Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Średnie czytadło dla kur domowych. Styl niedojrzały, fabuła prowadzona niekonsekwentnie, bohaterowie zachowują się absurdalnie. Harlekinek dla prowincjuszek.

Średnie czytadło dla kur domowych. Styl niedojrzały, fabuła prowadzona niekonsekwentnie, bohaterowie zachowują się absurdalnie. Harlekinek dla prowincjuszek.

Nie wiem, co to właściwie jest. Reportaż, autobiografia? Męczyłam się czytając.

Nie wiem, co to właściwie jest. Reportaż, autobiografia? Męczyłam się czytając.

Sympatyczna baśń, z elementami romansu. Pozycja raczej dla nastolatek.

Sympatyczna baśń, z elementami romansu. Pozycja raczej dla nastolatek.

Najlepsza książka Sue Townsend. Książka przezabawna, antypolityczna, wyśmiewająca bardzo celnie rozmaite problemy Zjednoczonego Królestwa i całego świata. Niewykluczone, że spora grupa poczuła się obrażona- mam nadzieję, że powieść ta nie padnie ofiarą cancel kulturę.

Najlepsza książka Sue Townsend. Książka przezabawna, antypolityczna, wyśmiewająca bardzo celnie rozmaite problemy Zjednoczonego Królestwa i całego świata. Niewykluczone, że spora grupa poczuła się obrażona- mam nadzieję, że powieść ta nie padnie ofiarą cancel kulturę.

Lubię fantasy, ale to jest potwornie przegadane. Dwieście stron wiejskich plotek na pięć stron akcji.

Lubię fantasy, ale to jest potwornie przegadane. Dwieście stron wiejskich plotek na pięć stron akcji.

Dość sympatyczna baśń, mało mroczna jak na Gaimana. Dużo zbędnych postaci, nie wpływających na akcję. Za mało jest napisane o bohaterach istotnych dla akcji.
Film lepszy.

Dość sympatyczna baśń, mało mroczna jak na Gaimana. Dużo zbędnych postaci, nie wpływających na akcję. Za mało jest napisane o bohaterach istotnych dla akcji.
Film lepszy.

Bardzo sympatyczna opowieść o dorastaniu, o poszukiwaniu samego siebie i próbie ucieczki od toksycznej rodziny. Główny bohater czasami zachowuje się potwornie głupio, jednak cały czas trzymałam za niego kciuki. Dzięki tej książce przypomniały mi się moje czasy studenckie.

Bardzo sympatyczna opowieść o dorastaniu, o poszukiwaniu samego siebie i próbie ucieczki od toksycznej rodziny. Główny bohater czasami zachowuje się potwornie głupio, jednak cały czas trzymałam za niego kciuki. Dzięki tej książce przypomniały mi się moje czasy studenckie.

Skrzyżowanie Bridget Jones i Pokolenia Ikea. Książka zdecydowanie za krótka, przydały by się porządne opisy postaci (jest ich sporo i łatwo je pomylić), rozwinięcie niektórych scen, bo nie zawsze wiadomo, co się zdarzyło oraz ujednolicenie narracji: raz dostajemy historię Adama, opowiadaną przez narratora, a raz Pauliny, opowiadaną przez samą Paulinę. Niestety nie dostajemy różnych punktów widzenia, jedynie zamieszanie.
Książka nie jest zła, dialogi są naprawdę dowcipne, znalazłam nawet parę cytatów wartych zapamiętania.

Skrzyżowanie Bridget Jones i Pokolenia Ikea. Książka zdecydowanie za krótka, przydały by się porządne opisy postaci (jest ich sporo i łatwo je pomylić), rozwinięcie niektórych scen, bo nie zawsze wiadomo, co się zdarzyło oraz ujednolicenie narracji: raz dostajemy historię Adama, opowiadaną przez narratora, a raz Pauliny, opowiadaną przez samą Paulinę. Niestety nie dostajemy...

Dosyć sympatyczne, chociaż główna bohaterka irytująca. Chwilami zachowuje się bardzo głupio. Ale kto mając lat szesnaście nie zachowuje się głupio?

Dosyć sympatyczne, chociaż główna bohaterka irytująca. Chwilami zachowuje się bardzo głupio. Ale kto mając lat szesnaście nie zachowuje się głupio?

Korowód barwnych postaci i zdarzeń. Bardzo sympatyczne, chociaż z logiką na bakier.

Korowód barwnych postaci i zdarzeń. Bardzo sympatyczne, chociaż z logiką na bakier.

Czytadło dla małolatów, niezbyt wysokich lotów.
Wystarczająco intrygujące, żebym chciała przeczytać kolejne części.

Czytadło dla małolatów, niezbyt wysokich lotów.
Wystarczająco intrygujące, żebym chciała przeczytać kolejne części.

Naiwniutka bajka o dzielnych amerykańskich chłopcach w mundurach. Przewiadywalna, ale czyta się lekko i szybko.

Naiwniutka bajka o dzielnych amerykańskich chłopcach w mundurach. Przewiadywalna, ale czyta się lekko i szybko.

Nie wiem, czy taki był zamysł autora, ale główny bohater jest potwornie infantylny. Sam nie ma nic, a uważa się za lepszego od wszystkich, którzy coś posiadają. Koniec końcow, okazuje się, że to on jest czyjąś własnością.

Nie wiem, czy taki był zamysł autora, ale główny bohater jest potwornie infantylny. Sam nie ma nic, a uważa się za lepszego od wszystkich, którzy coś posiadają. Koniec końcow, okazuje się, że to on jest czyjąś własnością.

Przeczytałam. Nie rozumiem, ale nie żałuję poświęconego czasu. Kiedyś do niej wrócę.

Przeczytałam. Nie rozumiem, ale nie żałuję poświęconego czasu. Kiedyś do niej wrócę.

Ciąg dalszy "Dożywocia". Niestety, słabszy niż część pierwsza. Przestało być zabawnie, zrobiło się męcząco. Licho, zamiast rozczulać, wkurza. Wolę Tsadkiela, mimo wszystko. Książka nie jest zła, na pewno do niej kiedyś wrócę. Dla widm Wermachtu i epickiego wyzwolenia Krakersa.

Ciąg dalszy "Dożywocia". Niestety, słabszy niż część pierwsza. Przestało być zabawnie, zrobiło się męcząco. Licho, zamiast rozczulać, wkurza. Wolę Tsadkiela, mimo wszystko. Książka nie jest zła, na pewno do niej kiedyś wrócę. Dla widm Wermachtu i epickiego wyzwolenia Krakersa.

Przezabawna lektura na długie, ciemne wieczory. Dużo nawiązań do popkultury, prawdopodobnie ne wszyscy ja zrozumieją.

Przezabawna lektura na długie, ciemne wieczory. Dużo nawiązań do popkultury, prawdopodobnie ne wszyscy ja zrozumieją.