„Miasto Zwycięstwa” to powieść mająca wszystkie cechy charakterystyczne dla stylu Rushdiego. Pełna niesamowitości historia opowiada o wydarzeniach rozgrywających się w czasach średniowiecza, ale ówczesne problemy są również problemami współczesnego świata. Tym samym baśniowa opowieść staje się poniekąd zwierciadłem, w którym odbija się oblicze naszej rzeczywistości.

Pampa Kampana to dziewczynka, która została sierotą, kiedy jej matka dokonała samospalenia. Otrzymuje od bogini niesamowite moce, w tym dar długowieczności pozwalający kobiecie przeżyć wszystkich swoich bliskich i krewnych. Potrafi też modlitwami i szeptami powołać do życia całe miasto – Bisnagę – wraz z jego mieszkańcami.

„Miasto Zwycięstwa” opowiada historię Bisnagi, dzieje walki o władzę i wpływy. Na tron wstępują kolejni władcy, epoki dobrobytu i tolerancji oraz biedy i radykalizmu religijnego następują po sobie nieuchronnie. Dużo miejsca poświęca Rushdie pozycji kobiet w społeczeństwie, cała opowieść snuta jest przecież z perspektywy długowiecznej bohaterki.

Proza Rushdiego pozostaje jednak mało nachalna w swoim przesłaniu. Zmysłowy czar opowieści oraz subtelny humor nadają historii swoisty urok i dynamikę. Mimo iż powieść wydaje się dość powolna, swoim hipnotyzującym rytmem wciąga i pochłania czytelnika.

Czy jest to najlepsza książka Rushdiego, którą przyszło mi przeczytać? Z pewnością nie. Zabrakło zachwytów, jakie towarzyszyły mi w trakcie innych lektur. Być może losy długowiecznej bohaterki wzbudziły za mało emocji we mnie, zwykłym śmiertelniku.

Po „Miasto Zwycięstwa” warto jednak sięgnąć, bowiem proza autora „Dzieci północy” pozostaje szalenie inteligentna, eklektyczna i przewrotna. Jestem pewna, że miłośnikom pisarza najnowsza powieść Rushdiego się spodoba i nie będą oni żałować żadnej chwili spędzonej na jej lekturze.

Ewa Szymczak