Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Słuchałem wtedy muzyki, której nie chciałem słuchać, i oglądałem telewizję, której nie chciałem oglądać.

Słuchałem wtedy muzyki, której nie chciałem słuchać, i oglądałem telewizję, której nie chciałem oglądać.

Drzewo znajomej formy, jakiś obdarty pagórek, kolor obłoku, przelot ptaka, nawet powiew wiatru, bez żadnego zresztą powodu, budził we mnie tak szaloną rozpacz, że uciekałem od ludzi. Szukałem ustroni tak pustej, gdzie bym mógł upaść na ziemię i, nie podsłuchany przez nikogo, wyć z bólu jak pies.

Drzewo znajomej formy, jakiś obdarty pagórek, kolor obłoku, przelot ptaka, nawet powiew wiatru, bez żadnego zresztą powodu, budził we mnie tak szaloną rozpacz, że uciekałem od ludzi. Szukałem ustroni tak pustej, gdzie bym mógł upaść na ziemię i, nie podsłuchany przez nikogo, wyć z bólu jak pies.

[Idealizacja wspomnień lat młodzieńczych, Ignacy Rzecki] Za moich czasów pryncypał był ojcem i nauczycielem swoich praktykantów i najczulniejszym sługą sklepu; jego matka lub żona były gospodyniami, a wszyscy członkowie rodziny pracownikami. [Subiektywna ocena teraźniejszości, Ignacy Rzecki] Dziś pryncypał bierze tylko dochody z handlu, najczęściej nie zna go i najwięcej troszczy się o to, ażeby jego dzieci nie zostały kupcami. [Szacunek do Stanisława Wokulskiego, Ignacy Rzecki] Nie mówię tu o Stasiu Wokulskim, który ma szersze zamiary, tylko myślę w ogólności, że kupiec powinien siedzieć w sklepie i wyrabiać sobie ludzi, jeżeli chce mieć porządnych.

[Idealizacja wspomnień lat młodzieńczych, Ignacy Rzecki] Za moich czasów pryncypał był ojcem i nauczycielem swoich praktykantów i najczulniejszym sługą sklepu; jego matka lub żona były gospodyniami, a wszyscy członkowie rodziny pracownikami. [Subiektywna ocena teraźniejszości, Ignacy Rzecki] Dziś pryncypał bierze tylko dochody z handlu, najczęściej nie zna go i najwięcej trosz...