Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka Janiny Zającównej "Brama na drodze" to książka nietuzinkowa. Jedna z niewielu opisująca los młodego człowieka uwikłanego w bunt, zagubionego i wołającego o pomoc- urodzonego w powojennej Polsce. Bohaterka Grażyna ( lat prawie 17), należy do pokolenia borykającego się też z przeszłością wojenną swoich rodziców. W części pierwszej Grażyna jest eskortowana przez Milicję do zakładu poprawczego.Potem nie może się podporządkować działającym tam zasadom. Dlaczego Grażyna pogubiła się tak wcześnie? Brak ojca, brak wzoru do naśladowania, bardzo ważnego dla dziecka. Mimo, że ten brak został zastąpiony przez ojczyma, nie spowodowało to, że dziecko mogło go zaakceptować w pełni takim, jakim on był- z przeżyciami II wojny ( ojczym był związany z Armią Krajową) oraz zajętego własną pracą w biurze projektów ( ojczym również wyjechał do pracy na długi czas do Iranu/Iraku). Na samym początku książki w cz. I Grażyna rozmyśla na jego temat - że mieszkając z nim pod jednym dachem nie mogła przypomnieć sobie jednej rozmowy z nim na chociażby jakiś błahy temat.Nie było też z jego strony w stosunku do niej żadnych uwag, ani też kłótni...ani jej nie bronił, ani też nie oskarżał. Jakże potwornie ciężki bagaż musiała dźwigać ta dorastająca dziewczyna?Brak ojca w jej życiu i matka stojąca z boku? Jej związki z mężczyznami stojącymi na pograniczu prawa i szemrane towarzystwo, to tak na prawdę wołanie o pomoc. Wołanie o pomoc rodziny która się od niej odwróciła. W II części ksiązki Grażyna jest swieżo po ucieczce z zakładu. Stryj- brat ojca ( nie znany jej wcześniej osobiście, tylko z opowiadań i tak na prawdę niby obcy) był jedyną osobą w jej życiu, która się nią zainteresowała, z którą mogła rozmawiać, mówić wprost, być po prostu sobą. Grażyna w jego osobie widziała zarówno swojego ojca jak i siebie, a on w niej widział również siebie.Przyjechał za nią do Sopotu i starał się jej pomóc, później też okazał zainteresowanie przysyłając list i pieniądze. Dzięki niemu Grażyna podjęła decyzję, że nie warto uciekać, że warto myśleć również o przyszłości i nie żyć dniem dzisiejszym.Ostatnia scena z mężczyzną, który miał być "wystawiony" przez nią i Czarnego Edka pokazuje coś więcej..więcej niż chęć życia na pograniczu prawa przeplatanego z mimowolną chęcią podporządkowania się zasadom życia według norm społecznych. W tym czasie bohaterka czuje, że to ona wciąż przegrywa, a pieniądze to nie wszystko... musi sama podjąć decyzję o własnym życiu, nikt za nią tego nie zrobi. Nawet w końcowej części kiedy Grażyna podejmuje decyzję, że musi jechać do zakładu ( jest już w domu rodzinnym) matka i ojczym po raz kolejny odwracają się od niej...nie chcą i nie mają ochoty jej wspierać i nakłaniać do powrotu w towarzystwie matki- mimo, że Grażyna wewnętrznie tego potrzebuje jednak nie potrafi tego powiedzieć wprost. Matka pod wpływem ojczyma przystaje na propozycję samotnego powrotu Grażyny do zakładu.

Książka jest wstrząsająca, można do niej wracać po wiele razy za każdym razem odnajdując coś nowego. Życie to walka, ale do tej walki potrzebni są też Ci co powinni być rodziną/przyjaciółmi.

Książka Janiny Zającównej "Brama na drodze" to książka nietuzinkowa. Jedna z niewielu opisująca los młodego człowieka uwikłanego w bunt, zagubionego i wołającego o pomoc- urodzonego w powojennej Polsce. Bohaterka Grażyna ( lat prawie 17), należy do pokolenia borykającego się też z przeszłością wojenną swoich rodziców. W części pierwszej Grażyna jest eskortowana przez...