Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsza książka Małgorzaty Manelskiej, ale kolejna przeczytana przeze mnie. Niestety, ale nie porwała mnie. Sztucznie wprowadzane w dialogi szczegóły dotyczące historii, okolicy itp. W nowszych książkach Pani Manelskiej nie ma już tego i czyta się naprawdę przyjemnie.
Rozdziały krótkie, przeplatane teraźniejszością i przeszłością. Postać Julii bardzo drażniąca. Dorosła kobieta, a zachowuje się momentami jak niedojrzała nastolatka. Boi się, co pomyśli Babka. Nie ogarnia znajomości z Krzyśkiem. Brakuje w niej dojrzałości, dorosłości i prawdziwości. Niektóre fragmenty zaskakujące, jakby nierealne. OPS znajduje w Polsce żonę wnuka i wysyła do niej list. Krzysiek przyjeżdża do Julii, bo jej przyjaciółka powiedziła mu o jej problemach (telepatycznie?) W porównaniu do nowszych książek Małgorzaty Manelskiej "Zapach Mazur" wypada blado. Mam nadzieję, że kolejne części wypadną lepiej i będą tak dobre, jak np. "Stefania" lub "Baśka".

Pierwsza książka Małgorzaty Manelskiej, ale kolejna przeczytana przeze mnie. Niestety, ale nie porwała mnie. Sztucznie wprowadzane w dialogi szczegóły dotyczące historii, okolicy itp. W nowszych książkach Pani Manelskiej nie ma już tego i czyta się naprawdę przyjemnie.
Rozdziały krótkie, przeplatane teraźniejszością i przeszłością. Postać Julii bardzo drażniąca. Dorosła...

Drugi tom z serii "Nawłociowe wzgórze". Czyta się równie dobrze, jak tom 1. Poznajemy tajemnicę śmierci z 1 tomu, ale pojawiają się też nowe wątki. Wciąga, zachwyca prawdziwość bohaterów (nie ma wymyślonych, idealnych postaci). Kazia nadal jest Kazią, chociaż pod koniec chyba nieco zmienia się jej postawa. Trzeci tom mógłby mieć tytuł "Zosia". Tej dziewczyny zdecydowanie za mało było w tym tomie, a zapewne po rodzicach miałaby wiele do powiedzenia i zrobienia.

Drugi tom z serii "Nawłociowe wzgórze". Czyta się równie dobrze, jak tom 1. Poznajemy tajemnicę śmierci z 1 tomu, ale pojawiają się też nowe wątki. Wciąga, zachwyca prawdziwość bohaterów (nie ma wymyślonych, idealnych postaci). Kazia nadal jest Kazią, chociaż pod koniec chyba nieco zmienia się jej postawa. Trzeci tom mógłby mieć tytuł "Zosia". Tej dziewczyny zdecydowanie za...

Zachęciła mnie okładka i opis. Spodziewałam się czegoś naprawdę wciągającego i ciekawie, dobrze napisanego. Po przeczytaniu 3 stron nie wiedziałam, kto jest kim i skąd się wziął. Czytałam po kilka razy. Dałam mojej Mamie do czytania, nie mówiąc o moich odczuciach. Wrażenie takie samo... Książki nie da się czytać. Napisana dziwnym, topornym językiem. Brak opisów, wprowadzeń. Bohaterowie biorą się nagle, znikąd. Jest dwóch, a nagle pojawia się imię trzeciego, tak jakby zawsze był. Kto kim jest. Za ciężkie. Szkoda, bo miejsce akcji daje wiele możliwości do prowadzenia naprawdę ciekawej historii.

Zachęciła mnie okładka i opis. Spodziewałam się czegoś naprawdę wciągającego i ciekawie, dobrze napisanego. Po przeczytaniu 3 stron nie wiedziałam, kto jest kim i skąd się wziął. Czytałam po kilka razy. Dałam mojej Mamie do czytania, nie mówiąc o moich odczuciach. Wrażenie takie samo... Książki nie da się czytać. Napisana dziwnym, topornym językiem. Brak opisów, wprowadzeń....