PlantoHolic
„Rewelacyjna pozycja. Patrząc na lata, w których była wydana to naprawdę realistyczna wizja życia w kraju okupowanym przez ówczesny ZSRR. My coś wiemy na ten temat, czytelnicy z innych krajów mogli sobie to dzięki niej świetnie wyobrazić.”
Właśnie.
Przeczytałam będąc na studiach.
Treść mogła by być dalszym ciągiem „Czwartego Protokołu”, gdyby Plan „Aurora” wypalił, chociaż powieść Forsythe'a powstała później, bo dopiero w 1987. Początek jest trochę bezsensowny. W 1984 (rok rzecz jasna zapożyczony z Orwella, książka wyszła w 1982) Armia Radziecka okupuje Anglię. Jak to nastąpiło, nie przedstawiono dość jasno. Wpierw Sowieci chcieli zająć RFN (też nie bardzo wiadomo, na jakiej zasadzie), jednak prezydent Francji Charles Alphonse Becque na własną rękę wyrusza do Moskwy pod pozorem rozmów handlowych i mówi: lepiej, jak zajmiecie Anglię. A oni zmieniają plany pod wpływem jego argumentacji (!). Wzywają brytyjskiego premiera i zmuszają, by „poprosił o pomoc”. Później Alphonse (znaczące imię) zostaje przez kogoś zabity z zemsty za „zdradę ojczyzny i ludzkości” (jak głosi napis na zwłokach), jednak to szczegół bez znaczenia dla akcji.
Zasadnicza treść czyli okupacja wypadła bardzo przekonująco.
„Przed upływem pierwszych dwóch tygodni każda rodzina otrzymała ośmiostronicowe kwestionariusze, zawierające kilkaset pytań. Należało na nie odpowiedzieć w ciągu czterech dni. Pytania obejmowały czasowo trzy pokolenia i dotyczyły sytuacji rodzinnej, wykształcenia, zatrudnienia, stanu majątkowego i przynależności do organizacji politycznych i społecznych każdego z członków rodziny. Niewypełnienie ankiety lub nieoddanie jej na czas powodowało utratę prawa do otrzymania plastikowej karty rejestracyjnej dającej z kolei uprawnienia do zakupu żywności i do podjęcia pracy. Podanie fałszywych informacji groziło karą pięciu lat obozu pracy w ZSRR.”
„Mniejsze zakłady łączono w grupy pod wspólnym nadzorem jednego komisarza. Na ulice miast wysłano wojskowe ciężarówki, które miały zwozić ludzi do pracy. Każda, nawet najmniejsza próba oporu czy ociągania się przy wsiadaniu do ciężarówek karana była biciem pałkami. W dużych zakładach problem zmuszenia strajkujących robotników do podjęcia pracy okazał się jednak nie do rozwiązania. Nawet niewielka grupa ludzi odmawiająca wykonywania swych obowiązków wystarczała do tego, by zatrzymać całą linię produkcyjną. Oficerowie zbierali grupy po 50 osób i łamaną angielszczyzną odczytywali im “Dekret o stanie wojennym” i konsekwencje jego nieprzestrzegania. Pierwsza egzekucja miała miejsce dopiero około 15.00, lecz do 17.00 już kilkuset mężczyzn i czterdzieści kobiet zostało rozstrzelanych na oczach towarzyszy pracy.”
Zakończenie wypadło mniej więcej, stąd ocena niewygórowana. Po trzech latach okupacyjnego horroru gensek Eugeniusz Orłow na skutek rozruchów w ZSRR zmuszony jest przystać na rokowania z prezydentem USA Wheelerem i wycofanie z Anglii, po za tym Wheeler żąda by „w Polsce, na Węgrzech i w pozostałych krajach Układu Warszawskiego odbędą się nadzorowane wolne wybory i jeżeli ludzie opowiedzą się za komunizmem, nie będziemy się sprzeciwiać. Ale bez waszego wojska i doradców.”
Allbeury jakby przewidział, że już po trzech latach urzędowania Gorbaczow przystanie na rozmowy w sprawie wycofania z Afganistanu (1988), choć może to przypadek.
Ciekawostka: „prezydent Wheeler mianował Polaków na stanowiska sekretarza stanu i dyrektora CIA, a sama Pierwsza Dama również pochodziła z polskiej rodziny z Chicago.” („President Wheeler had apointed Poles as Secretary of State and Director of the CIA and that the First Lady came from a Polish family from Chicago” s. 176 wydania amerykańskiego z 1989).

PlantoHolic
„Rewelacyjna pozycja. Patrząc na lata, w których była wydana to naprawdę realistyczna wizja życia w kraju okupowanym przez ówczesny ZSRR. My coś wiemy na ten temat, czytelnicy z innych krajów mogli sobie to dzięki niej świetnie wyobrazić.”
Właśnie.
Przeczytałam będąc na studiach.
Treść mogła by być dalszym ciągiem „Czwartego Protokołu”, gdyby Plan „Aurora”...