Na moje usprawiedliwienie to to,że dostałem tę książkę w prezencie.Do moich ulubionych książek należą wspomnienia ojca p.Róży,Jacka Woźniakowskiego "Ze wspomnień szczęściarza" i pomocna przy czytaniu wspomnień córki,była interesująca graficznie tablica genealogiczna rodu,właśnie z tej książki.Kogo tam nie ma:Rodakowscy,Woźniakowscy,Pawlikowscy,Kossakowie,Plater-Zyberkowie,Czapscy.Już przyjście na świat w rodzinie z takimi koligacjami jest pewnym darem losu i zobowiązuje.Gdy czytam wspomnienia autorki,to odnoszę wrażenie jakby p.Róża żyła w zupełnie innej Polsce niż ja.Ocena wielu zjawisk i pewna egzaltacja jest dosyć męcząca.Ignacy Karpowicz w jednym z wywiadów stwierdza:"Nigdy nie nawiązałem nawet średnio głębokiej relacji z osobą głęboko wierząca.Im się na pewnym etapie wyłącza rozumowanie".Coś w tym jest.Czytałem z przyjemnością fragmenty dotyczące relacji z wujem autorki,malarzem,wspaniałym człowiekiem,Józefem Czapskim.Podzielam też zachwyt p.Róży gotykiem płomienistym.Co do UE,to bardzo ostrą ocenę sądów wyrażanych w książce przez autorkę,przyniosły ostatnie wydarzenia na Ukrainie i rosnące niezadowolenie w całej Europie.Brak w książce głębszych refleksji nad kondycją człowieka we współczesnym świecie,a przecież autorka czytała Miłosza,znała poglądy Giedroycia.Może poprawność polityczna przed zbliżającymi się wyborami wpłynęła na fragmenty książki dotyczące Unii Europejskiej?Czytam równolegle książki innych opozycjonistek:Barbary Toruńczyk ,"Z opowieści wschodnioeuropejskich"
i Ewy Berberyusz,"Moja teczka" i" Książę z Maisons- Laffitte".Porównania są frapujące.Mała dygresja.Okazuje się,że gdy jestem w Warszawie,prawdopodobnie przechodzę często obok domu p.Róży.

Na moje usprawiedliwienie to to,że dostałem tę książkę w prezencie.Do moich ulubionych książek należą wspomnienia ojca p.Róży,Jacka Woźniakowskiego "Ze wspomnień szczęściarza" i pomocna przy czytaniu wspomnień córki,była interesująca graficznie tablica genealogiczna rodu,właśnie z tej książki.Kogo tam nie...