Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziwna , to książka. Jakże inna od tych wszystkich , które do tej pory miałam okazję wam przedstawić. Zupełnie inny sposób pokazania absurdów wojny na Bałkanach. Pozbawiona krwawych opisów, patosu i zbędnej dramaturgi, pełna za to ironicznego humoru i niezwykle barwnych postaci.
W oblężonym mieście , pod ciągłym ostrzałem toczy się życie. Nie całkiem normalne , w niepewności jutra i jakby na przekór toczącej się wojnie.
W Muzeum mieszka Maja - narratorka wraz z rodziną i kilkoma innymi osobami. Każdy z nich to fascynująca postać. Matka - fanka makrobiotyki , zdrowego żywienia i jogi , ojciec , który za wszelką cenę chce obronić dziedzictwo Bośni i żyje w ciągłym konflikcie ze swoim pasierbem. Davor , brat narratorki , który kocha swą ciężarną żonę i swego dalmatyńczyka i są dla niego idealną wymówką aby wymigać się od mobilizacji. do tego jeszcze weterani poprzedniej wojny , wścibska sąsiadka i Sarajewo.
Autor w zabawny sposób próbuje wytłumaczyć nam czytelnikom o co chodzi w tej dziwnej wojnie.
Jest o Chorwatach , Serbach i Bośniakach. Jest o marzeniach , lękach i nadziei.
W pewnym momencie odnosi się wrażenie, że ta wojna stała się czymś niemal naturalnym wpisanym w codzienny rytm życia mieszkańców. To zaskakująca naturalnością kronika rodzinna , która opowiada nam o wojnie w dość pokrętny sposób.
Maja z rzadka opuszcza przyjazne mury muzeum aby zetknąć się z smutną rzeczywistością. Miasto , w którym żyła już nie istnieje.
To książka , której akcja toczy się spokojnym rytmem i dopiero koniec nabiera tempa i dramatyzmu.
Dubravka Ugresic mówi o książce i autorze " Nenad Vličković to jedyny współczesny post-jugosłowiański pisarz , który w czasach ogłuszonych wojenną , nienawiścią i przytłaczająco nacjonalistyczną retoryką , przemówił normalnym ludzkim głosem. "

Gorąco Wam polecam tę książkę , tak pełną życia , mimo, że jest o wojnie.

Dziwna , to książka. Jakże inna od tych wszystkich , które do tej pory miałam okazję wam przedstawić. Zupełnie inny sposób pokazania absurdów wojny na Bałkanach. Pozbawiona krwawych opisów, patosu i zbędnej dramaturgi, pełna za to ironicznego humoru i niezwykle barwnych postaci.
W oblężonym mieście , pod ciągłym ostrzałem toczy się życie. Nie całkiem normalne , w...

Ivo Andrić- Most na Drinie (serb. Na Drini ćuprija)
Sięgnęłam po tę pozycję, bo stwierdziłam, że trochę wstyd aby osoba tak zakręcona na bałkańskie klimaty nie znała utworów Noblisty pochodzącego z tego fascynującego regionu.
Andrić urodził się w rodzinie chorwackich katolików w Trawniku 9. października 1892. Urodzony na terenie Bośni sam uważał się za Serba. Był niejako żywym dowodem na wieloetniczność regionu w którym się wychowywał.
Dzieciństwo spędził w Wiszegradzie nad Driną
Wiszegrad i jego most stały się motywem przewodnim powieści Andrića.
Most na Drinie to fascynująca podróż przez ponad trzy wieki. Most jest to miejsce spotkań i niemy świadek wydarzeń , mniej i bardziej znaczących dla kasaby i całego regionu.
Andrić w przystępny sposób , gładkim językiem opisuje codzienne życie miasta i jego mieszkańców.
Historia rozpoczyna się jeszcze przed budową mostu , kiedy imperium Osmańskie sięga daleko w głąb obecnej Europy.
Most wybudowano z polecenia Sokollu Mehmed Paszy , wielkiego wezyra , który jako dziecko został odebrany rodzicom i wcielony do janczarów.
Most łączył nie tylko dwa brzegi rzeki ale również Wschód z Zachodem , dwie odrębne kultury.
Kasaba był odzwierciedleniem całego rejonu współczesnej Bośni. Żyli tu ze sobą przedstawiciele trzech religii , muzłumanie, żydzi i prawosławni Serbowie.
Na tym moście splatały się losy wszystkich i miejscowych i osadników i okupantów. Tu przelewano krew, prowadzono polityczne spory, cierpiano miłosne udręki.
Od wieku XVI po wiek XXI most trwa niezmiennie wbrew powodziom i zawieruchom historii.
Andrić pisał powieść w czasie II wojny światowej , wydana została 1945 roku , sam autor zmarł 1975 r.
Ivo Andrića w 1961 uhonorowano literackim Noblem za całokształt twórczości.
A most stał się świadkiem kolejnej brutalnej wojny w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia. Na moście dokonano masakry bośniackich mieszkańców Wiszegradu.
Jeśli chcecie poczuć atmosferę granicznego grodu i wybrać się w podróż przez wieki koniecznie sięgnijcie po tę książkę. Miejscami niezwykle brutalna , odrobinę nostalgiczna ale piękna opowieść o moście i tym wszystkim co nim zostało połączone.

Ivo Andrić- Most na Drinie (serb. Na Drini ćuprija)
Sięgnęłam po tę pozycję, bo stwierdziłam, że trochę wstyd aby osoba tak zakręcona na bałkańskie klimaty nie znała utworów Noblisty pochodzącego z tego fascynującego regionu.
Andrić urodził się w rodzinie chorwackich katolików w Trawniku 9. października 1892. Urodzony na terenie Bośni sam uważał się za Serba. Był niejako...

Enver Hoxha (Hodża) to kolejny z niechlubnych dyktatorów czasów komunizmu. Wraz z jugosłowiańskim przywódcą Tito , rumuńskim katem Ceaușescu stanowią swoisty potworny poczet krwawych władców. Ale nie o tym jest ta książka.

Albania kojarzy nam się z krajem gdzieś na końcu Europy , gdzie morze błękitne , plaże piaszczyste i ktoś tam słyszał o jakiś bunkrach. Postrzegamy , kraje basenu morza adriatyckiego przez pryzmat pieknych widoków i idealnych miejsc na rajskie wakacje.
Albania to jednak kraj , który wciąż próbuje się odnaleźć w nowej rzeczywistości.
Małgorzata Rejmer pokazuje nam okrutne oblicze komunistycznej Albani. Kraj udręczony reżimem krwawego dyktatora, jest więzieniem , klatką dla swoich obywateli.
Autorka opowiada historię tego małgo kraju , wspomnieniami ludzi, którzy na własnej skórze doświadczyli życia w tym zakątku Bałkanów.
Każda z tych opowieści przedstawia coraz ciemniejszy i brutalniejszy obraz. Głód, bieda , zaszczucie to codzienność tych ludzi. Więzienia, brutalne tortury i strach.
Nikt nie był pewien czy nastepnego dnia nie stanie sie wrogiem ludu. Represje dotykały każdego , nawet nabliższych współpracowników Hoxhy.
Życie w totalnym odizolowaniu od świata. "Przez lata powtarzaliśmy: " Albańczycy to najszczęśliwsi ludzie na świecie" i wierzyliśmy w to , bo skąd mieliśmy wiedzieć, ze jest inaczej..."
"łapaliśmy strzępki , które wirowały w powietrzu , ktoś był w Jugosławii i coś tam zobaczył , ktoś inny słuchał reklamy w greckim radiu i w ogóle nie wiedział o co chodzi"
Do więzienia czy na roboty do kopalni trafiało się za byle co , niejednokrotnie po donosie sąsiada czy kogoś z rodziny.
Wróg ludu sięgał społecznego dna a wraz z nim cała jego rodzina , nawet ta z która od lat nie miał kontaktu.
"Zbiorowa wina była istotą albańskiego komunizmu. Cokolwiek zrobiłeś złego, musieli cierpieć wszyscy twoi bliscy"
Warto sięgnąć po tę lekturę , bo to kawał historii regionu.

Enver Hoxha (Hodża) to kolejny z niechlubnych dyktatorów czasów komunizmu. Wraz z jugosłowiańskim przywódcą Tito , rumuńskim katem Ceaușescu stanowią swoisty potworny poczet krwawych władców. Ale nie o tym jest ta książka.

Albania kojarzy nam się z krajem gdzieś na końcu Europy , gdzie morze błękitne , plaże piaszczyste i ktoś tam słyszał o jakiś bunkrach. Postrzegamy ,...