„ – Komu obcemu by się chciało do nas sprowadzać? – rzuciła pytanie w przestrzeń i pociągnęła drzwiczki z pogrzebaczem. – Chyba tylko jakimś desperatom.

Machnęła węglem w piec i poczekała chwilę, aż fala ciepła rozgrzeje jej zmęczoną twarz”.

Zupełnie nie wiedziałem, czego spodziewać się po tej książce. Mroczna, niepokojąca okładka i dość dziwny tytuł przyciągnęły jednak moją uwagę. Być może właśnie dlatego sięgnąłem po powieść Joanny Pawłusiów pod tytułem „Skrzydła i kości”. Ukazała się ona nakładem Wydawnictwa Kobiecego. Rzadko o tym wspominam, ale opis wydawcy zamieszczony na okładce wzmaga apetyty każdego miłośnika kryminałów. Tak właśnie rozpocząłem tę lekturę – myśląc, że będzie to po prostu kolejny kryminał. Czy jednak jest tak rzeczywiście? Po przeczytaniu powieści nie jestem już tego taki pewien. Autorka połączyła bowiem kryminał, thriller, powieść sensacyjną oraz obyczajową. Jesteście ciekawi, jak jej się to udało?

Akcja powieści rozgrywa się w Malumicach. Właśnie do tej małej miejscowości, w której wszyscy dobrze się znają, przeprowadza się rodzina Bocheńskich. Wywołuje to pewną sensację. Dlaczego wybrali akurat Malumice? Dlaczego kupili stary dom, dość brzydki i wymagający sporego remontu? Dlaczego nie chcą mówić o swojej przeszłości? Jakie sekrety skrywają?

Bocheńscy wydają się na pozór zwykłą rodziną. Pozory jednak – jak dobrze wiemy – mogą mylić. Ich wzajemne relacje są bardzo napięte. Wydaje się, że przysłowiowa iskra może wywołać prawdziwy pożar. Jednak to właśnie ich przyjazd jest przysłowiowym kamykiem, który uruchamia całą lawinę. Lawinę wydarzeń, po których Malumice nie będą już takie same.

W tym miejscu mała dygresja. Otóż autorka wybrała dobrze znany nam schemat. Mała miejscowość, ludzie, którzy na pierwszy rzut oka prowadzą zwykłe życie. Jednak szybko okazuje się, że każdy z nich coś ukrywa. Sekrety buzują pod powierzchnią i tylko czekają, aby ujrzeć światło dzienne. Jak długo bowiem można kłamać? Jak długo można oszukiwać, że się czegoś nie widziało, lub udawać, że się czegoś nie słyszało?

„Skrzydła i kości” to z całą pewnością nie jest klasyczny kryminał. Jednak cała opowiadana historia jest bardzo mroczna. Autorka w prostych słowach opowiada o złu. Złu, do którego zdolny jest każdy. W pewnym momencie książka przypomina horror. Czy na Malumicach ciąży klątwa, można by zapytać? Dlaczego ich mieszkańcy zachowują się tak, a nie inaczej?

Tymczasem po corocznym festynie Kinga Bocheńska nie wraca do domu. Ojciec rozpoczyna poszukiwania. Czy jednak wszystkim jednakowo zależy na tym, aby dziewczyna się odnalazła? Jaki związek z jej zaginięciem ma odnaleziony w lesie martwy chłopak? Czy to możliwe, aby swój udział w tej historii miały także ptaki?

Muszę przyznać, że dawno nie czytałem podobnej książki. Joanna Pawłusiów naprawdę potrafi zaskoczyć czytelnika. Cała historia niepokoi, wzbudza także nasze niedowierzanie. Jednak niektóre elementy wymagałyby dopracowania. Mianowicie podczas lektury czujemy, jakbyśmy czytali kilka niepowiązanych ze sobą opowiadań. Owszem, wszystkie dzieją się w jednym miejscu i jednym czasie. Jednak gdyby zastanowić się nieco głębiej, to niektóre tropy użyte przez autorkę donikąd nie prowadzą. Tak jest chociażby w przypadku przeszłości rodziny Bocheńskich. Przeprowadzają się z powodu traumatycznych wydarzeń z przeszłości. Tymczasem w toku lektury wątek ten jest potraktowany marginalnie. Właśnie dlatego przychodzi mi na myśl skojarzenie z horrorem. Do Malumic sprowadza się nowa rodzina. Wywołuje to szereg wydarzeń – morderstw, zaginięć. Zakończenie zaś okazuje się równie zaskakujące.

„Skrzydła i kości” z całą pewnością wyróżniają się na polskim rynku kryminałów i thrillerów. Autorka pokazała, że potrafi zaskoczyć czytelnika. Napisała mroczną, klimatyczną i nieoczywistą powieść. Tytuł z pewnością wart zauważenia. Joanna Pawłusiów pokazała, że dysponuje sporym potencjałem.

Wojciech Sobański