Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka to mój debiut, jeżeli chodzi o literaturę fińską i w sumie sięgnąłem po nią dość przypadkowo, nawet nie wiedząc, o czym będzie. Na początku zapowiadało się na typową literaturę obozową, której już się naczytałem dość. Co nowego w tym temacie można wnieść? Według mnie opowieść przyspiesza dopiero pod koniec książki. Mniej więcej ostatnie 20% to najciekawsze fragmenty. Za tę końcówkę daję ocenę dobry, gdyby nie ona zapewne całościowa nota byłaby niższa.

Ta książka to mój debiut, jeżeli chodzi o literaturę fińską i w sumie sięgnąłem po nią dość przypadkowo, nawet nie wiedząc, o czym będzie. Na początku zapowiadało się na typową literaturę obozową, której już się naczytałem dość. Co nowego w tym temacie można wnieść? Według mnie opowieść przyspiesza dopiero pod koniec książki. Mniej więcej ostatnie 20% to najciekawsze...

W "Słupie ognia" odnajdziemy wszystkie charakterystyczne elementy prozy Kena Folletta. Po pierwsze tom opasły, jak zawsze. To lubię, dostajemy nierzadko tyle treści co 3 inne powieści razem wzięte. A jeżeli o samą treść chodzi to mamy tradycyjny foletowski schemat. Powieść jest osadzona w realiach historycznych, występują w niej postacie historyczne, które "odgrywają swoje role" (zgrubsza) zgodnie z tym jak zapisano to w kronikach i źródłach historycznych. Pomiędzy nimi plączą się losy bohaterów literackich. W "Słupie ognia" Follett połączył style konstruowania swoich dwóch najbardziej znanych sag: średniowiecznej ("Filary ziemi" i "Świat bez końca") oraz Xx-wiecznej. W pierwszym przypadku mieliśmy do czynienia ze zwykłymi, choć bardzo zdolnymi i innowatorskimi ludźmi, którzy w mrokach średniowiecza działając lokalnie tworzyli małe przełomy dla swoich społeczności walcząc nieustannie z przeciwnościami losu i ze "złymi bohaterami" -obrońcami status quo. Cała fabuła jednak koncentrowała się na obszarze Kingsbridge i okolic z małymi wyjątkami. "Słup ognia" przypomina jednak bardziej serię "Stulecie". Miejsc akcji jest wiele, nie tylko Anglia, ale też Niderlandy, Paryż, Sewilla a nawet wyspy karaibskie. Bohaterowie uczestniczą w najbardziej doniosłych wydarzeniach epoki, będąc nierzadko ich zakulisowymi prowokatorami. Znanym foletowskim schematem jest również sztywny podział na bohaterów pozytywnych, którym czytelnik ma naturalną skłonność kibicować i tych negatywnych, przy tym podział ten jest dość czytelny już po pierwszych rozdziałach powieści - bardzo to przypomina "Filary ziemi". I oczywiście jak to u Folleta fortuna sprzyja raz jednym, raz drugim, a na końcu wygrywa... (bez spojlera).
Pomimo tych oklepanych schematów powieść czyta się jak zawsze dobrze, jest bowiem osadzna w bardzo burzliwej epoce historycznej, czasach odkryć geograficznych, wojen religijnych i narodzin nowoczesnego handlu i finansów. Choć czasami poziom uproszczeń i naiwności aż razi.
Nie rozumiem też po co Autor wymyśla jakieś fikcyjne lokalizacje typu Combe Harbour zamiast trzymać się rzeczywistych nazw geograficznych. To niepotrzebnie wprowadza chaos, a ja lubię umiejscowić sobie historię w przestrzeni. Są też nieścisłości historyczne, chyba zamierzone. Zwłaszcza opis okoliczności Nocy Św. Bartłomieja są tu przedstawione niesamowicie jednostronnie i wbrew prawdzie historycznej. W sumie nie wiadomo po co ten zabieg.
Podsumowując. Książka jest kolejnym produktem skrojonym według sprawdzonego schematu. Fani Folletta dostaną to, co lubią, choć moim zdaniem trochę gorszej jakości, niż zwykle. Osoby nie mające dotąd doświadczenia z twórczością Autora zachęcam do sięgnięcia najpierw raczej po "Filary Ziemi".

W "Słupie ognia" odnajdziemy wszystkie charakterystyczne elementy prozy Kena Folletta. Po pierwsze tom opasły, jak zawsze. To lubię, dostajemy nierzadko tyle treści co 3 inne powieści razem wzięte. A jeżeli o samą treść chodzi to mamy tradycyjny foletowski schemat. Powieść jest osadzona w realiach historycznych, występują w niej postacie historyczne, które "odgrywają swoje...

Ta książka jest przykładem tego jak powinno się pisać o historii. Autor przeprowadza nas przez kluczowe momenty dla całej ludzkości, kolejne rewolucje, ktöre zmieniały sposób życia ludzi na całym świecie, pokazuje z jednej strony jak wydarzenia w jednej części globu uruchamiały procesy w innych rejonach, a z drugiej strony wskazuje, że wiele procesów odbywało się równocześnie, zupełnie niezależnie od siebie, co pozwala pokazać ewolucję człowieka. Bardzo ciekawe podejście do tematu religii i jej wpływu na rozwój świata, roli pisma, pieniądza, odkryć geograficznych itp. Niektóre rozdziały dają dużo myślenia na temat obecnych czasów i perspektyw na przyszłość. Widać, że Autor ma w głowie poukładane, posługuje się barwnym językiem, umie opowiadać w prosty, niezawiły sposób i nie jest dogmatyczny.
Momentami książka jest nierówna, np. rozdział o szczęściu albo o płciach jak dla mnie trochę przegadany i na siłę, ale główna oś, czyli opisy poszczególnych rewolucji, poczynając od rewolucji poznawczej, jest wyraźnie zarysowana dzięki temu książka jest dobrze ustrukturyzowana. Pomimo tego, że jest to ksiäżka popularno-naukowani czasami można się trochę uśmiać jak oczywiste rzeczy Autor tłumaczy, to gwarantuję, że każdy, nawet pasjonat historii, dowie siē czegoś nowego, a na pewno inaczej spojrzy na niektóre fakty z innej, zaskakującej perspektywy.
Polecam i na pewno przeczytam też kolejną ksiäżkę Autora

Ta książka jest przykładem tego jak powinno się pisać o historii. Autor przeprowadza nas przez kluczowe momenty dla całej ludzkości, kolejne rewolucje, ktöre zmieniały sposób życia ludzi na całym świecie, pokazuje z jednej strony jak wydarzenia w jednej części globu uruchamiały procesy w innych rejonach, a z drugiej strony wskazuje, że wiele procesów odbywało się...