Bardzo lubię thrillery polityczne. Ponieważ interesuję się polityką, przemawia do mnie ten rodzaj powieści, w których głównymi aktorami są politycy. Autorzy oczywiście puszczają wodze fantazji, ale chwila refleksji przynosi pytanie: czy aby na pewno?

Mając na uwadze powyższe, z niekłamanym zainteresowaniem sięgnąłem po powieść pod tytułem „Sprawa prezydenta”. Ukazała się ona nakładem wydawnictwa WAB. Jej autorem jest Marc Elsberg, znany austriacki pisarz. Napisał już wiele głośnych thrillerów, jednak tak się złożyło, że do tej pory nie czytałem żadnego z nich. Toteż zupełnie nie wiedziałem, czego spodziewać się po recenzowanej książce. Po jej lekturze powiem jedno: to naprawdę bardzo dobry tytuł. Pozycja obowiązkowa dla wszystkich fanów politycznych thrillerów.

Jednak zacznijmy od początku. Marc Elsberg swoją książkę zaczyna od prawdziwego trzęsienia ziemi. W Atenach zostaje aresztowany były prezydent Stanów Zjednoczonych Douglas Turner. Od razu zwracamy uwagę na inicjały prezydenta, które – biorąc pod uwagę kreację całej postaci – z pewnością nie są przypadkowe. Nie ukrywa zresztą tego sam autor w posłowiu. Wróćmy jednak do fabuły powieści. Grecka policja działa na zlecenie Międzynarodowego Trybunału Karnego w Hadze. Organ ten kojarzy nam się przede wszystkim – i słusznie – ze sprawami zbrodniarzy wojennych. Jednak właśnie dokładnie o to prawniczka Dana Marin – reprezentująca Trybunał – oskarża byłego prezydenta USA. Zarzuca mu, że osobiście był odpowiedzialny za zbrodnie wojenne.

Rozpoczyna się, być może najgłośniejszy proces w dziejach współczesnego świata.
Do tej pory bowiem nikt sobie tego nie wyobrażał. Aresztować prezydenta USA? (choćby byłego). Oskarżyć go o zbrodnie wojenne? Wsadzić go do więzienia? Jednak właśnie to wszystko ma teraz miejsce. Rozpętuję się potężny kryzys dyplomatyczno-polityczny. Urzędujący prezydent Stanów Zjednoczonych – walczący właśnie o reelekcję – robi wszystko, aby uwolnić Turnera. Wykorzystuje do tego wszelkie dostępne kroki – zarówno te formalne, jak i nieformalne. Natychmiast grozi Grecji i pracownikom Trybunału poważnymi sankcjami. Naciska na przywódców Unii Europejskiej, aby wymusili uwolnienie jego poprzednika. Okazuje się jednak, że sprawa nie jest wcale taka prosta. Dana okazuje się bowiem godną przeciwniczką. Kobieta wierzy w ideę sprawiedliwości i robi wszystko, by nie przegrać w sądzie. Nie zdaje sobie jednak sprawy z tego, z jak potężnymi wrogami zadarła. Gdy o mały włos nie traci życia, uświadamia sobie, że ta sprawa zaważy na całej jej przyszłości.

„Sprawa prezydenta” to sześćset stron frapującej polityczno-prawniczej rozgrywki. Rozgrywki, w którą gra zaskakująco wielu graczy, a każdy z nich chce wygrać tę partię. Trybunał Karny w Hadze, prezydent USA, grecki rząd, sędziowie, prawnicy, formalni i nieformalni doradcy, służby specjalne – by wymienić tylko kilku najpoważniejszych graczy. Jak w tej sytuacji odnajdzie się Dana? Czy prawo może wygrać w starciu z realną polityką i brutalną siłą? Czy można oskarżyć i sądzić najpotężniejszego człowieka świata?

Według mnie recenzowana książka jest naprawdę bardzo dobra. Chociaż to fikcja literacka, to jednak każdy, kto uważnie śledzi bieżące polityczne wydarzenia, nie może być pewien, że nigdy nie dojdzie do podobnych wydarzeń w rzeczywistości. Polityka bowiem staje się coraz bardziej bezwzględna. Nie oznacza to jednak, że powieść nie ma słabszych stron. Moim zdaniem pod koniec autor za bardzo skręcił w sensację, znaną głównie z amerykańskich filmów. Nie było to potrzebne, gdyż książka broni się i bez tego. Co więcej, do tego momentu była bardziej realistyczna.

Jak zakończy się sprawa Douglasa Turnera? Czy prawo wygra z pragmatyczną polityką? Aby poznać odpowiedź na te i inne pytania koniecznie sięgnijcie po „Sprawę prezydenta”. Zdecydowanie polecam, zwłaszcza interesującym się polityką.

Wojciech Sobański