Jesteśmy społecznością, która kocha książki

B.A. Paris to dla mnie mistrzyni tajemnic i doprowadzania Czytelnika do obłędu. Jakiego?
Autorka w tej książce tak pokierowała akcją, że momentami sama nie wiedziałam, co się dzieje, co stało się moment temu. Wspaniała książka, która mrozi krew w żyłach.

Cass to nauczycielka w szkole średniej, która z dnia na dzień ma objawy demencji, którą miała też Jej zmarła matka. Nie pamięta wielu podstawowych rzeczy, co robiła danego dnia. Mąż otumania Ją lekami przepisanymi od lekarza. A wszystko zaczyna się od śmierci kobiety, którą słabo znała, a o której potem robi się bardzo głośno.

Cholera, ta lektura to must have dla kogoś, kto lubi thrillery psychologiczne! Masa zagadek, zwrotów akcji, dziwnych wydarzeń. Te kilkaset stron to cała gama emocji, wrażeń.

Dojście do mordercy to bardzo kręta droga. Przez większość książki nie wiadomo, kto to. Później dopiero pojawia się trop, ale czy to trafny trop? Jaki motyw kierował mordercą? I dlaczego?

To, co wychodzi na jaw w drugiej połowie książki, napełniło mnie wkurzeniem. Dlaczego akurat Cass musi tak cierpieć? Nawet pomijając temat zbrodni. Ufała komuś, kto potem bardzo tym zaufaniem potrząsnął i wyrzucił do kosza.

Robienie krzywdy drugiemu człowiekowi i udawanie troski oraz przejęcia zaistniałymi skutkami jest dla mnie po prostu chore. Nie godzę się na to, choć sama nie jestem nieomylna, popełniam błędy i czasem mówię za dużo.

Musicie przeczytać tę pozycję, kocham z całego serca! <3

B.A. Paris to dla mnie mistrzyni tajemnic i doprowadzania Czytelnika do obłędu. Jakiego?
Autorka w tej książce tak pokierowała akcją, że momentami sama nie wiedziałam, co się dzieje, co stało się moment temu. Wspaniała książka, która mrozi krew w żyłach.

Cass to nauczycielka w szkole śr...

Rozwiń

Zwiń

,,Bycie zwyczajnym to najtrudniejsza rzecz na świecie."
Tak można by opisać krótko Yunjae, który cierpi na aleksytymię, która polega na nieodczuwaniu żadnych emocji.

Gon natomiast jest zupełnym przeciwieństwem Yunjae, ponieważ czuje za wiele.

Jak już w wielu recenzjach powiedziano, ta książka jest przepełniona emocjami mimo schorzenia jednego z głównych bohaterów. Każda kartka to przynajmniej jedno uczucie, które przypisane jest którejś z postaci.

Bycie świadkiem dramatycznego napadu, podczas którego ginie ktoś z Twojej rodziny i ktoś zostaje ranny, to jedna z największych traum w życiu człowieka. Bardzo trudno z tego wyjść, jeśłi w ogóle, potrzeba wiele czasu, żeby przestało boleć.

W książce mamy motyw prześladowania i uprzykrzania życia drugiej osobie, co kończy się dosyć niespodziewanie, gdy los nagle zmienia kierunek. Znacie to zjawisko, kiedy od początku darzycie kogoś nienawiścią a potem przechodzicie do przyjaźni? To właśnie to.

Pozycja ta uświadomiła mi, że cokolwiek się dzieje, to nie można się poddawać. Zawsze warto walczyć do końca, ale nie po trupach. Tak, by nikt przez tę walkę nie ucierpiał jeszcze bardziej.

Podczas lektury znalazłam też kilka pięknych cytatów, które poniżej Wam podsyłam. Oby zachęciły kogoś do sięgnięcia po książkę, ponieważ jest tego warta.

1. ,,Bo los to siła, która odgrywa wielką rolę we wszelkiej niesprawiedliwości tego świata. Większą nawet, niż mógłbyś przypuszczać."

2. ,,Była to jedna z lekcji, których Mama mi udzieliła. Gdy ktoś smuci się twoim smutkiem, to powód do radości. Dwa negatywy dają pozytyw."

3. ,,Ludziom należy pomagać., pod warunkiem, że nikomu nie czynisz przy tym krzywdy."

4. ,,Każdego da się ocalić. Ale nie każdy wytrwale pragnie ocalać innych."

5. ,,Poznanie własnych uczuć nie zawsze jest miłe. Emocje to śliska sprawa. Nagle ujrzysz świat w kompletnie nowym świetle... Wszystko wyda ci się niebezpieczną bronią. Słowa i miny zaczną cię ranić. W tej chwili jesteś jak kamień na ulicy. Niczego nie czujesz, nic cię więc nie boli. Kamień nie zdaje sobie sprawy z tego, że ludzie go kopią. Ale wyobraź sobie, że dzień o dniu odczuwa każde kopnięcie, nadepnięcie, przetoczenie. Jak by sobie z tym poradził?"

6. ,,Świat jest twardy, więc i my musimy być twardzi."

7. ,,Dzieci potrzebują miłości, lecz są też w stanie dawać jej najwięcej."

8. ,,Los to siła, która odgrywa wielką rolę we wszelkiej niesprawiedliwości tego świata. Większą nawet, niż mógłbyś przypuszczać."

,,Bycie zwyczajnym to najtrudniejsza rzecz na świecie."
Tak można by opisać krótko Yunjae, który cierpi na aleksytymię, która polega na nieodczuwaniu żadnych emocji.

Gon natomiast jest zupełnym przeciwieństwem Yunjae, ponieważ czuje za wiele.

Jak już w wielu recenzjach powiedziano...

Rozwiń

Zwiń

Moja przygoda ze światem koreańskiej muzyki trwa od 2017 roku za sprawą mojej kumpeli z Liceum. Ona jeszcze wcześniej zagłębiła się w ten świat. Ale Ja nie o tym dziś...

Plusy książki:
- tematyka - szczegóły poniżej
- zdjęcia członków zespołu - szkoda, że nie mam serca wyciąć każdego i przywiesić na ścianę haha
- łatwy język - koreańskie słowa wytłumaczone w nawiasach lub przypisach
- ciut historii powstawania różnych firm promujących zespoły.

Minusy książki:
- mimo właściwie 500 stron - za mało.

Meritum:
To jedna z najważniejszych dla mnie lektur w życiu. Uwielbiam ich muzykę i nie mogłam się oprzeć książce. Musiałam ją mieć - Tatko kupił mi na imieniny za moją minimalną namową.
Od samego początku uważałam chłopaków za wspaniałych, mądrych, młodych ludzi, którzy tworzą cudowne piosenki. Wiedziałam za sprawą innej książki, że koreański rynek muzyczny nie jest taki prosty, łatwy i przyjemny, jakby się mogło wydawać. Członkowie zespołu od samego początku, jak nie wcześniej jako stażyści w branży, musieli poświęcić się morderczym treningom, nie mając nawet pewności, że zadebiutują. Najmłodszy z Nich, mój najukochańszy Jungkook, zaczynając karierę był jeszcze niepełnoletni. Mimo to zaryzykował i odniósł sukces.
Ich opowieść na kartkach jest mega przepełniona emocjami. O każdym momencie przygody, która stała się ich pracą, opowiadają z uczuciem ogromnej wagi. Z miłością, radością, momentami smutkiem, ponieważ napotkali sporo nieprzyjemności.

To arcydzieło totalne. Tu nie ma cukierkowania ponad miarę. To prawda, czasem słodka, za chwilę gorzka, słona i bolesna. Opowieść o życiu osób, których nikt nie zna a za parę miesięcy są największymi gwiazdami na świecie. Przechwytują multum nagród, które według niektórych się im nie należą - siła hejtu w ich stronę mnie nadal przerasta. Jungkook, RM, Suga, J-Hope, V, Jimin i Jin udowadniają na każdym kroku, że robią to, co tak naprawdę jest ich całym życiem. Że kochają swoich fanów - ARMY i są w stanie zrobić dla Nich naprawdę wiele.

Po drodze napotykamy dosyć kontrowersyjny temat, który przez wielu jest uważany za tabu. Mianowicie osłabiony stan psychiczny. Jako, że interesuję się tą tematyką od lat, sporo rozumiem z tego, co przeżyli. Obezwładniający lęk, strach i poczucie, że coś kogoś zabija od środka. Każdy z chłopaków znalazł na to inny sposób, swój, indywidualny. To, co ich połączyło w tym trudnym czasie, kiedy przemknęło im przez myśl, że może czas rozwiązać zespół, to Oni sami. Ich wsparcie wzajemne, siła, która przechodziła z każdego po kolei na resztę. Braterska miłość, która daje im motywację do zaciśnięcia pośladków i brnięcia dalej. Ale nie tylko - tutaj wielką rolę odgrywa też ich grupa fanów, która poszłaby za Nimi w ogień, gdyby było trzeba.

To nie jest byle jaka biografia muzycznego zespołu. To biografia BTS. Grupki, która pokazuje, że jak się bardzo coś kocha to choćby potknięto się o ogromną przeszkodę, można wszystko pokonać i dać przykład innym. To spora lekcja dla tych, którzy nie wierzą w siebie lub uważają, że skoro nie są od urodzenia sławni, to są nikim.

Kocham tych ludzi całym sercem i to się nie zmieni. Przykład? Dzięki Nim, ich muzyce, pokonałam wiele problemów w życiu, wiele rzeczy zrozumiałam. Momentami dają mi wiarę, że mogę, cokolwiek chcę. Bo Oni to osiągnęli.

Moja przygoda ze światem koreańskiej muzyki trwa od 2017 roku za sprawą mojej kumpeli z Liceum. Ona jeszcze wcześniej zagłębiła się w ten świat. Ale Ja nie o tym dziś...

Plusy książki:
- tematyka - szczegóły poniżej
- zdjęcia członków zespołu - szkoda, że nie mam serca wyciąć każdego i ...

Rozwiń

Zwiń