Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podobnie jak poprzednie części - czyta się to dobrze i z wypiekami na twarzy, ale książki traci na skupieniu się na perypetiach Sharpe'a - rozbicie narracji na kilku bohaterów dodałoby tej militarnej opowiastce nieco więcej polotu.

Podobnie jak poprzednie części - czyta się to dobrze i z wypiekami na twarzy, ale książki traci na skupieniu się na perypetiach Sharpe'a - rozbicie narracji na kilku bohaterów dodałoby tej militarnej opowiastce nieco więcej polotu.

Solidna dawka sensacji osadzonej na przełomie XVIII i XIX wieku. Tygrys ma praktycznie wszystko, czego potrzeba - wartką akcję, pieczołowicie opisane batalie i... nieco zbyt wyidealizowanego bohatera. Sama świadomość, że Sharpe przeżył kilkanaście powieści pozbawia pazura prozę Cornwella. Pewna nienaruszalność bohatera rzutuje bowiem na odbiór całości. Pomimo przeróżnych tarapatów Sharpe zawsze wychodzi praktycznie cało z każdej opresji - więcej tu Jamesa Bonda, niż Szeregowca Ryana.

Solidna dawka sensacji osadzonej na przełomie XVIII i XIX wieku. Tygrys ma praktycznie wszystko, czego potrzeba - wartką akcję, pieczołowicie opisane batalie i... nieco zbyt wyidealizowanego bohatera. Sama świadomość, że Sharpe przeżył kilkanaście powieści pozbawia pazura prozę Cornwella. Pewna nienaruszalność bohatera rzutuje bowiem na odbiór całości. Pomimo przeróżnych...

Ponoć klasyk, ale rewelacji nie ma. Ogólny zarys przypadł mi do gustu - męska opowieść o oddziale straceńców, biorących udział w niekończącej się wojnie. Gorzej z wykonaniem - narracja jest chaotyczna, słownictwo skromne, niektóre wątki wręcz głupie. O dziwo, najlepiej Cookowi wyszły fragmenty poświęcone postaciom drugoplanowym (w drugim i trzecim tomie). Sama tułaczka Czarnej Kompanii nie wzbudza większych emocji.

Ponoć klasyk, ale rewelacji nie ma. Ogólny zarys przypadł mi do gustu - męska opowieść o oddziale straceńców, biorących udział w niekończącej się wojnie. Gorzej z wykonaniem - narracja jest chaotyczna, słownictwo skromne, niektóre wątki wręcz głupie. O dziwo, najlepiej Cookowi wyszły fragmenty poświęcone postaciom drugoplanowym (w drugim i trzecim tomie). Sama tułaczka...