Jesteśmy społecznością, która kocha książki

B

B

Jeśli chcesz dowiedzieć, jak działała machina propagandy ZSRR od początku powstania Gułag-ów, czyli systemów obozów pracy przymusowej to musisz przeczytać tą pozycję.

Przytłaczające zebrane dowody na ignorancję państw zachodnich, chociażby na potępienie moralne, sankcje finansowe tudzież embarga. Nic, zero null. Może jeden, dwa to zbyt mało. Niestety chęć zysku, czy niedenerwowania "Wujka Joe" podczas II wojny światowej, tak dla nas upokarzającej i niesprawiedliwej wygrało. Ludzie ginęli, za miskę zupy, bo ktoś na niego doniósł, że robi rewolucję, czytając Trzech Muszkieterów albo za to, że dokonał w nieprawidłowy sposób uboju na świni.

Autor na 344 stronach przytacza cytaty żyjących ów czas "autorytetów moralnych" którzy płodnie "wylewali" swoje przemyślenia, często pod wpływem odegranych "teatrzyków" w czasie wycieczek po obozach. Opisy, wypowiedzi m.in. samego Gorkiego czy wiceprezydenta USA Wallace są nieocenionym dowodem, jak tak cała propaganda działała i jak człowiek nie chcę zauważyć ludzkiej krzywdy. Same wydarzenia niekiedy wywołujące u czytelnika uśmiech, lecz tylko na chwilę, ponieważ po sekundzie mózg człowieka nie jest wstanie wyobrazić sobie tak potworne rzeczy, których doświadczali więźniowie osławionych obozów pracy.

Mógłbym tutaj przytoczyć masę historii pojawiających się w książce, ale byłoby to zbyt proste.I mógłbym pominąć fakty. Naprawdę warto przeczytać tą książkę i wyciągnąć wnioski dla siebie, ile człowiek musiał przejść przez jednostkę i przez bierność i krótkowzroczność mas świata zachodniego wznoszące na peany, gloryfikując ten przeklęty system.

Jeśli chcesz dowiedzieć, jak działała machina propagandy ZSRR od początku powstania Gułag-ów, czyli systemów obozów pracy przymusowej to musisz przeczytać tą pozycję.

Przytłaczające zebrane dowody na ignorancję państw zachodnich, chociażby na potępienie moralne, sankcje finansowe tudzież embarga. Nic, zero null. Może jeden, dwa to zbyt mało. Niestety chęć zysku, czy...

Tytułowe Przebraże ( dzisiaj Hajowe, Ukraina) to dwu tysięczna wieś na Wołyniu. W 1943 roku przez te tereny przechodzi fala morderstw, która znamy pod nazwą rzezi wołyńskiej. W tym czasie oddziały UPA dokonują likwidacji kilkudziesięciu polskich wsi, a reszta ocalałych znajduję właśnie schronienie w tytułowej miejscowości. Blisko 20 tysięcy polaków, zlokalizowanych na małej powierzchni podejmuję walkę obronną z nacjonalistami ukraińskimi.


Sama książka jest bardzo krótka, i można ją przeczytać w 3 h. Znajdują się tam opisy, życia codziennego tzn. problemy z żywnością, obawa przed epidemią, radzenia sobie z zapewnieniem bezpieczeństwa(poszukiwanie broni, naboi w tym przekupywanie stacjonujących niedaleko oddziałów Niemców, Węgrów) , budowanie umocnień, wałów, tworzenie oddziałów i ich szkolenie itp.


Z informacji zaciągniętych w "sieci" dowiedziałem się, iż miał powstać film o tej bohaterskiej obronie, lecz nie znaleziono środków na filmowe jej upamiętnienie. To wielka szkoda bo temat Kresów i rodaków a już samej rzezi wołyńskiej jest przez polaków nieznany, a jeśli nawet to przez nielicznych.

Tytułowe Przebraże ( dzisiaj Hajowe, Ukraina) to dwu tysięczna wieś na Wołyniu. W 1943 roku przez te tereny przechodzi fala morderstw, która znamy pod nazwą rzezi wołyńskiej. W tym czasie oddziały UPA dokonują likwidacji kilkudziesięciu polskich wsi, a reszta ocalałych znajduję właśnie schronienie w tytułowej miejscowości. Blisko 20 tysięcy polaków, zlokalizowanych na małej...

Nie mogłem się powstrzymać od przeczytania kolejnej części przygód Centurionów Macro i Cato. I kolejny raz nie zawiodłem się. Czyta się fantastycznie i szybko, dialogi nie ustępują poprzednim częścią.

Cieszy mnie również to, że Simon Scarrow okazał się "płodnym" pisarzem i wydaje w takim tępię kolejne części serii Orłów Imperium.

Część ta na początku przenosi nas na pokład statku rzymskiego który transportuję ściśle tajne dokumenty, przeznaczone dla cesarza Klaudiusza. Niestety, na statek napada zgraja piratów, którzy w ówczesnych czasach szarogęsili na Morzu Śródziemnym. I tak cenne dokumenty trafiają w ręce piratów. W Rzymie zaś Macro i Cato po uprzedniej wizycie w garnizonie, dowiadują się, że nie mogą zostać przydzieleni do żadnej z rzymskich jednostek dopóty, dopóki nie zostanie wyjaśniona sprawa z końcówki poprzedniej części(Pościg)
W wielkim skrócie, i tak właśnie odnajduję bohaterów ich "przyjaciel" Narcyz, który zleca im odzyskanie dla cesarza cennych dokumentów.

Jaki los zgotował im Narcyz, kup książkę i czytaj.

Nie mogłem się powstrzymać od przeczytania kolejnej części przygód Centurionów Macro i Cato. I kolejny raz nie zawiodłem się. Czyta się fantastycznie i szybko, dialogi nie ustępują poprzednim częścią.

Cieszy mnie również to, że Simon Scarrow okazał się "płodnym" pisarzem i wydaje w takim tępię kolejne części serii Orłów Imperium.

Część ta na początku przenosi nas na...

Część VII nie odbiega wcale od poprzednich części, są bitwy, jest misja i ciekawe dialogi. Tym razem Macro i Cato zostają wysłani w okolice Bliskiego Wschodu, i tam też rozgrywa się cała powieść.

Część VII nie odbiega wcale od poprzednich części, są bitwy, jest misja i ciekawe dialogi. Tym razem Macro i Cato zostają wysłani w okolice Bliskiego Wschodu, i tam też rozgrywa się cała powieść.

Ta pozycja to przykładne studium zebranych materiałów dotyczących katastrofy Gibraltarskiej. Autor analizuje spekulacje dotyczące nieszczęśliwego wypadku czy dokonanego zamachu. W książce padają pytania, kto mógł tego dokonać( Anglicy? Niemcy? Związek Radziecki? Czy przeciwnicy polityczni Polscy?), i kto by na tym najbardziej skorzystał. Kisielewski przywołuje szereg ustaleń czy przypuszczeń Davida Irvinga, Dariusza Baliszewskiego którzy wiele lat poświęcili na badania, poszukiwania źródeł czy do dotarcia do osób związanych z katastrofą Gibraltarską.
Niestety po przeczytaniu "Zamachu" nie jesteśmy ani trochę bliżej próby odgadnięcia co tak naprawdę się stało.
Warto dodać, że książka jest z 2005, a jak wiadomo w 2008 odbyła się ekshumacja zwłok Władysława Sikorskiego i w 2009 pojawił się raport. Cytując za wikipedią : "Wykluczono w nim hipotezy o wcześniejszym zastrzeleniu, uduszeniu lub otruciu generała i stwierdzono, że śmierć Władysława Sikorskiego nastąpiła wskutek obrażeń wielonarządowych, typowych dla ofiar wypadków komunikacyjnych lub upadku z wysokości, a zatem najwcześniej w chwili uderzenia samolotu w wodę. Nie wykluczono również utonięcia jako współprzyczyny śmierci" Ten raport powinien odciąć pewne spekulacje, chociaż i tak pozostaję ich o wiele za dużo.

Tylko czekać na odtajnienie zbirów Angielskich

Ta pozycja to przykładne studium zebranych materiałów dotyczących katastrofy Gibraltarskiej. Autor analizuje spekulacje dotyczące nieszczęśliwego wypadku czy dokonanego zamachu. W książce padają pytania, kto mógł tego dokonać( Anglicy? Niemcy? Związek Radziecki? Czy przeciwnicy polityczni Polscy?), i kto by na tym najbardziej skorzystał. Kisielewski przywołuje szereg...

Moja ocena to 7/10.

Jak dla mnie to spadek formy Lee Childa, tylko nie wiem czy to chwilowe faux pa, czy już tak będzie. Może zmienię opnie po przeczytaniu Never Go Back. Już mówię czemu, otóż w "Poszukiwanym" Reacher to nie Reacher, to co jedni w swoich opiniach na tym forum zarzucali bohaterowi np. picie hektolitrami kawy, czy wątki miłosne z bohaterkami czy nawet opis bijatyk a la Sherlock Holmes w nowych ekranizacjach Guya Ritchiego jest w tej części pominięte lub bardzo zminimalizowane. Do samej historii nie mogę się przyczepić jest świetnie wpleciona w losy Reachera i poprowadzona.

I mam wielkie nadzieje, że doczekam się fabuły osadzonej w Europie. Nawet czekam z niecierpliwością.

Moja ocena to 7/10.

Jak dla mnie to spadek formy Lee Childa, tylko nie wiem czy to chwilowe faux pa, czy już tak będzie. Może zmienię opnie po przeczytaniu Never Go Back. Już mówię czemu, otóż w "Poszukiwanym" Reacher to nie Reacher, to co jedni w swoich opiniach na tym forum zarzucali bohaterowi np. picie hektolitrami kawy, czy wątki miłosne z bohaterkami czy nawet opis...

Nie mogłem się powstrzymać od przeczytania kolejnej części przygód Centurionów Macro i Cato. I kolejny raz nie zawiodłem się. Czyta się fantastycznie i szybko, dialogi nie ustępują poprzednim częścią.

Cieszy mnie również to, że Simon Scarrow okazał się "płodnym" pisarzem i wydaje w takim tępię kolejne części serii Orłów Imperium.

Część ta na początku przenosi nas na pokład statku rzymskiego który transportuję ściśle tajne dokumenty, przeznaczone dla cesarza Klaudiusza. Niestety, na statek napada zgraja piratów, którzy w ówczesnych czasach szarogęsili na Morzu Śródziemnym. I tak cenne dokumenty trafiają w ręce piratów. W Rzymie zaś Macro i Cato po uprzedniej wizycie w garnizonie, dowiadują się, że nie mogą zostać przydzieleni do żadnej z rzymskich jednostek dopóty, dopóki nie zostanie wyjaśniona sprawa z końcówki poprzedniej części(Pościg)
W wielkim skrócie, i tak właśnie odnajduję bohaterów ich "przyjaciel" Narcyz, który zleca im odzyskanie dla cesarza cennych dokumentów.

Jaki los zgotował im Narcyz, kup książkę i czytaj.

Nie mogłem się powstrzymać od przeczytania kolejnej części przygód Centurionów Macro i Cato. I kolejny raz nie zawiodłem się. Czyta się fantastycznie i szybko, dialogi nie ustępują poprzednim częścią.

Cieszy mnie również to, że Simon Scarrow okazał się "płodnym" pisarzem i wydaje w takim tępię kolejne części serii Orłów Imperium.

Część ta na początku przenosi nas na...

Kolejna udana kontynuacja serii o Macro i Cato, śmiem nawet twierdzić, że według mnie dotychczas najlepsza.

W samej książce powraca na chwilę Narcyz, który znowu daje się poznać jako "przyjaciel" głównych bohaterów. W swoim krótkim epizodzie zdąży namieszać w strukturach legionu i u samego Generał Plautiusa. Nieustępliwość emisariusza wobec "porażki" w czasie bitwy, doprowadzi do tzw. decymacji ( osoby które oglądały na HBO Spartakusa wiedzą co to oznacza). Jaki kamień wylosują centurionowie Macro i Cato? Co z tego wyniknie? Nic tylko przeczytać

Kolejna udana kontynuacja serii o Macro i Cato, śmiem nawet twierdzić, że według mnie dotychczas najlepsza.

W samej książce powraca na chwilę Narcyz, który znowu daje się poznać jako "przyjaciel" głównych bohaterów. W swoim krótkim epizodzie zdąży namieszać w strukturach legionu i u samego Generał Plautiusa. Nieustępliwość emisariusza wobec "porażki" w czasie bitwy,...

Wyborna pozycja, jak wszystko Łysiaka o Napoleonie i Polakach walczących
za odzyskanie niepodległości. Znajdziecie tutaj kilka historii o dzielnych szwoleżerach, a także wiele dygresji, np., na temat o zachowania Kościuszki w czasach napoleońskich.

Wyborna pozycja, jak wszystko Łysiaka o Napoleonie i Polakach walczących
za odzyskanie niepodległości. Znajdziecie tutaj kilka historii o dzielnych szwoleżerach, a także wiele dygresji, np., na temat o zachowania Kościuszki w czasach napoleońskich.

Dallas to moja pierwsza książka przeczytana tego autora. Muszę powiedzieć, iż trafił w moje gusta literackie. Czyta się ją bardzo szybko i się nie nudzi. Historia bohatera jest barwnie wpleciona w realia lat 50 i 60 w USA. Opis 22/11 stanowczo zbyt krótki, i trochę przewidywalny. Książka godna do polecenia innym. Wiem już, że King zagościł w mojej biblioteczce na kilka ładnych lat.

Dallas to moja pierwsza książka przeczytana tego autora. Muszę powiedzieć, iż trafił w moje gusta literackie. Czyta się ją bardzo szybko i się nie nudzi. Historia bohatera jest barwnie wpleciona w realia lat 50 i 60 w USA. Opis 22/11 stanowczo zbyt krótki, i trochę przewidywalny. Książka godna do polecenia innym. Wiem już, że King zagościł w mojej biblioteczce na kilka...

Książkę czyta się dobrze(przynajmniej w moim odczuciu) Z tego co pamiętam to na próżno szukać w niej sposobów traktowania więźniów w Łagrach. A jeśli są to jest ich mało. Ale te sceny akurat były w Innym Świecie Grudzińskiego.

Co mnie zaciekawiło autor przedstawia losy po uwolnieniu z Łagrów. Po czym bohater dołącza do tworzonego przez Generała Andersa Polskiego Korpusu. I dobywa z nim całą ścieżkę wojenną, aż do Monte Cassino.
W książce znajduje się dosyć dużo fotografii, zarówno bohatera jak i współtowarzyszy z okresu wojny.
Autor opisuje słynnego już teraz misia Wojtka i kilka anegdot związanych z tym zwierzątkiem.

Książkę czyta się dobrze(przynajmniej w moim odczuciu) Z tego co pamiętam to na próżno szukać w niej sposobów traktowania więźniów w Łagrach. A jeśli są to jest ich mało. Ale te sceny akurat były w Innym Świecie Grudzińskiego.

Co mnie zaciekawiło autor przedstawia losy po uwolnieniu z Łagrów. Po czym bohater dołącza do tworzonego przez Generała Andersa Polskiego Korpusu. I...

Momentami ciągła się jak seria z Schmeissera:)

Humor i ósmy zmysł Majora Smitha w niespodziewanych sytuacjach jest wart by przeczytać tą knigę.


Gospoda Zum Wileden Hirsch prawie jak Gospoda Pod Rozbrykanym Kucykiem
Przynajmnie mnie się tak skojarzyło:)

Momentami ciągła się jak seria z Schmeissera:)

Humor i ósmy zmysł Majora Smitha w niespodziewanych sytuacjach jest wart by przeczytać tą knigę.


Gospoda Zum Wileden Hirsch prawie jak Gospoda Pod Rozbrykanym Kucykiem
Przynajmnie mnie się tak skojarzyło:)