Eh ta książka pozostawiła we mnie jakiś niesmak…bardzo polubiłam mrocznego Dylana w 1 części, ale tutaj był całkowicie inną postacią. Nie chodzi nawet o jego bogactwo, tylko o samo zachowanie…nie wiem czemu tak mnie mierzi, że zaczął uganiać się za młodszą siostra byłej dziewczyny…a ona mu na to pozwalała…Scarlett nie oczarowała mnie sobą. Tak długo i w zasadzie ciągle powtarzała, że jest inna niż jej rodzice i siostra, a okazała się największym tchórzem i hipokrytką. Nie lubię historii gdzie bohater/ka idzie za byłym chłopakiem/dziewczyną swojego rodzeństwa…tutaj od początku mi to nie pasowało. Autorka bardzo chciała pokazać kontrast pomiędzy Sienną a Scarlett, ale wydaje mi się, że źle zaczęła…S. ma 11 lat i już kocha chłopaka swojej siostry? Przez lata powstrzymuje się, bo nadal buja się w nim? Osądza siostrę za to, że w niego nie wierzy, ale nie osądza Dylana, że tkwił w tym związku przez 8 lat? I Dylan tak nagle uważa, że nigdy nie kochał Sienny, że to nie było nic prawdziwego…eh.. Sienna miała rację…kochała go za bardzo, że zatraciła się w tej miłości…poza tym łatwo ją oceniać, kiedy nie mieliśmy możliwości poznać jej strony historii…a jestem pewna, że nacisk i groźby ojca były o wiele większe niż jej młodsza siostra myśli. Mocno się rozczarowałam Dylanem, bo myślałam, że jest najbardziej ciekawym bohaterem tej serii i mocno się rozczarowałam. Autorka odarła go z tej ciemności i dała nam dupka, który ma za nic uczucia innych ludzi. Brał co chciał. Podobnie Scarlett, chociaż ona była dużo młodsza od niego. Sama różnica wieku jak dla mnie była w tym wypadku za dużo, już wolałabym, żeby zakochał się w jakiejś nowej osobie. Jej ucieczka jest najlepszym tego dowodem, że Scarlett wolała wierzyć w swoje wyobrażenia, niż wysłuchać innej osoby. Jestem teraz bardziej za tym, żeby poznać historię Sienny bo zasługuje na nią. Mogłaby być wyrachowana, rozpuszczona, ale była też osobą mającą uczucia. Nie była biało-czarna. W przeciwieństwie do Scarlett i Dylana. Nadał żałuję, że autorka takiego D. nam dała ☹

Eh ta książka pozostawiła we mnie jakiś niesmak…bardzo polubiłam mrocznego Dylana w 1 części, ale tutaj był całkowicie inną postacią. Nie chodzi nawet o jego bogactwo, tylko o samo zachowanie…nie wiem czemu tak mnie mierzi, że zaczął uganiać się za młodszą siostra byłej dziewczyny…a ona mu na to pozwalała…Scarlett nie oczarowała mnie sobą. Tak długo i w zasadzie ciągle...