Jerzy Giedroyć - postać polskiej emigracji wyniesiona na ołtarz przez krajowe elity po '89 r. Hołubiony, jego działalność poprzez "Kulturę" i "Zeszyty Literackie" obecnie przyjmowana jest wręcz za główną busolę w tzw. polityce wschodniej (wobec Litwy, a zwłaszcza Białorusi i Ukrainy). W związku z Giedroyciem za dużo jest kadzenia, a za mało krytycznej analizy jego działalności ( w skrócie: polska polityka zagraniczna ma się opierać wobec tych 3 sąsiadów na "zobowiązaniach moralnych" {!!!};dużo jest też post-piłsudskiego "międzymorza"; post-prometeizmu). Sam siebie zresztą określał jako "przedsanacyjnego piłsudczyka" (!). Jego główne tezy były formułowane w drugiej połowie XX w., i już wtedy w wielu aspektach były anachronizmem. Jak dla mnie ten człowiek mentalnie tkwił jeszcze w pierwszej poł. XX. Hagiografia jaką się uprawia wobec tego pana jest dla mnie niezrozumiała.
Giedroyć sformułował tezę, że polską polityką rządzą "dwie trumny: Piłsudskiegi i Dmowskiego. Złośliwie można dorzucić trzecią trumnę- w polityce wschodniej, właśnie Giedroycia. Osobiście uważam, że należy już ją złożyć do grobu, zwłaszcza jak się obserwuje giedroyciową politykę "polskich" elit wobec konfliktu na Ukrainie (kompletnie bezkrytyczne, bezwarunkowe poparcie i niezwykle arogancka polityka wobec Rosji, jakby na to nie patrzeć jednak mocarstwa atomowego).

Jerzy Giedroyć - postać polskiej emigracji wyniesiona na ołtarz przez krajowe elity po '89 r. Hołubiony, jego działalność poprzez "Kulturę" i "Zeszyty Literackie" obecnie przyjmowana jest wręcz za główną busolę w tzw. polityce wschodniej (wobec Litwy, a zwłaszcza Białorusi i Ukrainy). W związku z Giedroyciem za dużo jest kadzenia, a za mało krytycznej analizy jego...