Jak doświadczenie Majdanu zmieniło to społeczeństwo, zawsze rozdarte między Wschodem a Zachodem? Jak wygląda ślub i zwyczaje z nim związane? W jaki sposób Ukraina próbowała radzić sobie z pandemią? I jakie problemy napotkała, o których nawet przez chwilę byście nie pomyśleli? Ta książka jest jedną wielką ciekawostką, bo choć są to nasi sąsiedzi, to okazuje się, że oprócz suchych faktów historycznych, które wyczytałam w podręcznikach do historii, wiedziałam naprawdę niewiele. Może dlatego chłonęłam tę książkę z wypiekami na twarzy. Dosłownie nie mogłam się od niej oderwać.

Katarzyna Łoza w niezwykle lekki sposób przedstawia nie tylko historię Ukrainy, ale także swoją relację z tym krajem, i to nadaje tej pozycji taki przyjemny poziom intymności, który jednocześnie nie wzbudza w czytelniku poczucia, że wtyka on nos tam, gdzie nie powinien. Jest w tej książce tyle czułości, że aż tęskni się za miejscami, w których się nigdy nie było, i za ludźmi, których się nigdy nie poznało. I może właśnie dlatego ta pozycja jest po prostu nieodkładalna.

Pewnie nie jestem jedyna, ale moje myśli cały czas zajmuje Ukraina. Sprawdzam informacje ze świata, przeglądam zbiórki, sprawdzam, jak mogę pomóc. A jednocześnie mam nadzieję, że kiedyś uda mi się tam pojechać, do wolnej Ukrainy, która w końcu zazna spokoju, i spróbować kiszonych arbuzów.

Kinga Kolenda