Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opowieść Ulissesa, głównego bohatera książki wciąga jak bagna na Soror - czyta się ją przysłowiowym "jednym tchem". Trzeba jedynie nieco przestawić swe myślenie na dekadę, w którym napisano tę książkę i zapomnieć o tym, że dziś nikt nie wyobraża sobie urządzania romantycznych podróży do obcych, nieznanych gwiazd z zupełnie przypadkowymi osobami na pokładzie. Cóż, mimo tego, że choć sama opowieść traktuje o małpach, to dziś już nieco trąci myszką.
Czy warto przeczytać? Ja nie żałuję

Opowieść Ulissesa, głównego bohatera książki wciąga jak bagna na Soror - czyta się ją przysłowiowym "jednym tchem". Trzeba jedynie nieco przestawić swe myślenie na dekadę, w którym napisano tę książkę i zapomnieć o tym, że dziś nikt nie wyobraża sobie urządzania romantycznych podróży do obcych, nieznanych gwiazd z zupełnie przypadkowymi osobami na pokładzie. Cóż, mimo tego,...

Pilipiuk nie zawodzi - poziom jak zwykle, jakieś 3 centymetry poniżej mułu. Kac umysłu po tej książce dręczy jak kac po imieninach u cioci. Język, którym jest napisana jest równie spójny jak nóżki po czterech godzinach stania na stole zaś sama opowieść jest równie strawna, co nieświeży, marynowany grzybek. Odreagowałem tę "ucztę" powtarzając sobie 451° Fahrenheita Bradbury'ego i pierwszy raz z uśmiechem pomyślałem o płonącej książce...

Pilipiuk nie zawodzi - poziom jak zwykle, jakieś 3 centymetry poniżej mułu. Kac umysłu po tej książce dręczy jak kac po imieninach u cioci. Język, którym jest napisana jest równie spójny jak nóżki po czterech godzinach stania na stole zaś sama opowieść jest równie strawna, co nieświeży, marynowany grzybek. Odreagowałem tę "ucztę" powtarzając sobie 451° Fahrenheita...