Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Biografia niemal że tak legendarna jak sama postać którą opisuje. Od pewnego momentu zastanawiałem się: "Czy rację mają Ci, którzy twierdzą, że Lee to niepokonany zawodnik, czy Ci, którzy uważają, że nadęty buc i aktorska wydmuszka?". Po niniejszej pozycji stwierdzam, że

CZŁOWIEK

ze wszystkimi możliwymi odcieniami. Umarł w takim momencie, by stać się legendą. I niewątpliwie talent, upór i pracowitość były u niego podkręcone do samego szczytu. Czy była to jednak osoba zawsze i we wszystkim w porządku? Okazuje się że nie, nawet dla najbliższych i tych, którzy go wspierali. Ciężko stwierdzić, gdzie zawędrowałby Lee żyjąc dalej, można jedynie przypuszczać, że chciałby postawić kropkę nad "i" swojego sukcesu, i mało co liczyłoby się dla niego bardziej.

Niewątpliwym walorem pozycji są też ukazane realia powojennego Hong-Kongu, sytuacja społeczna zestawiona w Chinach i w USA, przemycona mentalność Hollywood i tamtejsze środowisko. Informacje te są tak cenne i ciekawe jak sama główna postać.

Szkoda tylko że w końcówce autor daje upust swojej sympatii do bohatera, co ryzykuje zmianę pozycji z obiektywnego studium postaci w laurkę. Podczas gdy wcześniej nie szczędził ukazywania jego przywar. Marginalizowana jest też rola osób wokół Lee, związanych ze sztukami walki, dzięki którymi zostały one rozpropagowane w Hollywood i na świecie.

Tak więc wprawny czytelnik dostrzeże tutaj rzetelny obraz i człowieczeństwo w legendzie, fanatyk wielbiący się w kulcie jednostki zostanie zwiedziony blaskiem idola.

Stanowczo polecam!

Biografia niemal że tak legendarna jak sama postać którą opisuje. Od pewnego momentu zastanawiałem się: "Czy rację mają Ci, którzy twierdzą, że Lee to niepokonany zawodnik, czy Ci, którzy uważają, że nadęty buc i aktorska wydmuszka?". Po niniejszej pozycji stwierdzam, że

CZŁOWIEK

ze wszystkimi możliwymi odcieniami. Umarł w takim momencie, by stać się legendą. I...

Jest to pierwsze moje zetknięcie się ze Stefanem Grabińskim, tym dość mało znanym autorem. Tym bardziej jest to niesamowita historia, że taki talent nie odbił się na świecie głośniejszym echem.

Grabiński buduje intrygę w sposób bardzo delikatny, i to chyba najbardziej przekonuje w jego prozie. Nic tu nie jest rzucone mocno w czytelnika, ot zwykli ludzie, których spotykają niezwykłe historie, pełne zagadki, tajemnicy, obsesji. Nie musi być to wcale potwór wyskakujący z szafy. Ową niezwykłością może być zaobserwowany kształt, nasilająca się emocja, czy niepokojąca relacja, w którą uwikłał się bohater. Tym samym prowadzi nas to do drugiego filaru, na którym stoją te opowieści - psychika. Psychika bohatera jest kluczowa, autor podchodzi do niej bardzo wnikliwie, odsłaniając kolejne mechanizmy szaleństwa.

Niektóre z opowiadań jednak, są zbyt przewidywalne od samego początku. Czasami nadbudowa i zbytnie skupienie się na detalach potrafi odwrócić wzrok czytelnika od kluczowej akcji. Wnikliwość umysłu bohatera idzie tak daleko, że momentalnie za daleko.

Cieszę się, że miałem okazję zapoznać się z tym pisarzem.

Jest to pierwsze moje zetknięcie się ze Stefanem Grabińskim, tym dość mało znanym autorem. Tym bardziej jest to niesamowita historia, że taki talent nie odbił się na świecie głośniejszym echem.

Grabiński buduje intrygę w sposób bardzo delikatny, i to chyba najbardziej przekonuje w jego prozie. Nic tu nie jest rzucone mocno w czytelnika, ot zwykli ludzie, których spotykają...

Ciężko mi sprawiedliwie ocenić niektóre spośród utworów Lovecrafta. Z jednej strony bogactwo i detaliczność narracji dodają walory wykraczające poza zwykłe, powierzchowne przelecenie przez kolejne punkty fabuły, z drugiej strony niekiedy ich nadmierność odciąga uwagę, gubi, nuży, wywołuje irytację, a to co najważniejsze rozciąga czterokrotnie nawarstwiając i nabudowywując. Usprawiedliwieniem będą lata, kiedy zostały te opowiadania napisane. W czasach bez telewizji, gier komputerowych, instagrama czy tik toka, to słowa pisane stanowiły nierzadko jedyne medium i okno na świat. Jakże więc można zarzucać pisarzowi, że oprócz ukazania problematyki grozy, raczy nas opisami ulic, budynków, mebli oraz wielu innych detali?

Jednakże, filozofia podszyta w dziełach samotnika z Providence, ukazująca bezradność człowieka wobec sił potężnych i nieznanych, a także zawaluowane surowe oceny kondycji człowieka, cywilizacji, czy też religi, jawią się jako na wskroś wybitne i ponadczasowe.

8/10. Byłoby więcej dla mistrza horroru, ale muszę uczciwie przyznać, że dobrane w tym tomie opowiadania nie należą do jego najlepszych, ani nie przedstawiają akcji i problemu w sposób najbardziej klarowny, jak to miało miejsce w jego najlepszych perełkach.

Ciężko mi sprawiedliwie ocenić niektóre spośród utworów Lovecrafta. Z jednej strony bogactwo i detaliczność narracji dodają walory wykraczające poza zwykłe, powierzchowne przelecenie przez kolejne punkty fabuły, z drugiej strony niekiedy ich nadmierność odciąga uwagę, gubi, nuży, wywołuje irytację, a to co najważniejsze rozciąga czterokrotnie nawarstwiając i nabudowywując....