy. Na przekór.” to niezwykły komiks, który według moich dzieci jest wręcz genialny. Znajdziemy w nim historie, które bawią, uczą, pokazują emocje. My z wielką przyjemnością polecamy.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2023/08/superkotklubkomiksowynaprzekorwydawnictwojaguar.html

Superkot nadal prowadzi klub komiksowy, w którym uczy małe kijanki jak stworzyć komiks. Naomi, Melvin i rodzeństwo pilnie się uczoną (no przynajmniej zazwyczaj), a jednocześnie zaczynają szukać własnej drogi. Zaczynają mieć własne plany (np. wydać książkę i stać się szybko bogatym), jednak...

Rozwiń Zwiń

Everlynne wraz z przyjaciółką wyjechała na wakacje, to tam poznaje Joego. Chociaż ta znajomość jest naprawdę krótka, obiecują sobie, że nie skończy się wraz z wyjazdem. Oboje czują, że to, co ich połączyło, nie jest tylko wakacyjnym zauroczeniem. Są młodzi, szczęśliwi, mają plany i marzenia. Niestety rzeczywistość okazuje się zupełnie inna, niż by chcieli, a tragedia, jaka spotkała Everlynne, sprawia, że traci kontakt z chłopakiem.
Mija kilka lat od tamtych zdarzeń. Młoda kobieta zamieszkała w Salem, gdzie żyje samotnie, w wielkim poczuciu winy. Opuściła rodzinę, odsunęła się od wszystkich, porzuciła swoje pasje, a wokół siebie wybudowała wielki mór, przez który nie pozwala przebić się nikomu. Żyje pełna bólu, wspomnień, również tych o miłości, nigdy nie zapomniała o Joe.
Pewnego dnia w jej życiu pojawia się Dominik. Początkowo Everlynne broni się przed tą znajomością i nie zamierza oferować mu nic więcej niż zwykłą przyjaźń. Jednak jemu to nie wystarcza, a ona, po kilku przypadkowych spotkaniach i rozmowie ze współlokatorką, jedyną osobą, którą do siebie dopuściła, postanawia spróbować. Dominik jest zupełnie inny, niż był Joe, a jednak pomału się przed nim otwiera. Teraz miało już być tylko dobrze, jednak los postanawia postawić na jej drodze miłość sprzed lat. Na dodatek okazuje się, że Joe i Dominik mają z sobą wiele wspólnego. Co takiego? Jak doszło do śmierci mamy Everlynne? Dlaczego się o nią obwinia? Czy rodzące się uczucie między Everlynne a Dominikiem ma szansę na szczęśliwy finał? Jak zareaguje kobieta na spotkanie po tylu latach Joego? Czy Everlynne odnajdzie swoje szczęście? Czy pozwoli sobie na nie?

Początkowo myślałam, że będzie to kolejna lekka historia doskonała na leniwy, wakacyjny dzień. Wyjazd przyjaciółek na wspólne wakacje, dobra zabawa, miłość – taki był początek. Później autorka mocno mnie zaskoczyła, kiedy historia przeniosła się o sześć lat do przodu, stała się zupełnie inna. To wszystko, co się działo wywoływało we mnie ogromne emocje, a jednocześnie mocno wciągnęło. Książka ma prawie 400 stron, a ja musiałam ją przeczytać od razu całą, nie byłam w stanie odłożyć na bok, za bardzo byłam ciekawa, jak to wszystko się zakończy.
To nie jest lekka, słodka historia, a wręcz przeciwnie. Znajdziemy w niej tragiczne zdarzenia, śmierć, utratę bliskich i to na różny sposób, ucieczkę. Pełna bólu, samotności, poczucia winy, a jednocześnie miłości (o którą trzeba będzie walczyć). Dla mnie to jedna z tych pozycji, o których nie zapominam szybko, które mocno przeżywam. Akcja sprawnie poprowadzona, ze zwrotami, które potrafiły mnie mocno zaskoczyć.

Główną bohaterką jest Everlynne. Najpierw poznajemy ją jako młodą dziewczynę, szczęśliwą, pełną pasji, marzeń, przeżywającą miłość. Później przenosimy się w czasie o sześć lat, a ona całkowicie się zmienia. Tragedia, którą przeżyła, sprawiła, że stała się wycofana, lękliwa, że żyje w poczuciu winy, wybierając samotność. Niektóre jej zachowania, decyzje mocno podnosiły mi ciśnienie, miałam ochotę nią potrząsnąć. Jednak mimo tego mocno jej kibicowałam i liczyłam, że otworzy oczy, zawalczy o siebie i swoje szczęście.

„Beautiful Graves” to książka, która wywołała we mnie wiele emocji, z historią pełną bólu, samotności, poczucia winy. Moim zdaniem zdecydowanie warto po nią sięgnąć i z przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2023/08/beautifulgraveswydawnictwoluna.html

Everlynne wraz z przyjaciółką wyjechała na wakacje, to tam poznaje Joego. Chociaż ta znajomość jest naprawdę krótka, obiecują sobie, że nie skończy się wraz z wyjazdem. Oboje czują, że to, co ich połączyło, nie jest tylko wakacyjnym zauroczeniem. Są młodzi, szczęśliwi, mają plany i marzeni...

Rozwiń Zwiń

Przyjaciółka matki Anthonyego umiera, a on dowiaduje się, że jej córka ma niebawem z nimi zamieszkać. Natalia miała tylko ją, teraz została na świecie całkiem sama. Kobieta postanawia ją przygarnąć, ma zamieszkać z nimi, nie wyobraża sobie, aby miało być inaczej. Młody chłopak wraz z matką jedzie po nią i chociaż niejednokrotnie się widzieli, to było dość dawno. Już na samym początku dochodzi między nimi do wymiany zdań, a on nie jest najmilszy. Jednak Anthony dość szybko się opanowuje i postanawia, że pomoże Natalii z zaaklimatyzowaniem się w nowym środowisku. Mają chodzić razem do szkoły, a on doskonale zdaje sobie sprawę, jakie panują w niej układy.
W życiu Natalii nadchodzą wielkie zmiany. Śmierć matki sprawiła jej duży ból, została na świecie całkiem sama. Na szczęście jej przyjaciółka postanawia się nią zająć. Młoda dziewczyna musi zostawić to, co znała i wyruszyć do zupełnie innego miejsca. Nowa szkoła, nowi znajomi i syn ciotki, z którym zaczyna ją łączyć coś więcej niż relacja, jakiej się po nich spodziewali – jak rodzeństwa. Pierwsze dni w szkole upływają dość spokojnie, dzięki Marcie, która jest blisko z Antkiem i na jego prośbę wzięła ją pod swoje skrzydła. Jednak na pewnej imprezie dzieje się coś, co wszystko zmienia. Co takiego się stanie? Jak potoczy się znajomość między Antkiem a Natalią? Jak dziewczyna odnajdzie się w nowym środowisku? Kto będzie chciał zaszkodzić tej dwójce?

Tak książka bardzo mi się podobała, wciągnęła mnie praktycznie od pierwszych stron i nie pozwoliła się oderwać, aż nie poznałam zakończenia. To historia o samotności, śmierci bliskiej osoby, nowym początku, szkolnych intrygach, zemstach, przyjaźni, miłości. Pokazuje świat bogatych dzieciaków, w którym rodzice często tuszują wybryki swoich pociech pieniędzmi, nie zastanawiając się, jak to na nich wpływa.
Akcja dość sprawnie poprowadzona. Książkę czytało się dość szybko, a podczas czytania towarzyszyło mi wiele emocji.

Głównymi bohaterami są Anthony i Natalia – dwójka młodych ludzi, którzy pochodzą z zupełnie innych światów, a los sprawił, że zamieszkali razem.
Anthony chodzi do ostatniej klasy prywatnego amerykańsko-polskiego liceum. Nie trzeba się bardzo starać, aby wyprowadzić go z równowagi, a swoje sprawy często załatwia pięściami. To sprawia, że ludzie wolą z nim nie zadzierać. Początkowo dość niemiły, wręcz chamski, później się zmienia. Co prawda na początku nie bardzo mi się podobało jego zachowanie, jednak po pewnym czasie go polubiłam.
Natalia to młoda dziewczyna, której świat całkowicie się zmienia po śmierci mamy. Jest sympatyczna, koleżeńska, dobra. Osobiście ją polubiłam i mocno jej kibicowałam.

„Zaopiekuj się mną” to książka, która wywoływała emocje podczas czytania, z ciekawą i wciągającą historią. Mnie się podobałam i z przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2023/08/zaopiekujsiemnawydawnictwoamare.html

Przyjaciółka matki Anthonyego umiera, a on dowiaduje się, że jej córka ma niebawem z nimi zamieszkać. Natalia miała tylko ją, teraz została na świecie całkiem sama. Kobieta postanawia ją przygarnąć, ma zamieszkać z nimi, nie wyobraża sobie, aby miało być inaczej. Młody chłopak wraz z matką...

Rozwiń Zwiń

Marc może nie należał do bogaczy, ale miał naprawdę udane dzieciństwo, a przynajmniej do pewnego czasu. Kochający rodzice, mama, która potrafiła i przytulić i ochrzanić, kiedy było trzeba, tata, który zabierał go na wyprawy do miasta. Nic nie zapowiadało, że niebawem wszystko się zmieni. Kiedy ojciec poinformował ich, że od dawna łapie dorywcze prace i odkłada pieniądze, aby mogli wyjechać do odległego kraju, zacząć życie od nowa, są szczęśliwi. Niestety niewiele godzin później Mesynę, w której mieszkają, nawiedza trzęsienie ziemi, w której ginie jego ojciec i dziadkowie. To nie będzie łatwy czas i chociaż matka Marca zmienia się, przestaje być radosna, a także tracą praktycznie cały dobytek, to jednak nadal mają siebie. Po pewnym czasie postanawiają spełnić marzenie ojca i wyjechać. Trafiają na statek i ma być już tylko lepiej, nie jest. Dochodzi do katastrofy, Titanik tonie, a on zostaje sierotą.
Ma to szczęście w nieszczęściu, że trafia na Doktora Charlesa Roya, która wyciąga do niego pomocną dłoń i nie zamierza pozwolić, aby trafił do sierocińca. Wbrew żonie przygarnia go do swojego domu, gdzie od teraz będzie mieszkał. Tam poznaje Lee, jego córkę, z którą dość szybko łapie wspólny język. Początkowo są jak rodzeństwo, jednak później wszystko się zmienia. Zaczynają czuć do siebie coś więcej, a Marco postanawia zniknąć, aby nie zawieść człowieka, który tak wiele dla niego zrobił. Kiedy Lee nie zamierza do tak szybko odpuścić. Co zamierza zrobić? Czy jej plan się powiedzie? Gdzie uda się Marco? Czy podjął dobrą decyzję? Jak potoczą się jego dalsze losy?

Zacznę od tego, że historia, jaką znalazłam w książce, mnie wzruszyła i to niejednokrotnie. Życie Marco nie należało do łatwych, a los wielokrotnie wystawił go na próbę. To opowieść o życiu, decyzjach, jakie młodzi ludzie muszą podjąć, nadziei, miłości, poświęceniu, tęsknocie. Mnie się podobała, przeżywałam ją razem z bohaterami. Akcja sprawnie poprowadzona, momentami wolniejsza, momentami szybsza.

Głównych bohaterów mamy dwóch – Marco i Lee. Oboje są ciekawi, dobrze wykreowani. Pochodzą z dwóch różnych światów, a jednocześnie łączy ich bardzo wiele.

„Długa droga do domu” to książka, z którą spędziłam miło czas, która opowiadała niełatwą historię chłopca, który, zanim stał się mężczyzną, przeszedł naprawdę dużo i młodej dziewczyny z bogatego domu. Polecam.


Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2023/08/dlugadrogadodomuwydawnictwowaspos.html

Marc może nie należał do bogaczy, ale miał naprawdę udane dzieciństwo, a przynajmniej do pewnego czasu. Kochający rodzice, mama, która potrafiła i przytulić i ochrzanić, kiedy było trzeba, tata, który zabierał go na wyprawy do miasta. Nic nie zapowiadało, że niebawem wszystko się zmieni. K...

Rozwiń Zwiń

Życie potrafi dać w kość, a przeszłość znacząco wpłynąć nie tylko na nas. Halina znika, co zaczyna mocno niepokoić zarówno Adelę, jak i Muszkę. Co się z nią dzieje?
Jagna zrywa wszelkie kontakty z praktycznie wszystkimi, jest obrażona i nie zamierza tego zmieniać. Na dodatek nie jest fer ani w stosunku do swojego pracownika, ani do syna. Nie chce zaakceptować decyzji Mateusza i zmusza go do rozwożenia wina do restauracji. Tym sposobem pracownik, który miał to robić, któremu bardzo zależało na codziennych powrotach do domu, ze względu na chore dziecko, jeździ dużo dalej, a wraca co kilka dni. Czy kobieta zrozumie, co robi? Czy zmieni swoje zachowanie?
Adela odkrywa przed bliskimi pewną tajemnicę. Jaką?
Ruta postanawia zniknąć. Dlaczego? Co jeszcze spotka bohaterów? Jakie tajemnice ujrzą światło dzienne?

Zacznę od tego, że jest to tom czwarty z serii i początkowo zaczęłam go czytać, nie znając poprzednich. Niestety nie dało się, nic nie rozumiałam, a książka mnie nudziła. Odpuściłam i sięgnęłam po poprzednie tomy. Dopiero kiedy poznałam ich treść i wróciłam do tego, książka zaczęła mi się podobać. Dlatego według mnie jest konieczne czytanie ich po kolei.
W książce znajdziemy historię kilku osób, które w pewien sposób się łączą. Jest pełna tajemnic, wywołuje emocje podczas czytania, momentami zabawna, momentami wzruszająca. Mnie się podobała, wciągnęła mnie i to nawet dość mocno. Jedyny minus, jaki znalazłam, to mi brakuje jasnej informacji o kim\kogo oczami aktualnie czytamy (coś w stylu napisania na początku np. Adela).

Bohaterów jest większa ilość, dlatego tym razem nie przedstawię wam ich bliżej. Powiem tylko tyle, że każdy na swój sposób był ciekawy, dość dobrze wykreowany.

„Ktoś do kochania” to książka, w której znajdziemy kilka historii, z tajemnicami, sekretami z przeszłości. Spędziłam z nią dość miło czas i ze swojej strony polecam, jednocześnie zaznaczając, że najpierw trzeba przeczytać poprzednie tomy.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2023/07/ktosdokochaniawydawnictwoznak.html

Życie potrafi dać w kość, a przeszłość znacząco wpłynąć nie tylko na nas. Halina znika, co zaczyna mocno niepokoić zarówno Adelę, jak i Muszkę. Co się z nią dzieje?
Jagna zrywa wszelkie kontakty z praktycznie wszystkimi, jest obrażona i nie zamierza tego zmieniać. Na dodatek nie jest fer a...

Rozwiń Zwiń

Z nim się nie zadziera, on nie zapomina i zawsze załatwia sprawy do końca, niszcząc tych, co zajdą mu za skórę. Tak ma być i tym razem. Pewna czarnowłosa góralka z niewyparzonym językiem niebawem dowie się, z kim zadarła. Jack wraca w polskie góry, ale nie po to, aby spędzić czas z bratem i bratową, ale aby pokazać kobiecie, gdzie jej miejsce. Wtedy tylko nie wie, że trafił na godnego przeciwnika, a Monika wcale nie jest taka, jak mu się wydaje.
Jack miał swój plan, który zaczął pomału realizować. Jednak Monika go również miała, a on miał jej do czegoś się przydać. Każdy krok, jaki wykonała, miała przemyślany, miał doprowadzić do wyczekiwanej od lat zemsty. Mężczyzna zostaje pobity, jego ludzie porwani, a do niego wyciąga pomocną dłoń właśnie ona. Jack zamieszkuje w jej domu, nie wiedząc, wielu rzeczy. Plan pomału się realizuje, jednak nie było w nim mowy ani o namiętności, ani o uczuciu, które niechciane zaczyna się pojawiać i wcale nie chodzi tylko o nienawiść. Dlaczego Monika mu pomaga? Jaki ma plan? Do czego jest jej potrzebny Jack? Czy mężczyzna uratuje swoich ochroniarzy? Czy dokona tego, po co przyjechał do Polski?

Szczerze powiedziawszy, byłam pewna, że na poprzednim tomie seria się skończy. Autorka mnie zaskoczyła i to w bardzo pozytywny sposób. Tym razem poznajemy historię brata Michaela oraz pewnej góralki. Oboje miałam okazję „spotkać” w poprzednich tomach i nie będę ukrywać, że w szczególności Jacka nie polubiłam. To historia pełna mroku, niebezpieczeństwa, krwawych porachunków. Akcja dość szybka, ze zwrotami, które potrafiły mnie zaskoczyć.
Muszę jeszcze wspomnieć o dialogach, które mnie bardzo się podobały. Te rozmowy między głównymi bohaterami niejednokrotnie wywoływały u mnie wielki uśmiech na twarzy. Książkę czytało się szybko, a podczas czytani towarzyszyło mi wiele emocji.

Głównych bohaterów mamy dwóch, oboje ciekawi, dobrze wykreowani.
Jack to mężczyzna bez skrupułów, biorący zawsze to na co ma ochotę, nieliczący się z nikim. Lepiej mu nie zajść za skórę, bo on nie odpuszcza, nie zapomina, nie zna litości.
Monika nie miała łatwego dzieciństwa, a później wcale nie było lepiej. Stało się coś, co sprawiło, że stała się po prostu „zimną suką”. Żyje tylko zemstą, a ci, co odważyli się ją skrzywdzić, będą mocno tego żałować.
Nie mogę powiedzieć, że któregoś z bohaterów pokochałam, oboje mają sporo za uszami. Jednak ani troszkę to nie przeszkadzało w odbiorze książki, a wręcz przeciwnie, sprawiło, że była zupełnie inna i to mnie się podobało.

„Czarna jaskółka” to świetna książka z mrocznymi bohaterami, którą zdecydowanie warto przeczytać. Z wielką przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2023/07/blog-post_30.html

Z nim się nie zadziera, on nie zapomina i zawsze załatwia sprawy do końca, niszcząc tych, co zajdą mu za skórę. Tak ma być i tym razem. Pewna czarnowłosa góralka z niewyparzonym językiem niebawem dowie się, z kim zadarła. Jack wraca w polskie góry, ale nie po to, aby spędzić czas z bratem ...

Rozwiń Zwiń

Terry Pratchett jest człowiekiem dość znanym w świecie literatury, a przynajmniej w tej części, w której ja mam przyjemność przebywać. Co prawda przeważnie sięgam po inne gatunki książek, jednak o nim słyszałam już wiele i miałam okazję poznać jego twórczość. Mężczyzna pragnął wydać swoją autobiografię, niestety nie zdążył. Jednak zaczął ją tworzyć, a to, co udało się mu napisać, znalazło się w książce pt.: „Terry Pratchett: Życie z przypisami”. Napisana przez Robiego Wilkinsa, człowieka, który dobrze go znał, co według mnie „czuć” podczas czytania.

W książce poznajemy życie Terrego Pratchetta od momentu, kiedy był jeszcze dość małym dzieckiem. Poznajemy jego przeszłość, drogę do kariery, radości i smutki, porażki i sukcesy. Znajdziemy w niej sporo wspomnień przyjaciół, trochę rodziny, anegdot itp. Zdecydowanie plusem według mnie jest fakt, że autor nie próbuje pokazać Terrego Pratchetta jako człowieka doskonałego, który nie ma ani jednej wady, a robi to w sposób prawdziwy, nie pomijając np. wpadek.

Napisana jest w sposób dość ciekawy, wciągający, z lekkości. To wszystko sprawiło, że czytało się ją naprawdę szybko, a do cieniutkich nie należy.

W książce znajdziemy również zdjęcia, które przyciągają wzrok i zachęcają do czytania.

„Terry Pratchett: Życie z przypisami” to biografia, która mnie się podobała i uważam, że warto ją przeczytać. Ze swojej strony polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2023/07/terrypratchettzyciezprzepisamirecenzja.html

Terry Pratchett jest człowiekiem dość znanym w świecie literatury, a przynajmniej w tej części, w której ja mam przyjemność przebywać. Co prawda przeważnie sięgam po inne gatunki książek, jednak o nim słyszałam już wiele i miałam okazję poznać jego twórczość. Mężczyzna pragnął wydać swoją ...

Rozwiń Zwiń

Noc podczas Halloween miała być zamknięciem tego wszystkiego, co się działo, niestety nie do końca tak jest. Varen znika, a wszyscy myślą, że po prostu uciekł. Prawda jest zupełnie inna, jednak Isobel doskonale wie, że w to, co się stało, nikt nie uwierzy. Chłopak zostaje uwięziony w świecie, do którego nikt nie powinien mieć wstępu. Jednak ona nie zamierza się poddać, a wręcz przeciwnie. Zamierza udać się do Baltimore i spotkać się z Reynoldsem. On jak co roku ma być na grobie Edgara Allana Poego, aby złożyć kwiaty, a ona ma zamiar zdobyć od niego klucz do przejścia. Czy jej się uda? Nic nie będzie łatwe, tym bardziej że Isobel zaczyna mieć sny, które ani trochę nie są przyjemne. Na dodatek zaczynają się mieszać z rzeczywistością i tak naprawdę nie wiadomo co jest prawdą a co nie. Czy Isobel odnajdzie ukochanego? Co takiego przeżyje podczas poszukiwań? Co odkryje? Jak potoczą się dalsze losy Isobel i Varena?

Wiem, że tym razem zarys historii jest dość krótki, ale niestety nic więcej nie mogę wam zdradzić. W tym tomie akcja jest wolniejsza niż w poprzednim, za to mamy dużo przemyśleń Isobeli. Czy to wada? Zależy jak na to spojrzeć. Dla mnie nie, nie była na tyle wolna, aby nudzić, a w drugiej połowie nawet przyspieszyła. Mnie książka się podobała i pomimo wolniejszej akcji były momenty, które mnie zaskoczyły. Podczas czytania towarzyszyły mi różne emocje, historia momentami dość mroczna, wywołująca nutkę strachu.

Jeśli chodzi o bohaterów w tym tomie mamy głównie Isobel. Mam do niej trochę mieszane uczucia. Z jednej strony jest odważna, nie wacha się wyruszyć na poszukiwania ukochanego. Jednak z drugiej „wolno” myśli i działa, co ma swoje konsekwencje. Mimo wszystko ja ją nadal darzę sympatią, a podczas czytania książki, dość mocno jej kibicowałam.

„Nevermore. Cienie” to książka z wolniejszą akcją niż tom pierwszy, jednak ja się z nią nie nudziłam, mnie się podobała i uważa, że jest warta przeczytania. Ze swojej strony polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2023/07/nevermorecieniewydawnictwojaguar.html

Noc podczas Halloween miała być zamknięciem tego wszystkiego, co się działo, niestety nie do końca tak jest. Varen znika, a wszyscy myślą, że po prostu uciekł. Prawda jest zupełnie inna, jednak Isobel doskonale wie, że w to, co się stało, nikt nie uwierzy. Chłopak zostaje uwięziony w świec...

Rozwiń Zwiń

Majka trafia do szpitala, co sprawia, że Kajetan całkowicie zmienia swoje podejście. Robi się opiekuńczy, momentami wręcz za bardzo. Między tą dwójką zaczyna się układać, jednak nie będzie tak kolorowo, jakby chcieli. Nie tylko przeszłość, ale również teraźniejszość staną na drodze do ich szczęścia. Nie każdy będzie życzył im dobrze. Kobieta będzie musiała zmierzyć się z życiem u boku osoby sławnej, z życiem, którym interesują się inni. Chociaż nie będzie to łatwe, będzie próbowała dać rady, nie tylko dla nich, ale również dla tego maleństwa, które nosi pod sercem.
Wydaje się, że Kajetan zmienił swoje priorytety, że teraz Majka i ich jeszcze nienarodzone dziecko są dla niego najważniejsze. Zaczyna się sprzeciwiać Svensonowi, któremu się to ani troszkę nie podoba, że jego słowo przestało być najważniejsze. Niestety w pewnym momencie Kajetan zostaje kontuzjowany, co wiele zmienia. Co z jego karierą? Jak to wpłynie na relację, którą udało się zbudować Majce i Kajetanowi? Czy mają szansę na wspólne szczęście? Czy uda im się zbudować prawdziwą rodzinę w świecie pełnym obłudy?

Pierwszy tom bardzo mi się podobał, a co za tym idzie, miałam dość duże oczekiwania odnośnie do drugiego. Czy autorka je spełniła? Jak najbardziej tak. Ciąg dalszy historii Majki i Kajtka był ciekawy i mocno wciągający. Dla mnie to była pozycja naraz, nie byłam w stanie się oderwać, aż nie dotrwałam do zakończenia.
Książka wywoływała wiele różnych emocji podczas czytania, wszystko przeżywałam wraz z Majką. Podobało mi się również to, że w pewnym momencie poznajemy również punkt widzenia Kajtka. To wiele wniosło, potrafiło na pewne zdarzenia spojrzeć zupełnie inaczej. Akcja sprawnie poprowadzona, momentami wolniejsza, momentami szybka, ze zwrotami, które mnie potrafiły zaskoczyć.

Bohaterowie nadal pozostali ciekawi, realistyczni, mający wady i zalety. Oboje się zmienili, chociaż uważam, że Kajetan bardziej. Mężczyzna zaczął być czuły, opiekuńczy, zaczął pokazywać, że zależy mu na dziecku, a także na przyszłej żonie. Nic więcej o zmianie, jaka w nich zaszła nie mogę Wam zdradzić. Powiem tylko jeszcze, że według mnie są dobrze wykreowani.

„Happy Ever After” to ciekawa, pełna emocji historia, którą z przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2023/07/happyeverafterzwierciadlo.html

Majka trafia do szpitala, co sprawia, że Kajetan całkowicie zmienia swoje podejście. Robi się opiekuńczy, momentami wręcz za bardzo. Między tą dwójką zaczyna się układać, jednak nie będzie tak kolorowo, jakby chcieli. Nie tylko przeszłość, ale również teraźniejszość staną na drodze do ich ...

Rozwiń Zwiń

Bethany zostaje podany narkotyk, jednak nie byle jaki. Powoduje, że wspomnienia znikają, że nie pamięta ani Logana, ani miłości, jaka ich połączyła. Za to pamięta, że została mu sprzedana i jeśli wróci do ojca, nie będzie w lepszej sytuacji. Nie zamierza jednak się poddać, zamierza uciec, walczyć o siebie, o swoje życie. Jest pewna, że mężczyzna robił jej krzywdę, że rany na jej ciele są jego sprawkom. To wszystko sprawia, że zaczyna atakować nie tylko ochroniarzy, ale również jego.
Logan jest załamany tym, co się stało z jego kobietą. Nadal mocno ją kocha i zamierza zrobić wszystko, aby jej pomóc. Boli go, że nie pamięta tego, co było między nimi, że uważa go tego, który ją krzywdzi. Na dodatek ktoś, kogo mocno skrzywdził, jest coraz bliżej, a jego ukochana nie jest bezpieczna. Co takiego się stanie? Kto zagraża Bethany? Czy kobieta odzyska wspomnienia? Czy zaufa Loganowi? Czy ich miłość będzie na tyle silna, aby pokonać przeciwności?

Zarówno pierwszy, jak i drugi tom zdecydowanie mi się podobała i przyznaję, że sporo oczekiwałam po trzecim. Jak wrażenia? Jestem bardzo na tak. Autorka niejednokrotnie mnie zaskoczyła tym, jak poprowadziła akcję, jak potoczyły się dalsze losy bohaterów. W książce działo się naprawdę dużo, a to sprawiło, że nie mogłam się od niej oderwać, aż nie dotarłam do końca. Tak szczerze miałam przeczytać tylko kilka rozdziałów, jednak przy skończeniu jakiegoś stwierdzałam, że jeszcze tylko jedne, już na pewno ostatni. Ostatnim jednak okazał się ten, którym autorka zakończyła książkę.

Jeśli chodzi o bohaterów to, moim zdaniem zmienili się i to znacząco.
Bethany stała się z jednej strony zagubiona tym, że nie pamiętała tego, co się działo wcześniej, miłości, jaka podobno łączyła ją z Loganem. Z drugiej przestała być taka posłuszna, uległa, wycofana, zaczęła mieć własne zdanie.
Logan natomiast pokochał i dla tej miłości potrafiłby zrobić wszystko. Teraz to Bethany była na pierwszym miejscu, jej bezpieczeństwo było najważniejsze. Według mnie zmienił się na lepsze.

„Pocałunek gangstera” to książka, która mnie bardzo się podobała, niejednokrotnie mnie zaskoczyła, bohaterów polubiłam, a historia, jaką w niej znalazłam, mocno wciągnęła. Z przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2023/07/pocalunekgangsterawydawnictwoakurat.html

Bethany zostaje podany narkotyk, jednak nie byle jaki. Powoduje, że wspomnienia znikają, że nie pamięta ani Logana, ani miłości, jaka ich połączyła. Za to pamięta, że została mu sprzedana i jeśli wróci do ojca, nie będzie w lepszej sytuacji. Nie zamierza jednak się poddać, zamierza uciec, ...

Rozwiń Zwiń