Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobry drugi tom.
Akcja drugiej części to bezpośrednia kontynuacja wydarzeń z końcówki pierwszego tomu - nie ma już retrospekcji z wydarzeń w dalszej przeszłości Gabriela, jedynie jego dalsza podróż z Dior.
Czy to dobrze ? Dla tempa akcji uważam, że tak ale generalnie jest to dla mnie pewna niekonsekwencja względem pierwszego tomu gdy stopniowo poznawaliśmy historię głównego bohatera i obserwowaliśmy jego rozwój. Pojawiają się oczywiście liczne wzmianki dotyczące przeszłości ( dawnych bitew, zasług etc. ) autor wprowadza również nowych bohaterów, część z nich łączy wspólna przeszłość z Gabrielem.

Wyjaśnia się kilka tajemnic, takich jak - tożsamość i los ojca głównego bohatera. Poznajemy tajemnicę przełomowych sukcesów rodu Dyvok w podbiciu Osswayu, dowiadujemy się skąd wziął się ich nagły wzrost mocy. Wreszcie dowiadujemy się skąd się wzięły pierwsze wampiry :-)
Spory udział z wydarzeniach zaczynają odgrywać tancerze zmierzchu a Celene - siostra Gabriela, przejmuje miejscami narrację.


‘Hope is for fools, Historian.’ Gabriel met the vampire’s eyes. ‘Hope gets
you killed. Hope walks into the fire. Faith leaps over it. I didn’t hope Dior
was alive. I believed it.’
‘And you were willing to risk your life for that belief?’
Gabriel shrugged. ‘What the hell else is worth dying for?’

No tak.. jest to wreszcie również opowieść o wierze - z tym, że o ile egidy Srebroświętych święcą srebrem dla Boga... to egida Gabriela świeci dla kogoś innego :-)

Z pewnością przeczytam tę książkę ponownie gdy już pojawi się wersja polska by porównać odczucia... no i chcę mieć drugi tom do kolekcji na półce :-)

Bardzo dobry drugi tom.
Akcja drugiej części to bezpośrednia kontynuacja wydarzeń z końcówki pierwszego tomu - nie ma już retrospekcji z wydarzeń w dalszej przeszłości Gabriela, jedynie jego dalsza podróż z Dior.
Czy to dobrze ? Dla tempa akcji uważam, że tak ale generalnie jest to dla mnie pewna niekonsekwencja względem pierwszego tomu gdy stopniowo poznawaliśmy historię...

Bezpośrednia kontynuacja tego cyklu to kolejne siedem tomów. Pozostaje wierzyć w wydawnictwo Initium bo o dziwo kolejny cykl nie został jeszcze wydany w języku angielskim.
Co do samej "Rady Koronnej" to nie spodziewałem się, że większe wrażenie zrobi na mnie "Sowa z Askiru" ale mimo to nie jest źle, czegoś mi tu po prostu brakowało. Nie ma co oceniać zakończenia wiedząc, że tak naprawdę to nie koniec historii, wciąż mam ochotę przekonać się co dalej :-)

Bezpośrednia kontynuacja tego cyklu to kolejne siedem tomów. Pozostaje wierzyć w wydawnictwo Initium bo o dziwo kolejny cykl nie został jeszcze wydany w języku angielskim.
Co do samej "Rady Koronnej" to nie spodziewałem się, że większe wrażenie zrobi na mnie "Sowa z Askiru" ale mimo to nie jest źle, czegoś mi tu po prostu brakowało. Nie ma co oceniać zakończenia wiedząc,...

Nigdy nie zostanę fanem "romantasy" ale trzeba przyznać, że do tej pory autorki tego gatunku z którymi miałem styczność wykazują się lekkością pióra i tutaj jest podobnie - czyta się przyjemnie, lektura bardzo wciąga (pomijając kilku stronnicowe przerywniki intymnych relacji między głównymi bohaterami).
Na plus oryginalnej wersji - Brak feminatywów, które totalnie zepsuły mi odbiór pierwszego tomu (gdy przeczytało się setki książek bez feminatywów to styczność z nimi mocno kłuje w oczy)
- Nieliczne kwestie humorystyczne pozwalają nieco bardziej przywiązać się do bohaterów

Drugi tom jest słabszy niż pierwszy - nie ma już tego efektu nowości i zaskoczenia. Autorka nieporadnie próbuje komplikować wątek romantyczny, żeby nie było zbyt pięknie i zbyt szybko, więc głównie "zmagamy się" z Violet, która sama również zmaga się ze swoją burzą emocjonalną.
Basgiath jako miejsce akcji jest ciekawsze niż Aretia.
W pierwszym tomie bardzo się irytowałem, że tak długo nikt nie robi porządku z Jackiem Barlowem ( Xaden mógł go zabić milion razy, jeśli Violet nie była w stanie ) tak bezwzględni wobec siebie kadeci, a nikt nie zrobił porządku z dręczycielem, mimo że wszyscy wiedzieli, że gość zrobi wszystko żeby zabić Violet - i oczywiście jakżeby inaczej skrupuły muszą dać owoce w drugim tomie... nie podobało mi się jak to zostało rozwiązane.


Nie wiem ile tomów jest przewidziane dla tej historii - mam nadzieję, że tylko trzy, bo jeśli więcej to mam obawy, że będzie to ciągnięcie historii na siłę - nie dostrzegam tutaj dostatecznie rozwiniętego świata, dobrze zarysowanego tła, które dawałoby podstawy do wiary, że autorka będzie w stanie pociągnąć historię na wysokim poziomie.

Nigdy nie zostanę fanem "romantasy" ale trzeba przyznać, że do tej pory autorki tego gatunku z którymi miałem styczność wykazują się lekkością pióra i tutaj jest podobnie - czyta się przyjemnie, lektura bardzo wciąga (pomijając kilku stronnicowe przerywniki intymnych relacji między głównymi bohaterami).
Na plus oryginalnej wersji - Brak feminatywów, które totalnie zepsuły...