Podobno "Sprawa znaku mangusty" to już ostatni tom serii o Enoli Holmes. Z jednej strony szkoda mi się rozstać z tą bohaterką, z drugiej dziewczyna staje się młodą kobietą i pewne zachowania już jej nie przystoją. W dodatku trudno wymyślić jakieś kolejne interesujące i niepowtarzające się sprawy w taki sposób, aby ta młoda dama mogła się ich podjąć. Konwenanse XIX wieku ograniczają autorkę, choć Enola coraz śmielej poczyna sobie w swoich sprawach. Podjęła naukę w Akademii Kobiet, gdzie zgłębia różne dziedziny wiedzy. Między sprawami wiedzie życie, na które przystali jej bracia, widząc nieco ustatkowania młodszej siostry. A ponieważ Enola ujawnia się coraz większej liczbie osób jako siostra słynnego detektywa, musi też mieć na uwadze reputację brata. To wszystko nakłada pewne ograniczenia na poczynania dziewczyny.

Tym razem rzecz dotyczy zaginięcia przyjaciela słynnego pisarza. Kipling, obecnie znany z podejścia do kobiet, w impertynencki sposób domaga się odszukania Amerykanina przez perdytorystę Ragostina. Gdy nie zastaje go, obcesowo traktuje Enolę i ze swoją sprawą udaje się do jej brata. Dziewczyna jednak, zaintrygowana słowami pisarza, podejmuje wątek i wkracza do akcji. Pragnie udowodnić gburowatemu autorowi, że kobieta jest w stanie samodzielnie działać, myśleć logicznie i wysnuwać wnioski. W ten sposób poznaje siostrę zaginionego i odwiedza dzielnice Londynu, gdzie dziewczyna z dobrego domu nie powinna trafić. Jak zwykle Enola potrafi dobrze wcielić się w liczne postacie, dzięki przebraniom i zachowaniu adekwatnemu do odgrywanej roli. W ten sposób wpada na trop ichneumona. Jak się okazuje, nie tylko znak ma podwójne znaczenie. Czy i tym razem Enola rozwiąże sprawę?

"Sprawa znaku mangusty" jest nieco bardziej brutalna niż pozostałe przygody Enoli. Jednak kryminalna zagadka jest moim zdaniem lepsza niż w innych książkach cyklu. To znakomite zwieńczenie serii.

Podobno "Sprawa znaku mangusty" to już ostatni tom serii o Enoli Holmes. Z jednej strony szkoda mi się rozstać z tą bohaterką, z drugiej dziewczyna staje się młodą kobietą i pewne zachowania już jej nie przystoją. W dodatku trudno wymyślić jakieś kolejne interesujące i niepowtarzające się sprawy w taki sposób, aby ta młoda dama mogła się ich podjąć. Konwenanse XIX wieku...