Wzięliśmy ową skromną książeczkę na warsztat w czasie kiedy za naszymi oknami szacowne stowarzyszenie Nigdy Więcej niemal odesłało sędziego Marciniaka do gwizdania meczów w okręgówce zaś w pewnym programie o proweniencji łączącej satyrę i publicystykę dokonała się rzeź załogi odpowiadającej za część satyryczna, uznaliśmy owe przedziwne i nie bardzo pasujące do naszych prostodusznych wyobrażeń o wolności okoliczności za dobry pretekst do powrotu do korzeni oraz odświeżenia sobie założeń na których miał polegać liberalizm w starych księgach ojców założycieli.

Tym bardziej, że interesowała nas opinia kogoś, kto uprawiał ideologie wolnościową zanim jeszcze jej codzienne nieuprawianie oznaczać zaczęło niechybną śmierć towarzyską dla mieszkańców miasteczka Wilanów i innych prawdziwie wielkomiejskich obszarów naszego pięknego kraju.

Ostatecznie nasze intuicje zostały potwierdzone, Ojcowie założyciele widzieli szaniec indywidualnej wolności, wyrażony dystansem cudzego łokcia od naszych żeber jako zdecydowanie większą odległość niż chcą ją dziś widzieć rozmaici aktywiści.
Z pewnością przekraczającą słabe żarty w telewizji czy konferansjerke na imprezie dla kuców.

Nie przewidzieli też zupełnie, że filozofia użyteczności osobistej uznająca za rzeczy wartościowe te które niosą ze sobą przyjemność i brak cierpienia stanie się w czasach ich spadkobierców tak straszliwie napompowana i wszechogarniająca, że powoli zaczyna przypominać swoją własną karykaturę.

Wydaje się, że również rozwój indywidualizmu w którym Mill upatrywał szansy dla postępu społecznego człowieka, w swojej dzisiejszej, monstrualnej coraz bardziej narcystycznej postaci nie wzbudziłby jego entuzjazmu.

Koniec końców uważamy, ze w stowarzyszeniu nigdy więcej tez winni sobie zorganizować zbiorowe czytanie Milla, aby ostatecznie nigdy więcej nie wydarzyło się to przed czym przynajmniej nominalnie zdaje się nas owa instytucja ochraniać.

Wzięliśmy ową skromną książeczkę na warsztat w czasie kiedy za naszymi oknami szacowne stowarzyszenie Nigdy Więcej niemal odesłało sędziego Marciniaka do gwizdania meczów w okręgówce zaś w pewnym programie o proweniencji łączącej satyrę i publicystykę dokonała się rzeź załogi odpowiadającej za część satyryczna, uznaliśmy owe przedziwne i nie bardzo pasujące do naszych...