Rywalizacja między rodzeństwem to temat chyba tak stary jak historia ludzkości, motywy złego bliźniaka i siostrobójstwa też znamy nie od dzisiaj. A jednak Sarah Bonner w swojej debiutanckiej powieści zatytułowanej „Sobowtórka” postanowiła po nie sięgnąć. Ba, udało jej się bardzo dobrze je odświeżyć. Autorka w młodości marzyła, aby być pisarką, ale została… księgową. Ten późny – całkiem udany – debiut to spełnienie jej młodzieńczych marzeń. Byłabym niezmiernie rada, gdyby Bonner nie poprzestała na tej jednej książce.

Megan i Leah to bliźniaczki. Mają takie same twarze, ale nie tylko. Jak opisuje ta pierwsza: „Jesteśmy identycznego wzrostu, mamy taką samą budowę ciała, ważyłyśmy tyle samo. Wszystkie wymiary się pokrywają” [s. 44]. Co je różni? Leah od czasów nastoletnich nie szanowała prywatności ani własności siostry, podbierała jej kosmetyki czy ubrania, a poza tym odbijała chłopaków. Nie potrafiła się powstrzymać nawet gdy wiedziała, że Megan na kimś zależy. Główna bohaterka wspomina: „Leah nie chciała podwędzać mi rzeczy na chwilkę. Chciała wszystko kontrolować, dominować. A jeśli nie mogła czegoś zatrzymać, niszczyła to, by do mnie nie wróciło” [s. 119]. Dodatkowo ich życie rodzinne nie było sielanką. Okazało się, że ojciec dziewczyn prowadzi podwójne życie i to one oraz ich matka są tą drugą rodziną.

W dorosłym życiu siostry podjęły próbę naprawienia relacji. W ramach autoterapii zaczęły pisać książkę o swoim życiu. Niestety Leah znowu nie mogła się powstrzymać. Wykorzystała Megan, ukradła to, co siostra napisała, i opublikowała wszystko jedynie pod swoim nazwiskiem. Również te informacje, które pierwotnie nie miały zostać udostępnione czytelnikom. „Zła bliźniaczka” zyskała fortunę na publicznym praniu rodzinnych brudów – „spieniężyła ich nieszczęście” [s. 217] – i zaczęła zarabiać kolejne niemałe pieniądze jako popularna influencerka, a Megs ponownie została z niczym.

Kiedy Megan odkrywa, że mąż ma w telefonie intymne zdjęcie jej siostry, spotyka się z nią. W trakcie ostrej wymiany zdań kobiecie puszczają nerwy. Uderza Leah butelką i w ten sposób… zabija swoją bliźniaczkę. Ukrywa jej ciało w zamrażarce, postanawiając przez jakiś czas poudawać bogatą celebrytkę. Historia rodzinna zatacza więc w pewnym sensie koło, ponieważ Megs – tak jak kiedyś jej ojciec – zaczyna prowadzić podwójne życie, chociaż w zupełnie innych okolicznościach i z innego powodu. Wkrótce okazuje się, że nie tylko ona podjęła niebezpieczną grę.

Początek wydarzeń opowiada nam Megan, w drugiej części narratorem jest Chris, a później pojawiają się kolejne niespodzianki, które nawet mogą was nieco zdezorientować. Fabuła faktycznie wciąga, ale mam z nią pewien problem. Nie jestem w stanie polubić Megan ani jej okropnego, wulgarnego i wyrachowanego męża Chrisa. Nie potrafię współczuć Leah. W części, w której pałeczkę opowiadającego przejmuje prawnik, zbyt wiele czytamy szczegółów o nim samym, a ponieważ nie należy on do głównych postaci, wiadomości te są – moim zdaniem – rozpraszające i nużące. Sam pomysł ze zmianą narratorów to bardzo dobry zabieg. Doceniam ponadto występujące co jakiś czas zaskakujące zwroty akcji.

Książka na pewno nie jest więc nudna, lecz możemy się natknąć na drobne zgrzyty. Na przykład w opowieści Megan pojawiają się nieścisłości: „Nigdy nie zdradziłam Chrisa. Nawet tego nie rozważałam, patrząc na innych mężczyzn” [s. 77], ale nieco wcześniej przeczytaliśmy: „Zbywałam tych wszystkich mężczyzn – tylko raz rozważałam propozycję faceta, który zaproponował mi seks wprost” [s. 32].

Pomimo niewielkich potknięć publikację tę oceniam dobrze i z czystym sumieniem mogę wam ją polecić. Przede wszystkim nie jest to typowy kryminał – od początku wiemy, kto jest mordercą, i nie o schwytanie zbrodniarza tutaj chodzi. Fabuła to gęsta pajęczyna misternych intryg knutych przez wiele osób. Czy jest tutaj ktoś, kogo polubicie? Nie wiem, mnie się nie udało, a jednak z wielką przyjemnością doczytałam do końca. Czy morderstwo ujdzie Megan na sucho? Sprawdźcie sami.

Aleksandra Dolęga