Na „Tajemnice Wyroczni” natknęłam się całkiem przypadkiem w bibliotece, podczas poszukiwań wyznaczonych książek z listy. Opis na okładce z miejsca przyciągnął moją uwagę. Przyczyniła się do tego też piękna okładka oraz przede wszystkim Starożytny Egipt, gdzie ma miejsce historia. Mitologia egipska to jedna z moich ulubionych, dlatego staram się czytać wszystko, co dotyczy tamtejszych rejonów.

Powieść nie zawiodła mnie, a mile zaskoczyła. Bardzo spodobał mi się pomysł, iż Bóg dzieli się na dwie osoby:
Kreon- Cień Boga-śmierć, Alexos-Bóg światła- życie.

Podoba mi się szczególnie ich przedstawienie. Kreona jako starszego mężczyznę z bliznami wyobcowanego przez wygląd (Albinos), poważnego i rozważnego w decyzjach. Alexosa, który będąc dzieckiem, emanuje życiową energią i cieszy się „zdrowym” wyglądem pełnym barw.
Bohaterowie są złożeni. Niby dobra postać musi zrobić coś złego w dobrej mierze zaś zła na odwrót. Nie ma tu widocznego podziału na dobrych i złych. Różnica jest jak dla mnie miło zatarta.

Moją ulubioną postacią był Szakal. Bohater bardzo wpłynął na moją opinię. Przepadam za chłodnymi, cynicznymi oraz tajemniczymi wizerunkami. Kocham te skośne migdałowe oczy i pszeniczne włosy.

Płynny i przejrzysty styl pisania autorki. W książce zostały podjęte stosunkowo trudne tematy i zostały one należycie napisane. Lektura idealnie nadająca się dla młodzieży. Książka naprawdę godna polecenia. Sama nie mogę się już doczekać okazji, aby chwycić drugą część. Dodam na koniec, że moje szczęście wzrosłoby jeszcze bardziej, kiedy na polskim rynku ukazałby się ostatni tom.

Na „Tajemnice Wyroczni” natknęłam się całkiem przypadkiem w bibliotece, podczas poszukiwań wyznaczonych książek z listy. Opis na okładce z miejsca przyciągnął moją uwagę. Przyczyniła się do tego też piękna okładka oraz przede wszystkim Starożytny Egipt, gdzie ma miejsce historia. Mitologia egipska to jedna z moich ulubionych, dlatego staram się czytać wszystko, co dotyczy...