Euridice, młodsza z sióstr, jest kobietą nieprzeciętnie utalentowaną, wrażliwą a zarazem przedsiębiorczą. Czemukolwiek się nie poświęci, doprowadza swoje wysiłki do perfekcji. Rola troskliwej żony i matki, dbającej o ciepło domowego ogniska, jest dla niej zbyt małym wyzwaniem, aby tylko jej się poświęcić. W młodości zdradzała duży talent muzyczny, jednak za sprawą doznanych rozczarowań swoje aspiracje ukrywała głęboko, porzucając dziecięce marzenie. To, co prezentuje światu na co dzień, nie jest całą prawdą – jak wszystko, co pojawia się w książce, jest „prawie całą prawdą”. Swoim nowym pasjom oddaje się z dala od oczu innych, o jej talentach długo nie mają pojęcia nawet jej najbliżsi: mąż, dzieci, sąsiedzi. Skala przedsięwzięć, jakich się podejmuje, zaskakuje nawet ją samą.

Z każdą kolejną stroną robi się coraz ciekawiej… Duży plus dla autorki za kompozycję – następujące po sobie rozdziały cofają nas do przeszłości, zdradzają coraz więcej szczegółów z życia bohaterek i ich najbliższych, a tym samym rzucają nowe światło na dokonywane przez nie wybory. Historie z przeszłości, umiejętnie wkomponowane w główny nurt opowieści, pokazują, jak błahe niekiedy decyzje nieodwracalnie determinują dalsze losy. Gdyby nie ucieczka z domu starszej siostry Guidy, być może Euridice miałaby odwagę zrealizować swoje śmiałe plany. Postanawia jednak nie rozczarować rodziców, stać się wzorową córką, by nie dać im kolejnych powodów do zmartwień. Z kolei gdyby górę nad urażoną dumą głowy rodziny wzięły ojcowskie uczucia, Guida pewnie nie płaciłaby przez wiele lat za błąd młodości i mogłaby bez przeszkód wrócić do domu. Ogromna wartość książki polega również na pokazaniu, że niektórych błędów zwyczajnie nie da się uniknąć: „Czasem wydaje się nam, że postępujemy jak trzeba, ale kiedy przychodzi co do czego, okazuje się, że mieliśmy zawiązane oczy i wszystko poszło nie tak”.

Jest to historia opowiadana niespiesznie, tocząca się swym własnym rytmem, z całą galerią wyrazistych postaci. Tutaj każdy pozornie nieistotny szczegół czy wypowiedź mają znaczenie. Mimo że drugorzędnych postaci i zdarzeń jest wiele, to pojawiają się zawsze w punkt, nie odwracają uwagi od głównego wątku, a jedynie go wzbogacają. Choćby historia Guidy jest istotnym dopełnieniem losów Euridice, ale też samodzielną opowieścią, która mogłaby stać się tematem na kolejną powieść. Takich pomniejszych historii jest tu znacznie więcej. Autorce udało się z powodzeniem zaangażować czytelnika, który śledząc losy sióstr, wgryza się w każdy szczegół z ich przeszłości, kibicuje im i niecierpliwie czeka na finał. Niech najlepszą rekomendacją do sięgnięcia po książkę pozostanie fakt, że dostrzeżono jej potencjał i przeniesiono na ekran. Film w reżyserii Karima Ainouza zapowiada się bardzo obiecująco, został wyróżniony Nagrodą Un Certain Regard podczas tegorocznego festiwalu w Cannes. Zanim obejrzycie, koniecznie przeczytajcie!

Monika Kurek