Tym razem autorka skupia się na Landonie, spokojnym i ułożonym przyrodnim bracie Hardina. Razem z Tessą mieszka w Nowym Jorku. On pojechał tam za Dakotą, ukochaną dziewczyną, która zaraz po przyjeździe złamała mu serce. Ona uciekła od Hardina, aby wyleczyć swoje. Nagle w jego życiu pojawia się urocza Nora, akurat w tym samym momencie, gdy wraca Dakota. Landon znajduje się w miłosnym trójkącie i nie wie, którą dziewczynę wybrać.

„Internetowa sensacja”, „miliard odsłon na Wattpadzie” – jedno przyznam, Anna Todd ma swoją wierną grupę fanów, którzy z wypiekami na policzkach śledzą losy jej bohaterów. Zanim sięgniecie po jej książki, musicie wiedzieć, że to rodzaj pisarki, która ma świetny kontakt ze swoimi fanami, swoje powieści pisze praktycznie na żywo na Wattpadzie, czyli jednej z największych darmowych e-bibliotek. Udało jej się zbudować ogromną społeczność fanów. Teraz cokolwiek napisze i tak może liczyć na swoich czytelników. A przy premierach typu „Nothing more” bardzo jej się to przyda, bo ta pozycja niestety nie zachwyca.

Na okładce możemy przeczytać rekomendację popularnej autorki, Colleen Hoover – „Seksowna, pełna emocji i porywająca”. Po zakończeniu „Nothing more” mam ochotę zapytać się Hoover, skąd taka opinia? Nie chcę się czepiać, ale tego rodzaju zapowiedzi są mylące i czytając niektóre recenzje, już widzę, że to krótkie zdanie wywołało pewne zdziwienie i rozczarowanie. Nie spodziewajcie się seksownej powieści, która was wzruszy i wciągnie. Po pierwsze, Landon jest jednym z najbardziej nudnych, schematycznych i papierowych bohaterów. Autorka pozbawiła go charakteru, przez co nie wywołuje żadnych emocji. Jest po prostu nużący i trudno go nawet polubić. Bohater całkowicie obojętny czytelnikowi to duży problem, tym bardziej, gdy narracja poprowadzona jest właśnie z jego perspektywy. Gdzieś w tle przewija się Tessa i to w sumie na nią najczęściej czekałam, wyłapując fragmenty dotyczące jej obecnego życia.

Dalej jest tylko gorzej, Todd skupiła się na trójkącie miłosnym. Poznajemy więc samolubną Dakotę i jej przeciwieństwo, słodką Norę. Pisarka niemal od razu sugeruje nam, którą z pań Landon powinien wybrać, kierując naszą sympatię w stronę ciekawszej, trochę tajemniczej Nory. Nie jest to niestety zbyt subtelne, akcja staje się od razu przewidywalna, przez co końcówka ani trochę nie zaskakuje. Jest boleśnie cukierkowo i wciąż, nudnie.

Autorka na końcu przyznała, że podczas tworzenia w ogóle nie czuła tej książki. Pisała ją w dwóch wersjach. Można się czepiać „After”, ale przynajmniej widać, że ta debiutancka seria pełna jest pomysłów, emocji i bohaterów, którzy wywołują sprzeczne uczucia. Jest w niej pasja, której zabrakło w „Nothing more”. Jestem trochę rozczarowana, ale mam nadzieję, że Anna Todd w przyszłości zaskoczy mnie całkowicie nową i zaskakującą historią.

Gabriela Rutana