Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zstąpienie Aniołów to według mnie nie tylko najsłabsza książka w serii, ale ogólnie bardzo słaba lektura. Dlatego do Upadłych Aniołów podchodziłem bardzo sceptycznie. Wręcz niechętnie.
Ale tak po prawdzie to nie ma źle.
Upadłe Anioły czyta się nieźle, choć pierwsza część książki mnie nieco przynudzała, bez względu czy był to wątek na Calibanie czy Diamat.
Jednak w obu miejscach akcja się nieco rozwinęła i może nie śledziłem jej z wypiekami na pysku to byłem ciekaw co czyha na następnej stronie.
W końcu dowiadujemy się dlaczego synowie Calibanu popadli w niełaskę i dlaczego dochodzi do rozłamu w zakonie.
Natomiast działania Liona na Diamat to taka historia jakich wiele i ogólnie zbyt dużo nie wnosi do fabuły Herezji Horusa. Sam Prymarcha też nie jest przedstawiony jakoś zbyt wyraźnie w mojej ocenie. Szczególnie porównując go choćby do innych Prymarchów, którzy pojawili się w serii. Dlatego ostatecznie taka, a nie inna ocena. Na pewno dla fanów Dark Angels będzie to dobra pozycja.

Zstąpienie Aniołów to według mnie nie tylko najsłabsza książka w serii, ale ogólnie bardzo słaba lektura. Dlatego do Upadłych Aniołów podchodziłem bardzo sceptycznie. Wręcz niechętnie.
Ale tak po prawdzie to nie ma źle.
Upadłe Anioły czyta się nieźle, choć pierwsza część książki mnie nieco przynudzała, bez względu czy był to wątek na Calibanie czy Diamat.
Jednak w obu...

Moja opinia nie będzie zbyt oryginalna w porównaniu z wieloma, które tutaj padły.
Książka trzyma nadal bardzo dobry poziom i styl. Jest zabawnie i ciekawie, czyta się mega szybko.
Ale brakuje tego efektu WoW jaki miała część pierwsza i stąd moja ocena o nutkę niższa.
I to jedyna rzecz, do której moim zdaniem można się przyczepić.

Nie zmienia to faktu, że "trójka" czeka już na półce i na pewno niebawem po nią sięgnę :).

Moja opinia nie będzie zbyt oryginalna w porównaniu z wieloma, które tutaj padły.
Książka trzyma nadal bardzo dobry poziom i styl. Jest zabawnie i ciekawie, czyta się mega szybko.
Ale brakuje tego efektu WoW jaki miała część pierwsza i stąd moja ocena o nutkę niższa.
I to jedyna rzecz, do której moim zdaniem można się przyczepić.

Nie zmienia to faktu, że "trójka" czeka...

Glukhovskyego znam oczywiście z Metra. Przeczytałem kilka lat temu pierwszy tom i w przeciwieństwie do wielu czytleników bardzo męczyła mnie ta książka. Nie, że była zła. Po pierwszych rozdziałach, którymi byłem zachwycony coś mi nie "pykło" i po skończeniu ani do Metra anid o autora nie wracałem.

I dziwnym trafem do ręki wpada mi Outpost. I tak jak zacząłem czytać tak nawet nie wiem kiedy przeczytałem całość. Z najnowszym dziełem Glukhovskyego szybko się zakumplowaliśmy. W prawdzie ciężko polubic jakąkolwiek postać, ale to jakby spada na drugi plan, bo na pierwszym jest ciekawy świat, nadal (przynajmniej dla mnie) duszny i swojski (momentami) klimat.
I nie jest to jakaś wybitna historia, ale ciągneło mnie do niej przy przerwach, a to chyba najważniejsze.
Wiem, że jeśli powstanie jakaś kontunuacja to chętnie po nią sięgnę.

"Tuszonka"

Glukhovskyego znam oczywiście z Metra. Przeczytałem kilka lat temu pierwszy tom i w przeciwieństwie do wielu czytleników bardzo męczyła mnie ta książka. Nie, że była zła. Po pierwszych rozdziałach, którymi byłem zachwycony coś mi nie "pykło" i po skończeniu ani do Metra anid o autora nie wracałem.

I dziwnym trafem do ręki wpada mi Outpost. I tak jak zacząłem czytać tak...