Jesteśmy społecznością, która kocha książki

𝟒,𝟓/𝟓 ☆

Od gotyckiej atmosfery nadmorskiej posiadłości do mrocznej, intensywnej, zmysłowej i przerażającej historii.

Złożony, mroczny romans z udręczonym bohaterem. Fabuła jest niesamowita i zupełnie inna niż wszystko, co do tej pory czytałam. Bałam się tej książki, zanim ją jeszcze zaczęłam, ale jestem tak pozytywnie zaskoczona. Czułam się, jakbym przeszedł przez jakąś mroczną, szaloną, kuszącą tajemnicę.

Uwielbiam to, że w romansie jest nuta Pięknej i Bestii oraz Upiora w Operze. Lucian jest bohaterem z bliznami, podczas gdy Isa jest bohaterką wrzuconą do jego mrocznego świata i wnoszącą do niego światło, mimo że obie mają złamane dusze.

Autorka wykonała wspaniałą robotę, włączając przeszłość i teraźniejszość, ponieważ te rozdziały przebiegały ładnie i dowiedzieliśmy się więcej o przeszłości Luciana.

Lucien Blackthorne przygotowywany przez ojca w niezgłębiony i przerażający sposób. Stracił jedyną rzecz, która kiedykolwiek się dla niego liczyła i jest teraz duchem człowieka, okaleczonym fizycznie i emocjonalnie Naprawdę podobała mi się jego charakterystyka, jest tak pociągającym mężczyzną z tak złożoną osobowością.
To człowiek, którego tak bardzo chciałbyś/chciałabyś podsumować w kilku słowach, ale nie możesz.

Isadora Quinn to wyjątkowa bohaterka, odważna, prostolinijna i muzyczne utalentowana. Wychowana przez ciocię, ponieważ jest córką narkomanami, a jej ojciec, jest nieznany. Miała trudne życie. Odrzucona przez mieszkańców którzy nieustannie plotkują na jej tematy, tym samym ją obrażając.

Mam wrażenie, że zakończenie było pospieszne, szkoda, że ​​nie było bardziej rozstrzygające, jeśli chodzi o „tajne stowarzyszenie”. Mimo tego nie przestałam myśleć o tej książce odkąd ją skończyłam i nie sądzę, żebym kiedykolwiek o niej zapomniała. Była mrożący krew w żyłach, namiętny i pochłaniający mroczny romans.

Książka zawiera wiele ostrzeżeń, takich jak: wykorzystywanie seksualne, poważne problemy ze zdrowiem psychicznym itp. Tylko dla 18+

𝟒,𝟓/𝟓 ☆

Od gotyckiej atmosfery nadmorskiej posiadłości do mrocznej, intensywnej, zmysłowej i przerażającej historii.

Złożony, mroczny romans z udręczonym bohaterem. Fabuła jest niesamowita i zupełnie inna niż wszystko, co do tej pory czytałam. Bałam się tej książki, zanim ją jeszcze zac...

Rozwiń Zwiń

Tom czwarty pozwala nam zobaczyć inną stronę każdego z bohaterów, od Warnera do Kenjiego, i przede wszystkim Juliette, która moim zdaniem najbardziej się zmienia. Widzimy bohaterów w nowych skórkach. Muszą stawiać czoła niemożliwym sytuacjom, być na krawędzi samych siebie.

Juliette, wyrosła na silną i potężną kobietę i szczerze mówiąc, jestem bardzo dumna z tego, kim była wtedy i kim jest teraz!

Rozdziały z perspektywy Warnera, bolały i to bardzo. Przez całe życie był zmuszony do odcięcia się od emocji innych. On, chłopiec, który czuł wszystko, musiał chronić swój umysł. W rezultacie gubi samego siebie.

O fabule nie będę się rozpisywać, ponieważ staram się, aby ta recenzja nie zawierała spoilerów.

Dowiadujemy się więcej o przeszłości Juliette. O wielu kłamstwach, którymi była karmiona. O tym, jak została zmanipulowana. Warner ma niezachwianą wiarę w siłę i zdolność Juliette do bycia władcą, którego wszyscy potrzebują. Chce jej pomóc, ale też popełnia błędy. Dużo, dużo błędów. Kenij, który jest skar tego tomu, wspiera nie tylko Juliette, ale i Warnera, chodź żaden z nich tego nie przyzna.

Podobał mi się włączenie nowych postaci, uważam, że były one konieczne w historii i sprawiają, że wszystko jest o wiele bardziej ekscytujące i w pewien sposób tajemnicza i niebezpieczna zarazem.

Pióro Tahereh Mafi ma w sobie coś, co mnie chwyta i olśniewa. Napełnia moją duszę emocjami i sprawia, że ​​kocham czytać. Autorka zachowuje tę samą magię, co w poprzednich tomach. Mamy piękne pismo, a także intensywne dialogi między postaciami, które uwielbiam.

Końcówka książki zmiata z planszy. Przeczuwasz, że stanie się coś złego. Ale za nic nie możesz tego przewidzieć. Szczęka dosłownie opada.

Tom czwarty pozwala nam zobaczyć inną stronę każdego z bohaterów, od Warnera do Kenjiego, i przede wszystkim Juliette, która moim zdaniem najbardziej się zmienia. Widzimy bohaterów w nowych skórkach. Muszą stawiać czoła niemożliwym sytuacjom, być na krawędzi samych siebie.

Juliette, wyro...

Rozwiń Zwiń

„Wszyscy żyjemy w żółtej łodzi podwodnej...”

Zaczęłam czytać tę historię wiedząc o niej bardzo niewiele. Znalazłam w niej historię o odwadze, miłości, przyjaźni, rodzinie, sztuce, muzyce i surfingu.

Podobało mi się to, jak autorka podchodzi do problemu straty, żalu, depresji, niepokoju i całego procesu, którego doświadcza każdy z nas, gdy traci kogoś, kogo kocha. Sposób, w jaki autorka opowiada o uczuciach, jest niesamowity. Wyraża tak wiele mądrości w chwilach, które ranią nasze serca i sprawiają, że nadal wierzymy w nieskończoną miłość, w drugie szanse w życiu i we wszystko, co można osiągnąć za pomocą jednego uśmiechu.

Podobało mi się też, to że każdy z bohaterów podąża za swoimi osobistymi celami i starają się odkryć siebie.

Leah jest zagubiona, skomplikowana i cierpi. Jest wykreowana na bohaterkę z którą wiele osób się pewnie utożsami.

Axel to chłopak, który żyje chwilą i ceni emocje. Jest czarujący, współczujący i przyjacielski. Ta postać, która się zmienia, nie tak bardzo jak Leah, ale bez wątpienia jego zmiana jest ważna. Polega na zrozumieniu, że nie wszystko jest teraźniejszością, czasem można zobaczyć przeszłość lub przyszłość i nie ma w tym nic złego.

Axel cierpi widząc Leah tak zamkniętą w sobie, w pętli bólu. Dlatego zrobi wszystko, by Leah znów poczuła, że ​​chce żyć. Axel staje się jej światłem.

Podsumowując, jest to piękna książka, przez którą można przeżyć wiele emocji, doprowadzi do śmiechu i płaczu.

Polecam włączać piosenki The Beatles dokładnie wtedy, gdy zostają wspomniane w książce 💛

Współpraca reklamowa z @mustread.wydawnictwo
Dziękuję za książkę 💛

„Wszyscy żyjemy w żółtej łodzi podwodnej...”

Zaczęłam czytać tę historię wiedząc o niej bardzo niewiele. Znalazłam w niej historię o odwadze, miłości, przyjaźni, rodzinie, sztuce, muzyce i surfingu.

Podobało mi się to, jak autorka podchodzi do problemu straty, żalu, depresji, niepokoju...

Rozwiń Zwiń

To najlepsza książka z serii. Uwielbiałam każdą stronę. Każde słowo. Zadeklarowałam każdą książkę jako swoją ulubioną, ale naprawdę uważam, że „Diabeł w garniturze”, jest jak dotąd najlepszą częścią.

Gemma to mieszanka emocji. Jej emocje są bardzo głębokie, z otwartymi ranami związanymi ze zdradą i gorzkim rozwodem jej. W rezultacie zbudowała wokół swojego serca nieprzenikniony mur, a przynajmniej tak jej się wydaje. Jest ambitną, pełna pasji, odważna i niezłomna w dążeniu do sprawiedliwości. Uwielbiam to, jak często wraca do swojego życia osobistego i kwestionowała, czy dokonała właściwych wyborów, w tym, czy nie posunęła się za daleko w obronie klienta. To uczyniło ją bardzo relatywną i prawdziwą.

Ben, jest bardzo cierpliwy i po prostu uwielbiałam jego poczucie humoru i dowcip. Uwielbiałam wszystko w jego charakterze, ale najbardziej, to, że był w stanie zburzyć szorstkie zewnętrzne ściany Gemmy i pomóc jej zobaczyć własne piękno i siłę.

Gemma i Ben, są śmiertelnymi wrogami, ale mają tę ognistą, gorącą chemię, która wypala strony. Byli tak niewiarygodnie wyjątkowi i uwielbiałem patrzeć, jak rozwija się ich historia. Po prostu udowodnili, że nie zawsze przyciągają się tylko przeciwieństwa, ale czasami dwie osoby, które są dokładnie takie same, mogą się zakochać i sprawić, że to zadziała.

„Diabeł w garniturze”, to trzecia część z serii „Nie taki diabeł straszny” Te trzy książki są ze sobą luźno powiązane i każda z nich może być czytana jako samodzielne, ale będziesz chciał/a przeczytać je wszystkie.

Absolutnie uwielbiam Elizabeth O'Roark. Autorka wie, jak napisać zabawną, pełną pasji historie. Jej książki są pikantne, niegrzeczny i takie zabawne. Zawsze czytam z przyjemnością, a Elizabeth nigdy nie przestaje mnie zachwycać.

To najlepsza książka z serii. Uwielbiałam każdą stronę. Każde słowo. Zadeklarowałam każdą książkę jako swoją ulubioną, ale naprawdę uważam, że „Diabeł w garniturze”, jest jak dotąd najlepszą częścią.

Gemma to mieszanka emocji. Jej emocje są bardzo głębokie, z otwartymi ranami związanymi ...

Rozwiń Zwiń

Cień w żarze, to prequel, który nawiązuje do serii Krew i popiół. Tę książkę należy przeczytać po „Koronie ze złoconych kości” i przed „Wojną dwóch królowych”

Absolutnie pokochałam tę historie. Ta książka jest niesamowita i po prostu nie da się tego inaczej opisać niż niesamowite.

Fabuła i budowa świata zostały wykonane niesamowicie. Jest intensywne ekscytująca i intrygująca z fantastycznymi postaciami i tym cudownym talentem sarkastycznego humoru. To cudowna mieszanka akcji i tajemnicy w wspaniale rozwiniętym świecie fantasy. Tyle zwrotów akcji, tyle informacji. To wszystko jest tak sprytnie splecione ze sobą i chociaż na niektóre pytania zostały udzielone odpowiedzi, zostaje nam jeszcze więcej, a ja desperacko chcę zobaczyć, dokąd zmierza ta historia.

Sera miała trudne życie, ale jest twardą postacią, która jest gotowa postawić wszystko na szali, aby ocalić swój lud. Mimo wszystkiego co ją spotkało nie traciła swojego wielkiego serca. Jest szczera, inteligentna i prawdziwa.

Nyktos jest Pierwotnym Śmierci. Był taką niespodzianką dla mnie. Jest przerażający i seksowny, jak diabli. JLA dał nam kolejnego epickiego bohatera alfa. Nyktos jest superpotężny, tajemniczy, poważny, ale też kochany i przyciągający.

Od chwili, gdy Nyktos i Sera się spotykają, można poczuć przyciąganie. Chemia między Serą a Pierwotnym Śmierci, jest obezwładniają. Napięcie między tą dwójką pięknie się buduje, zanim dojdzie do wybuchu. Ich złośliwe przekomarzanie się jest tak zabawne.

Czuję się, jakbym zdradzała Poppy i Casteelka, ale, po prostu nie mogę nic zarzucić tej książce.
Było coraz lepiej i lepiej. Pokochałam bohaterów tej książki i pokochałam wszystko, co się tam wydarzyło.

Cień w żarze, to prequel, który nawiązuje do serii Krew i popiół. Tę książkę należy przeczytać po „Koronie ze złoconych kości” i przed „Wojną dwóch królowych”

Absolutnie pokochałam tę historie. Ta książka jest niesamowita i po prostu nie da się tego inaczej opisać niż niesamowite.

Fabu...

Rozwiń Zwiń

Rose, jest absolutnym słoneczkiem do kochania. Jest serdeczna, kochana i pomocna. Zawsze mówi wprost, co myśli i czuje, dokładnie wie, czego chce, ma niesamowicie pozytywną charyzmę.

Jack, jest jej przeciwieństwem - zrzędliwy, skryty, wycofany i zdystansowany. Mówi tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne, nigdy się nie uśmiecha.

Historia Rose i Jacka pochłonęła mnie od pierwszej strony i oddałam im obojgu całe serce.
Rose pojawia się w życiu, Jacka i wszystko zmienia. Ona okazuje uczucia i mówi o nich zawsze i wszędzie, a on zaczyna pokazywać jej więcej siebie. Uwielbiam to, jak oboje byli sarkastyczni, jak żartowała z nim Rose, a ich przekomarzanie się było tak bardzo słodkie i zabawne. Podobało mi się, jak powoli widzieliśmy, jak lodowe warstwy Jacka topnieją, gdy otwiera się dla Rose. Podobało mi się, że Rose nigdy z niczego nie rezygnowała.

To, jak Rose, zdobyła serce Jacka, będąc po prostu sobą, było tak bardzo urocze. Była dla niego, a to znaczyło dla niego wszystko. To jak Jack zdobył jej serce… wszystkie rzeczy, jakie dla niej robi. Z każdą myślą, jaką miał o niej, z każdym spojrzeniem, każdym gestem i uśmiechem przeznaczonym tylko dla niej.

Ta historia wlała tyle miłości w moje życie. Czytają ich historię czułam wszystko! Byłem szczęśliwy, smutna, zdenerwowana i zestresowana. Wylewałam łzy i śmiałam się. Historia Jacka i Roses zaczyna się od „zaaranżowanego małżeństwa”, ale to przemienia się w coś tak pięknego, że nie można oderwać wzroku.

Ta historia to zupełnie nowy poziom Slow burn.
W ich przypadku im wolniej, tym lepiej.

Bardzo polecam!

Rose, jest absolutnym słoneczkiem do kochania. Jest serdeczna, kochana i pomocna. Zawsze mówi wprost, co myśli i czuje, dokładnie wie, czego chce, ma niesamowicie pozytywną charyzmę.

Jack, jest jej przeciwieństwem - zrzędliwy, skryty, wycofany i zdystansowany. Mówi tylko wtedy, gdy jest ...

Rozwiń Zwiń

Trzeci tom, był emocjonalny i piękny, był zupełnie inne niż oczekiwałam, a jednak w sam raz. Było trochę niespodzianek, napięcia, zdrady, a nawet złamane serce, ale tylko przez momencik. Niesamowicie piękny epilog, który sprawił, że zamknęłam książkę z uśmiechem na twarzy i ze łzami w oczach.

Za wszystkim będę tęsknić w tej trylogii, ale najbardziej za postaciami.
Kimmy i Horus, którzy rozśmieszali mnie poprzez dokuczanie, kłótnie, a jednocześnie troską o siebie nawzajem.
Seth, mroczny bóg. Pokochałam jego bezinteresowność i rozpaczałam nad jego przeszłością. Jego rozmowy z Taris o świetle, ciemności i słonecznikach, bardzo mnie poruszyły. Seth, założył na całe dobro świata.
Enola, która mnie często denerwowała, ale w końcu zdobyła moją sympatie, zwłaszcza dzięki szczerości i przyjaźni, która narodziła się między Taris a nią.
Dante, miał moje serce od początku.
Azriel, mój ulubiony naburmuszony anioł. Jego oddanie wobec Taris, było piękne. Był przy niej, dużo o niej myślał, postanowił nie dać się odepchnąć i chciał być przy niej do końca.
Taris, moja waleczna, niesamowita, sarkastyczna i odważna bohaterka. Przeszła tak wiele, straciła tak dużo, a jednak najważniejsze było dla niej szczęście i bezpieczeństwo jej bliskich. Zasłużyła na życie u boku rodziny i przyjaciół, na miłość i szczęście. Niesamowicie ekscytujące, było czytanie jej historii. To za nią będę tęsknić najbardziej.

Nadal nie wiem, jak mam opuścić świat Taris, Azriela i reszty ekipy. To są postacie i to jest historia, za którą będę tęsknić.

Kroniki Atlantydy, to moja ulubiona trylogia.
Teraz to już koniec, historia, która łączy wiele mitologii dobiegła końca.

Polecam z całego serca 💚

Trzeci tom, był emocjonalny i piękny, był zupełnie inne niż oczekiwałam, a jednak w sam raz. Było trochę niespodzianek, napięcia, zdrady, a nawet złamane serce, ale tylko przez momencik. Niesamowicie piękny epilog, który sprawił, że zamknęłam książkę z uśmiechem na twarzy i ze łzami w ocza...

Rozwiń Zwiń