Sto milionów butnych niemieckich panów miało zostać osiedlonych w Europie i obdarzonych władzą opartą na monopolu cywilizacji technicznej oraz niewolniczej pracy zmniejszającej się ludności tubylczej - zaniedbanych, schorowanych, nie umiejących czytać kretynów - po to, żeby mknąc swymi bezkresnymi Autobahnami mogli podziwiać domy partii, muzea czynu zbrojnego, schroniska Kraft durch Freude i Planetarium, zbudowane przez Hitlera w Liznu (jego nowym Hitleropolis). I by przebiegłszy truchtem przez miejscową galerie obrazów, mogli zasiąść nad ciastkiem z kremem i po raz setny z rzędu wysłuchać nagrania "Wesołej wdówki". Tak miało wyglądać Niemieckie Tysiąclecie, przed którym nawet wyobraźnia nie oferowała dróg ucieczki.
[HUGH TREVOR-ROPER: Umysł Adolfa Hitlera]