Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka zawiera w sobie tyle piękna i tyle ważnych tematów, że aż nie wiem, od czego zacząć. Nasza główna bohaterka Moon jest zawsze „tą najgorszą”. Jej siostra jest piękna i znana w internecie. Jej matka traktuje ją bardzo źle, a do tego wiele się od niej wymaga – cały swój czas ma poświęcać na robieniu zdjęć siostrze i ich obróbce, żeby ta mogła dobrze wypaść. Byłam niesamowicie zła i sfrustrowana takim zachowaniem, a zwłaszcza tym, że Moon w zasadzie nie miała wyjścia i to nie jej wina, że nigdy nie doznała rodzinnego ciepła. Do tego nie ma ona tak „idealnej” figury, jak siostra, więc oczywiście jest traktowana o wiele gorzej. Jak widzicie, nie są to lekkie, ani łatwe tematy. Jednak to, co zrobiła autorka, sposób, w jaki rozwinęła i poprowadziła fabułę, sprawiło, że moje serce zaczęło bić mocniej.

Z biegiem stron możemy ujrzeć, jak Moon staje się coraz bardziej sobą, zaczyna doceniać piękno wszechświata oraz dostrzegać piękno w sobie i innych ludziach. Ta historia zawiera również cudowne opisy natury, którą tak bardzo kocha Moon. Wiem, że nie wszyscy lubią opisy, ale spokojnie, bo tutaj są one piękne i nie zajmują większości tej książki, tylko są niesamowitym dopełnieniem – jeśli nie wierzycie, to sami sprawdźcie. Jednak uwaga! Przy tej książce można bardzo zgłodnieć, bo przy odkrywaniu cudowności wszechświata Moon odkrywa również cudowności wspólnego gotowania z pewnym przystojniakiem. Tak, pojawia się tutaj również wątek romantyczny, ale i on nie jest do końca taki prosty i bezproblemowy, jak w filmach.

Wciąż niesamowicie zadziwiają mnie tego typu książki młodzieżowe, w których trudne problemy życia codziennego i dorastania są przedstawione w tak cudowny sposób i pomagają zrozumieć wiele ważnych rzeczy. Myślę, że tego typu historie są naprawdę ważne i powinno być więcej takich książek, zwłaszcza tych kierowanych do młodzieży. Jestem niesamowicie dumna z tych książek, osób autorskich, które je piszą oraz wydawnictw, które je wydają. Oddaję Wam ogromny kawałek mojego serducha!

Piękna książka, która pokazuje, że naprawdę warto być sobą i pozwolić sobie zakochać się we wszechświecie!

Ta książka zawiera w sobie tyle piękna i tyle ważnych tematów, że aż nie wiem, od czego zacząć. Nasza główna bohaterka Moon jest zawsze „tą najgorszą”. Jej siostra jest piękna i znana w internecie. Jej matka traktuje ją bardzo źle, a do tego wiele się od niej wymaga – cały swój czas ma poś...

Rozwiń Zwiń

To była historia, przez którą się płynęło! „Nora, tego nie ma w scenariuszu” to krótka książka (niecałe 300 stron), ale niech was nie zwiedzie ta objętość, bo dzieje się w niej naprawdę sporo. Ogromną wagę autorka przywiązała tutaj do sfery uczuciowej. Główna bohaterka Nora ma dwójkę dzieci, rozwiodła się z mężem i pisze scenariusze. Pewnego dnia po nakręceniu scen do filmu, w jej domu tymczasowo zamieszkuje pewien przystojny aktor. Na początku dochodzi pomiędzy nimi do wielu zgrzytów, lecz z biegiem czasu ich relacja zaczyna się rozwijać.

Niesamowicie podobał mi się bajkowy klimat tej książki: scenariusze o zakochanych parach, wspólne oglądanie wschodów słońca i marzenie o własnej kawiarence. Chociaż nie, pomyłka… pragnienia o własnej kawiarence to akurat nie ten scenariusz. Tutaj poznajemy skryte pragnienia i uczucia Nory oraz tego sławnego aktora, który naprawdę nie wiedział, ile kosztują banany. Ta książka jest przepełniona nie tylko emocjami, miłością, smutkami i rozterkami, ale również jest pełna poczucia humoru. Ja całkowicie w niej przepadłam. Z jednej strony czułam, jakby to była lekka historia, która zapewnia świetną zabawę, a z drugiej strony ujrzałam ważny temat miłości, która nie jest łatwa.

Czasami miałam wrażenie, że bohaterowie zachowują się jak dzieci. Zamiast normalnie porozmawiać, chowali swoje urazy, zgrywali pozory, że wszystko jest okej itp. i trochę mnie to denerwowało, ale tylko do pewnego czasu, aż sobie uświadomiłam, że przecież tak wygląda życie. Wielu ludzi postępuje w bardzo podobny sposób i zamiast szczerze porozmawiać, zachowują się właśnie, jakby nic się nie stało i chowają urazę.

Jednak nie tylko miłość romantyczna jest tutaj przedstawiona, bo spotykamy tutaj również miłość rodzicielską. Wszystkie ważne problemy są osadzone w takiej lekkiej, zabawnej atmosferze, ale to wcale ich nie umniejsza. Wydaje mi się, że w takiej formie nawet lepiej trafiają do świadomości i pozwalają otworzyć oczy na pewne kwestie. Ja jestem niesamowicie zaskoczona tą książką i polecam po nią sięgnąć, zwłaszcza jeżeli szukacie czegoś krótkiego, zabawnego i wartościowego.

To była historia, przez którą się płynęło! „Nora, tego nie ma w scenariuszu” to krótka książka (niecałe 300 stron), ale niech was nie zwiedzie ta objętość, bo dzieje się w niej naprawdę sporo. Ogromną wagę autorka przywiązała tutaj do sfery uczuciowej. Główna bohaterka Nora ma dwójkę dziec...

Rozwiń Zwiń

Jest to jedna z najcudowniejszych i najbardziej trafiających w serce młodzieżówek, jakie czytałam, a w dodatku z cudownym syrenim klimatem. Główna bohaterka Verónica choruje na dysplazję biodra, przez co posiada wiele blizn po operacjach, a jej biodro jest zdeformowane, ale to nie jest jej jedyny problem. Jej rodzice chcą, aby wraz z siostrą dobrze się wykształciły, więc zabraniają im wszystkiego, co nie jest związane z ich wizją idealnych córek.

Verónica nie ma lekko. Rodzice nie pozwalają jej dążyć do spełnienia marzeń, więc dziewczyna zaczyna ich okłamywać. Spotykamy również w tej opowieści przemoc, o której się mało mówi, a mianowicie przemoc psychiczną. Rodzice nie stosują kar, ale za każdym razem, gdy ich córki zrobią coś nie po ich myśli, wpędzają je w ogromne poczucie winy, co było dla mnie straszne, bo taka relacja rodzic-dziecko jest bardzo niezdrowa, zwłaszcza jeżeli rodzice nawet nie zdają sobie sprawy z tego, co robią. Jednak wraz z rozwojem wydarzeń możemy zauważyć cudownie przedstawiony wątek dążenia młodej dziewczyny do własnej niezależności.

Dodatkowo ukazanie tego typu choroby, związanych z nią niedogodności, samopoczucia oraz samoakceptacji sprawiło, że książka stała się dla mnie ważna i piękna. Te tematy są trudne i rzadko się o nich mówi, ponieważ nikt nie chce się w nie zagłębiać, dlatego później osoby z podobnymi problemami nie czują się dobrze w swojej skórze. Ta historia świetnie uświadamia o tych problemach oraz otwiera oczy na wiele ważnych kwestii i jestem niezmiernie wdzięczna wydawnictwu Young za jej wydanie.

Niesamowicie podobał mi się również klimat tej książki. Myślę, że w młodości większość dziewczyn marzyła o tym, by zostać syreną, a w tej opowieści jest to możliwe. Cudowna Zatoka Syren i wielkie marzenia dziewcząt, aby zostać jedną z nich. Pomimo przeciwności losu Verónica chce dążyć do swoich marzeń. Jednak możemy zobaczyć, że niestety w życiu nie jest tak kolorowo, jak w bajkach. „Weź wdech i policz do dziesięciu” to książka o bardzo ważnej tematyce, osadzona w cudnej scenerii i pokazująca, że życie nie jest magiczne, jak w bajkach, ale pomimo tego może być piękne.

Jest to jedna z najcudowniejszych i najbardziej trafiających w serce młodzieżówek, jakie czytałam, a w dodatku z cudownym syrenim klimatem. Główna bohaterka Verónica choruje na dysplazję biodra, przez co posiada wiele blizn po operacjach, a jej biodro jest zdeformowane, ale to nie jest jej...

Rozwiń Zwiń

Co to była za książka! Czytałam poprzednie książki autorstwa Julii Biel i bardzo polubiłam jej twórczość, ale czegoś takiego się nie spodziewałam. Do tej pory historie napisane przez tę autorkę były słodko-gorzkimi powieściami młodzieżowymi, których akcja działa się w realnym świecie, a „Memory Almost Full” jest… młodzieżową fantastyką. Bardzo szybko i przyjemnie się ją czyta ze względu na wciągającą fabułę, styl pisania autorki, dużą czcionkę i stosunkowo niewielką liczbę stron.

Moje nastawienie do tej książki było dokładnie takie: Książka jest krótka, a do tego napisana przez Julię Biel, więc będzie to zabawna i lekka poczytajka. Słuchajcie… pomyliłam się! Na początku ta powieść przypomina lekką poczytajkę. Już od pierwszych stron byłam pewna, że wiem, jak ta historia się skończy, ale w młodzieżówkach zdarza się to często, więc czytałam dalej i dalej, aż przy samym końcu doznałam szoku. Moment, w którym następuje całkowity zwrot akcji, totalnie rozwalił mi umysł i do tej pory nie mogę się po tym pozbierać. Ta książka przerosła moje najśmielsze oczekiwania i jestem ogromnie podekscytowana tym, że jedna z moich ulubionych autorek tak bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła.

Znajdziemy tutaj również mnóstwo łamigłówek. Anagramy, palindromy, wieloznaczne teksty, tajemnicze sny, zakodowane wiadomości oraz wiele rodzinnych sekretów sprzed lat, które z pomocą genialnego umysłu Amelii w końcu wychodzą na światło dzienne. Jeżeli tak jak ja uwielbiacie opowieści pełne zagadek i tajemnic, to z pewnością powinniście się zainteresować tą książką.

Dodatkowo pomimo problemów, które są tutaj poruszane (problemy rodzinne, śmierć bliskiej osoby), możemy wiele razy uśmiechnąć się przy cudownie zabawnych sytuacjach oraz pełnych poczucia humoru dialogach. Oczywiście w tej historii nie mogło zabraknąć wątków miłosnych oraz słodkich rottweilerów, które umilały czas spędzony przy książce. Z całego serca polecam zarówno „Memory Almost Full”, jak i inne książki Julii Biel i z niecierpliwością będę wyczekiwać kolejnego tomu tej historii.

Co to była za książka! Czytałam poprzednie książki autorstwa Julii Biel i bardzo polubiłam jej twórczość, ale czegoś takiego się nie spodziewałam. Do tej pory historie napisane przez tę autorkę były słodko-gorzkimi powieściami młodzieżowymi, których akcja działa się w realnym świecie, a „M...

Rozwiń Zwiń

Trzecia część serii „Stalking Jack the ripper” jest kontynuacją losów Audrey Rose oraz czarującego Thomasa Cresswella, którym przychodzi rozwiązać kolejną zagadkę. Akcja książki toczy się na statku, co jeszcze bardziej potęguje klimat grozy, ponieważ podczas tej podróży dzieją się dziwne rzeczy i niewinni ludzie giną w bardzo drastyczny sposób, a tajemniczy morderca jest nieuchwytny. Pasażerowie muszą jakoś przetrwać tę podróż, bo ze statku nie ma ucieczki, kiedy dookoła jest tylko ogrom wód. Dodatkowo na statku wystawiane są występy Księżycowego Cyrku, co dodaje książce jeszcze większego mroku.

Bohaterów tej opowieści pokochałam od pierwszego tomu i z każdą kolejną częścią jestem bardzo podekscytowana tym, że mogę im towarzyszyć w kolejnych przygodach. Romans pomiędzy Audrey Rose a Thomasem przybiera tutaj na sile, ale pojawiają się również pewne przeszkody, a do gry dołącza kolejny zniewalający mężczyzna, co dodaje więcej emocji, ponieważ Audrey Rose będzie musiała podjąć wiele ważnych decyzji i zdecydować, kto i co jest dla niej w życiu najważniejsze i chociaż uwielbiam postać tej dziewczyny, to muszę przyznać, że jej decyzje momentami były tak lekkomyślne, że miałam ochotę nią potrząsnąć. Ta historia wywołała we mnie ogromną mieszankę uczuć.

Nie zabrakło tutaj również mocniejszych wrażeń związanych z morderstwami oraz mnóstwa zagadek z nimi związanych. Każdy przebywający na statku wydawał się podejrzany i nikomu nie można było zaufać. Miałam ogromny mętlik w głowie i trudno było przewidzieć kto tak naprawdę stoi za tymi wszystkimi drastycznymi czynami oraz jaki kieruje nim powód. Właśnie to w tej serii lubię najbardziej. Był to trzeci tom, a autorka tak potrafi przedstawiać dowody i kręcić całą fabułą, że nie ma możliwości przewidzenia dalszej akcji, ani rozgryzienia jakichkolwiek schematów. Ciągłe zagadki i tajemnice, a do tego ten styl pisania autorki, który sprawia, że czujemy się przeniesieni do tamtych czasów – uwielbiam to! Jest to jedna z nielicznych serii, które pokochałam całym sercem i poleciłabym każdemu czytelnikowi wielbiącemu takie klimaty.

Trzecia część serii „Stalking Jack the ripper” jest kontynuacją losów Audrey Rose oraz czarującego Thomasa Cresswella, którym przychodzi rozwiązać kolejną zagadkę. Akcja książki toczy się na statku, co jeszcze bardziej potęguje klimat grozy, ponieważ podczas tej podróży dzieją się dziwne r...

Rozwiń Zwiń

„Eksperyment: komedia romantyczna” to świetna książka na rozpoczynające się wakacje. Jest to książka młodzieżowa poruszająca tematy miłości, problemów sercowych, problemów w rodzinie oraz choroby. Chciałabym powiedzieć, że świetnie się bawiłam przy tej książce (bo tak było!), ale przez ważne problemy, które są w niej poruszane, raczej nie zabrzmi to zbyt dobrze. Jednak ta książka skradła moje serce!

Z jednej strony miałam wrażenie, że jest, jak każda inna książka dla nastolatków – fabuła, która mimo swojej przewidywalności jest zaskakująca, zabawne dialogi, ważne problemy – ale było w niej również coś, co nadawało jej powiew świeżości. Przede wszystkim była to miłość pomiędzy dwoma dziewczynami. Książek związanych z romansem między kobietami jest zdecydowanie z mało, więc za każdym razem, gdy taką czytam, jestem pełna emocji. Ta historia była pełna humoru i energii, ale czasami pojawiały się bardzo smutne momenty – zwłaszcza te związane z rodziną Saoirse. Czytało mi się ją szybko i z wielkim zaangażowaniem podążałam za kolejnymi przygodami i trudnościami głównej bohaterki.

W wieku nastoletnim często przychodzi się mierzyć z wieloma zmianami. Pewne momenty, związki, znajomości się kończą, ale to nie znaczy, że cały świat nagle się posypał. Jest to koniec pewnych rozdziałów, ale po nich nastąpią kolejne i ta książka świetnie pokazuje te zmiany. Pozwala uświadomić sobie pewne kwestie i się z nimi pogodzić. Myślę, że jest to młodzieżówka zdecydowanie warta uwagi.

„Eksperyment: komedia romantyczna” to świetna książka na rozpoczynające się wakacje. Jest to książka młodzieżowa poruszająca tematy miłości, problemów sercowych, problemów w rodzinie oraz choroby. Chciałabym powiedzieć, że świetnie się bawiłam przy tej książce (bo tak było!), ale przez waż...

Rozwiń Zwiń

„The Inheritance Games. Ostatni Gambit” to już ostatnia część zagadkowej młodzieżowej trylogii. W tym tomie dochodzi do wielu konfrontacji i wyznania wszystkich sekretów, a zakończenie jest niesamowicie ekscytujące. Ta seria zdecydowanie jest jedną z najciekawszych i najbardziej intrygujących, jakie czytałam – i mówię tutaj o wszystkich trzech częściach, bo żadna z nich mnie nie zawiodła.

W tym tomie pojawiają się kolejne zagadki, ale pomimo tego, że czytałam poprzednie części, to nie da się rozgryźć żadnego schematu, każda gra prowadzi do następnej i bardzo ciężko przewidzieć, jak skończy się ta książka. Jednak te wszystkie tajemnice oraz zagadkowe sytuacje sprawiają, że ciężko jest się oderwać od tej historii. Wychodzą na jaw nowe szokujące fakty na temat samego Tobiasa Hawthorna i dowiadujemy się wielu nowych rzeczy. Wszystko, co w poprzednich tomach stało pod znakiem zapytania, tutaj wychodzi na światło dzienne i nie zawsze są to przyjemne sprawy. W wielu momentach życie naszych bohaterów po raz kolejny może być zagrożone.

Z zaciekawieniem czytałam rozdział po rozdziale, z nadzieją, że dowiem się więcej i z każdą kolejną stroną coraz bardziej się emocjonowałam. Warto też wspomnieć, że rozdziały są tutaj bardzo krótkie, co jest niesamowicie niebezpieczne, ponieważ bardzo łatwo można się zatracić w takiej książce, bo wszyscy znamy to słynne powiedzenie: „Jeszcze tylko jeden rozdział…”.

Bohaterowie tej opowieści potrafią skraść serce. Mamy tutaj ciąg dalszy losów Avery i braci Hawthorne, których jest aż czwórka, więc jest w czym wybierać. Żeby uniknąć zbędnych pytań, od razu odpowiadam: jestem team Jameson, ale i tak najbardziej ze wszystkich braci urzekł mnie Xander.

Uwielbiam całą tę zagadkową serię i ciężko jest mi się rozstawać z bohaterami, z którymi się tak bardzo zżyłam. Jest to jedna z nielicznych trylogii, które czytałam z tak wielką pasją i szczerym zainteresowaniem, więc mam nadzieję, że może jeszcze kiedyś usłyszę o dalszych losach Avery oraz braci Hawthorne, bo jestem ich niesamowicie ciekawa.

„The Inheritance Games. Ostatni Gambit” to już ostatnia część zagadkowej młodzieżowej trylogii. W tym tomie dochodzi do wielu konfrontacji i wyznania wszystkich sekretów, a zakończenie jest niesamowicie ekscytujące. Ta seria zdecydowanie jest jedną z najciekawszych i najbardziej intrygując...

Rozwiń Zwiń

„Wszystkie nasze klęski” to kontynuacja losów bohaterów książki „Wszyscy jesteśmy łotrami”, czyli mrocznej historii opowiadającej o krwawym turnieju magicznym, w którym wygrać może tylko jeden z siedmiu uczestników znanych rodów. Wygrany otrzymuje władanie wysoką i rzadką magią, a na szali stoi życie każdego z uczestników, bo jest to turniej na śmierć i życie. Jednak wystąpiły pewne komplikacje. Turniej może wygrać jedna osoba lub można go zniszczyć, ratując jego uczestników. Może on się również rozpaść i pozbawić wszystkich życia. Jak zakończy się ta historia?

Pierwsza część niesamowicie mnie pochłonęła i już wiedziałam, że nie spocznę, dopóki nie poznam zakończenia tej opowieści, więc z ogromną chęcią sięgnęłam po „Wszystkie nasze klęski”, a ta książka wciągnęła mnie jeszcze bardziej. Jest to dylogia, więc ta druga część jest jednocześnie ostatnią. Ja jestem bardzo usatysfakcjonowana takim zakończeniem, jednak jest kilka wątków, które chciałabym, aby potoczyły się inaczej – jednak nie będę ich zdradzać, bo musiałabym zdradzić ważne rzeczy fabularne, a tego nie chcę robić, żebyście mieli większe emocje, czytając ją.

Jeżeli chodzi o moje emocje, to czytałam tę historię z ogromnym napięciem, dreszczykiem i niedowierzaniem. W zasadzie ciężko było mi się od niej oderwać, bo to ciągłe napięcie i niepewność, co się stanie były nie do zniesienia. W pierwszej części dopiero zapoznajemy się z magicznym światem i bohaterami, więc trzeba czytać wolniej i z większą dokładnością, ale przy drugiej części, gdy już znamy ogólny zarys i jesteśmy wdrążeni do tego świata, to leci się rozdział za rozdziałem do utraty tchu. Jest to jedna z moich ulubionych dylogii i długo o niej nie zapomnę.

Bohaterowie bardzo się zmienili pod względem charakteru, możemy tutaj obserwować ich przemianę. To sprawiło, że zaczęłam bardzo kibicować postaciom, za którymi w pierwszej części nie za bardzo przepadałam. Niesamowicie łatwo jest się wkręcić w ten świat i utożsamić się z bohaterami, a to jest dla mnie w książkach bardzo ważne, wręcz niezbędne – brawa dla osób autorskich. Uwielbiam tę dylogię i polecam ją każdemu, kto lubi fantastykę młodzieżową i mroczne turnieje.

„Wszystkie nasze klęski” to kontynuacja losów bohaterów książki „Wszyscy jesteśmy łotrami”, czyli mrocznej historii opowiadającej o krwawym turnieju magicznym, w którym wygrać może tylko jeden z siedmiu uczestników znanych rodów. Wygrany otrzymuje władanie wysoką i rzadką magią, a na szali...

Rozwiń Zwiń

„A Fate Darker Than Love” to historia o Blair, której matka jest nieśmiertelną Walkirią. Jednak pewnego dnia jakaś zła siła sprawia, że Walkirie zaczynają ginąć. Po śmierci matki główna bohaterka chce dowiedzieć się więcej na ten temat i postanawia udać się do Walhalli, a po drodze czeka ją wiele przygód. Dodatkowo pojawia się tu wątek romantyczny pomiędzy Blair a Ryanem. Jednak nie tylko Blair ukrywa pewne kwestie przed Ryanem, bo on również ma swoje mroczne tajemnice.

Opis książki bardzo mnie do niej zachęcił. Lubię fantastykę i tego typu klimaty, więc uznałam, że ta pierwsza część serii z pewnością przypadnie mi do gustu i będę wyczekiwać kolejnych tomów, ale… bardziej nie mogłam się pomylić. Może to kwestia moich wygórowanych oczekiwań, a może po prostu ta książka nie miała „tego czegoś”. Od fantastyki oczekuję tego, że porwie mnie w swój magiczny świat, sprawi, że oderwę się od rzeczywistości i nie będę mogła się oderwać od książki, a tutaj czegoś takiego nie doświadczyłam. Nie była to książka bardzo zła – była to taka lekka poczytajka, historia, którą można przeczytać w chwili nudy, nie oczekując niczego niesamowitego.

Patrząc na tę opowieść już po przeczytaniu, sądzę, że sam pomysł na fabułę miał ogromny potencjał, jednak to wykonanie sprawiło, że nie polubiłam się z tą książką. Miałam wrażenie, że wszystkie opisy są bardzo pobieżne i sprawiły, że ciężko było się wczuć zarówno w historię, jak i w sytuację bohaterów. Czytając ją, nie miałam takiego dreszczyku emocji, jaki zazwyczaj mam przy czytaniu książek fantasy. W zasadzie mało interesowało mnie, co będzie dalej, a główna bohaterka podejmowała czasami tak irracjonalne decyzje, że czytałam tę książkę z lekkim przymrużeniem oka, żeby już nie wnikać głębiej.

Oczywiście jest to jedynie moje subiektywne zdanie, więc jeżeli opis zachęca Cię do przeczytania tej książki, to śmiało ją przeczytaj, bo może akurat Tobie przypadnie ona do gustu. Mimo że ja się z nią nie polubiłam, to wierzę w to, że znajdą się jej fani, bo każdy z nas ma inny gust – i to jest piękne.

„A Fate Darker Than Love” to historia o Blair, której matka jest nieśmiertelną Walkirią. Jednak pewnego dnia jakaś zła siła sprawia, że Walkirie zaczynają ginąć. Po śmierci matki główna bohaterka chce dowiedzieć się więcej na ten temat i postanawia udać się do Walhalli, a po drodze czeka j...

Rozwiń Zwiń