Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uważam, że jest to bardzo dobry kryminał.
W tym kryminale spotykamy się z samotnym komisarzem, który jest specjalistą w swojej dziedzinie, ma niespotykaną pamięć i prawdziwy zmysł policyjny. Jak to zwykle bywa, nasz bohater ma za sobą ciężką przeszłość, ale myślę że nie jest to tak irytujący i przerysowany motyw jak w innych tego typu kryminałach.
Zabójstwa, nawiązujące do zbrodni z II wojny światowej, uważam za ciekawie opisane.
Bardzo sprawnie się czyta, polecam.

Uważam, że jest to bardzo dobry kryminał.
W tym kryminale spotykamy się z samotnym komisarzem, który jest specjalistą w swojej dziedzinie, ma niespotykaną pamięć i prawdziwy zmysł policyjny. Jak to zwykle bywa, nasz bohater ma za sobą ciężką przeszłość, ale myślę że nie jest to tak irytujący i przerysowany motyw jak w innych tego typu kryminałach.
Zabójstwa, nawiązujące do...

Uważam, że w tej powieści był bardzo duży potencjał. Płatny morderca, na codzień pasjonat fotografii, pomiędzy kolejnymi zleceniami poznaje policjantkę, której celem jest on - Midas.
Mógłby to być naprawdę interesujący temat przewodni, aczkolwiek do frustracji doprowadzał mnie sposób przedstawienia głównego bohatera. Pochodzący z patologicznej rodziny, lecz inteligentny chłopak, który w późniejszym okresie jest (oczywiście) wysportowany, umięśniony, przystojny, elokwentny, tajemniczy i działa na wszystkie kobiety. Ach, no i oczywiście podczas zabójstw nigdy nie popełnia błędów, i potrafi pokonać w walce bezpośredniej nawet kilku mężczyzn. Zbyt idealistyczne. Myślę, że historia wzbudzałaby więcej emocji, gdyby Midas nie był takim idealnym strategiem i zabójcą, i gdyby Karolina (policjantka) wcześniej domyśliła się prawdziwej tożsamości Jakuba.
Podobało mi się, że autorka postanowiła przedstawić 2 zakończenia, tak aby każdy mógł wybrać swoją wersję, aczkolwiek pierwszy epilog jest zdecydowanie przekoloryzowany, a drugi - cóż, myślę, że można było więcej wykrzesać.
W całościowym rozrachunku - nie żałuję, bo mimo wszystko bardzo sprawnie się czytało, stąd 5 gwiazdek.

Uważam, że w tej powieści był bardzo duży potencjał. Płatny morderca, na codzień pasjonat fotografii, pomiędzy kolejnymi zleceniami poznaje policjantkę, której celem jest on - Midas.
Mógłby to być naprawdę interesujący temat przewodni, aczkolwiek do frustracji doprowadzał mnie sposób przedstawienia głównego bohatera. Pochodzący z patologicznej rodziny, lecz inteligentny...

Dlaczego tylko 2 gwiazdki? Dobre pytanie. Lepsze brzmi: dlaczego AŻ 2 gwiazdki?
Bohaterką jest 30 latka, która żyje w nieszczęśliwym małżeństwie i mimo jej starań nie zapowiada się na poprawę. Co więc robi? Tak, znajduje sobie kochanka, dawnego znajomego. Bardzo irytuje fakt, że dorosła kobieta nie potrafi decydować w swoim życiu, rozstać się jak człowiek i dopiero próbować życia z kimś innym. Nie. Ona ciągnie swój romans (który jest dla niej tylko odskocznią fizyczną), utrzymuje kontakt z przyjacielem (tak, typowy, stuprocentowy tzw. "Friendzone") i żyje w związku z mężczyzną, który nie zainteresował się jak minął jej pierwszy dzień w nowej pracy. Rozumiem, że ostatni fakt może frustrować, ale główną bohaterkę przy nim utrzymuje chęć posiadania dziecka. Przy człowieku, z którym nie rozmawia, nie jada obiadów/kolacji, z którym nawet nie śpi w jednym łóżku. Przecież to absurd.
Mam wrażenie, że wszystkie te sytuacje ukazujące Pana Męża w złym świetle mają na celu usprawiedliwienie tego całego romansu. No bo nic dziwnego, że zdradziła, przecież on się nie angażuje w ten związek. NIE. Na zdradę nigdy nie powinno być żadnej akceptacji.
Jedynym głosem rozsądku jest tutaj Gośka, przyjaciółka Ewy, która nie raz próbowała jej przetłumaczyć, że rozwód to najlepsze wyjście. Jednak nasza bohaterka nie zachowuje się jak osoba dorosła i odpowiedzialna, i dopiero po odkryciu prawdy przez męża i nieudanej próbie naprawy związku, pada decyzja o rozwodzie.
OCZYWIŚCIE wtedy zauważa jakim cudownym człowiekiem jest jej przyjaciel, który przez cały czas ocierał jej łzy i się z nim wiąże.
Banalna, przewidywalna historia z happy endem.
Dlaczego zatem 2 gwiazdki?
Mimo wszystko, trzeba przyznać, że bardzo szybko się czyta. Drugą zaletą jest fakt, że przez takie książki docenia się inne, te ambitniejsze.
Idealny odmóżdżacz, ale i tak nie polecam.

Dlaczego tylko 2 gwiazdki? Dobre pytanie. Lepsze brzmi: dlaczego AŻ 2 gwiazdki?
Bohaterką jest 30 latka, która żyje w nieszczęśliwym małżeństwie i mimo jej starań nie zapowiada się na poprawę. Co więc robi? Tak, znajduje sobie kochanka, dawnego znajomego. Bardzo irytuje fakt, że dorosła kobieta nie potrafi decydować w swoim życiu, rozstać się jak człowiek i dopiero próbować...