Książka w przekładzie Andrzeja Serafina, pod redakcją Piotra Nowaka, z komentarzami Waltera Benjamina, Ivana Chvatika, Hansa-Georga Gadamera, Davida M. Helperina, Jonathana Leara, Alexandra Nehamasa, Piotra Nowaka i Andrzeja Serafina.

Do znudzenia powtarzane, wytarte dictum Whiteheada, jakoby cała filozofia miała być szeregiem przypisów do Platona, pokazuje, jak postrzegamy jego miejsce pośród tych, którzy uformowali naszą zachodnią umysłowość, pokazuje go jako źródło, z którego nieustannie czerpiemy, ale przede wszystkim każe nam zadać pytanie, dlaczego to właśnie on, a także w jaki sposób owego aktu formacyjnego dokonał. Nie mamy dziś innego sposobu, jak tylko sięgnąć do Platońskiego korpusu, który szczęśliwie w całości zachował się do naszych czasów.

Dialogiem szczególnie zdatnym do roli wprowadzenia w doktrynę platońską jest Uczta, albowiem zawiera ona esencjonalny wykład platońskiej mistyki idei, a także pokazuje centralną rolę Sokratesa, a także obraz całego milieu, w jakim filozofia funkcjonowała podówczas w praktyce.

Niniejszy przekład jest próbą oddania platońskiego tekstu w polszczyźnie dzisiejszej, swobodnej, przy zachowaniu filozoficznego oraz misteryjnego wymiaru dialogu, jego literackiego powabu, a także z uwzględnieniem dokonań dwudziestowiecznych filologicznych badań nad tekstem. Ma on zatem walory zarówno literackie, jak i naukowe, będąc wszelako przeznaczonym do lektury przez czytelnika-laika, gdyż taki był pierwotny zamysł platońskiego dialogu.