Od autorki

„Nazywam się Weronika Jaczewska i wieku 29 lat zostałam pisarką. Nie sądziłam, że tak się stanie, ale patrząc na historię mojego życia, to chyba nie powinno być dla mnie zaskoczeniem. Od zawsze lubiłam pisać i łatwo mi to przychodziło, ale nigdy nie brałam tego na poważnie. Aż do pewnej chwili.

Miałyście kiedyś taki moment w życiu, że wszystko z pozoru układało się idealnie, ale tak naprawdę wcale idealne nie było?

Tak, ja też tak miałam.

I, nie zrozumcie mnie źle, naprawdę było idealnie. Cudowny, wspierający mąż, zdrowe, wyczekane dziecko, bezpieczna przystań i w tym wszystkim ja: mama i żona na pełen etat z wyboru.

Próbowałam szukać tego ulotnego czegoś wszędzie. W terapii, w relacjach z rodziną, czy wśród znajomych. Miałam wszystko, o czym kiedykolwiek marzyłam i czułam się jak ostatnia niewdzięcznica, dlatego musiałam zrobić coś, aby odnaleźć w tym pełnię życia.

Ale szybko okazało się, że to po prostu było dla mnie za mało. Potrzebowałam więcej. Potrzebowałam satysfakcji, której nie przyniesie mi życie rodzinne. Najsmutniejsze w tym wszystkim było to, że to ja sama siłą zapędziłam się w ten kąt, choć nikt mnie do tego nie zmuszał ani nikt tego ode mnie nie wymagał. Gdy w końcu dopuściłam do siebie tę myśl, poczułam się wolna.

I wtedy zaczęłam pisać »Niegrzecznego Prezesa«.

Kiedy moje ręce dotknęły klawiatury, po raz pierwszy wiedziałam, że zrobię wszystko, aby wydać tę książkę. Byłam pewna, że to mój brakujący puzel życiowej układanki.

Nie było rewolucji, fajerwerków, palenia staników. Po prostu usiadłam przy stole w jadalni i zaczęłam pisać.

Teraz kończę moją czwartą książkę. Jeszcze nie czuję się spełniona, ale wiem, że jestem na dobrej drodze, aby to osiągnąć.

Już od dziecka wszędzie było mnie pełno. Byłam dziewczynką, która chciała spróbować wszystkiego: jazdy na rowerze, rolkach, nart, snowboardu, akrobatyki, karate, windsurfingu, aktorstwa, śpiewu, gry na gitarze, w tenisa, żeglarstwa… Wszystkiego. I moi rodzice nigdy nie powiedzieli mi »nie«.

Zrobił to za nich ktoś inny – system.

Później nastąpił moment dorastania, który bardzo mnie zmienił. Chodziłam do katolickiej szkoły, nastawionej na wyniki. W końcu to na mnie wpłynęło i z dziecka, które było wszędzie, stałam się zahukaną, zakompleksioną nastolatką, która po szkole głównie się uczyła. Wtedy myślałam, że robię to dla siebie – potrzebowałam uznania, poczucia przynależności. Teraz wiem, że dopiero niedawno się po tym otrząsnęłam. I w tym pomogły mi romanse. Ale o tym zaraz.

Później także wszystko robiłam tak, jak należy: dobre liceum, studia, praca w prestiżowej firmie, awanse. Mimo że potrzebowałam kreatywności, nie potrafiłam sobie na nią pozwolić. Nie miałam odwagi.

Jak z dziewczyny z katolickiej szkoły, marketingowca, żony i matki stałam się autorką romansów?

Na swoje dwudzieste ósme urodziny dostałam Kindle’a. Niby mała rzecz, a zmieniła moje życie. Kupowałam masowo książki, ale szybko okazało się, że to, co wciągnęło mnie najbardziej to romanse i erotyki. Przez te dwa lata przeczytałam ich setki, a każda książka odcisnęła na mnie piętno. Zrozumiałam, że nie muszę się wstydzić i mogę cieszyć się życiem. Nie jest to łatwe, ale jest wykonalne.

I tak narodziła się moja odwaga. Słowa innych autorek dały mi nadzieję i kopa do działania.

Nie będę ukrywać, że pomogła mi także rodzina. Dziękuję mojemu mężowi za wsparcie każdego dnia (no dobra, dziękuję mu w duchu…), ale dziękuję przede wszystkim sobie.

Czy to oznacza, że teraz jest już tylko kolorowo? Oczywiście, że nie. Wątpię w siebie i w swoje umiejętności każdego dnia. Ale staram się działać mimo to.

Dodatkowo poczucie, że muszę skrywać się w cieniu, zostało ze mną do dzisiaj. Staram się z tym walczyć, między innymi wydając książkę, ale to jest piekielnie trudne. I myślę, że większość z was ma podobnie. Większość z nas czuje strach.

Myślimy, że nie możemy mieć wszystkiego, że nie wypada, co ludzie pomyślą…

Tak, ja też mam takie myśli i to nieustannie. Kto by ich nie miał, pisząc tak gorący romans i podając się na tacy krytycznemu światu.

I właśnie dlatego o tym wszystkim piszę. Wierzę, że to, co robię, w jakiś sposób wpłynie na życie moich czytelniczek. Jeśli przy moich książkach znajdziecie chwilę wytchnienia i oderwiecie się od tego krytycznego świata, będzie to dla mnie ogromny sukces. A swoją historią chcę udowodnić, że się da. Nie trzeba, ale można. Wybór należy do was, cokolwiek uczyni was szczęśliwymi.

Bądźcie nieustraszone!”

Co trzeba zrobić, aby wziąć udział w akcji recenzenckiej?

Do 6 lipca prześlij mailem link do dowolnej recenzji, którą umieściłaś/umieściłeś w serwisie lubimyczytać.pl na adres promocjaksiazki@agora.pl, w tytule wiadomości wpisując: „Niegrzeczny prezes”. Prosimy również o przekazanie adresu wysyłki oraz numeru telefonu. Do zgłoszenia dołącz link do swoich kanałów w social mediach.

Spośród nadesłanych zgłoszeń wybierzemy trzydzieści osób, które otrzymają egzemplarze książki.

Będzie nam miło, jeśli swoimi opiniami o książce podzielicie się w serwisie lubimyczytać.pl.

Przeczytaj fragment książki:

Niegrzeczny prezes

Issuu is a digital publishing platform that makes it simple to publish magazines, catalogs, newspapers, books, and more online. Easily share your publications and get them in front of Issuu's millions of monthly readers.

Książka „Niegrzeczny prezes” jest już dostępna w sprzedaży.

Artykuł sponsorowany