Piękna opowieść i miłości, przyjaźni, złamanych planach i marzeniach w czasie sowieckiej zawieruchy. W powietrzu cały czas wisi jakieś przeczucie o nieuniknionej klęsce. Nieumiejętność dostosowania się bohaterów do nowej rzeczywistości połączona z kłodami rzucanymi im pod nogi przez nową władzę sprawia, że problemy tylko narastają, a oni nie są w stanie ich rozwiązać.
Autorka powieści, wnuczka słynnego kompozytora Rimskiego-Korsakowa opiera swoje dzieło na autentycznych wydarzeniach, których była świadkiem, a jej bohaterowie wykreowani sią na podstawie ludzi, których osobiście znała. Sama Irina występuje w książce, ale tylko wzmiankowo. Podczas rozmowy głównych bohaterek pada informacja, że wnuczka Rimskiego-Korsakowa została wyrzucona z konserwatorium muzycznego tylko dlatego, że miała szlacheckie pochodzenie.

Elżbietka - pragmatyzm jaki potrafi zastoswać w działaniu jest kompletnie oderwany od jej sposobu myślenia, co może jest bohaterskie, ale zupełnie idiotyczne.
Ksenia "Asia" Wsiełodowna - chyba jedyna postać, która nie wykazuje pogardy czy niechęci do proletariuszy. Chodząca dobroć. Jednocześnie trochę infantylna i głupio bohaterska, co kończy się śmiercią przez zamarznięcie i osierocenie dwójki maleńkich dzieci.
Lela Nielidowna - z pozoru głupiutka imprezowiczka uganiająca się za chłopcami okazuje się najodważniejszą kobiecą postacią. Zmuszona do zostania tajnym współpracownikiem GPU wykorzystuje to do chronienia swoich najbliższych poprzez przekazywanie służbom zupełnie nieistotnych informacji. Na końcu ponosi samobójczą śmierć w obozie karnym. Przed tym udaje jej się przeżyć piękną miłość z mężczyzną, którego wcześniej odrzuciła. Jest również symbolem pewnej przemiany.
Wieczesław - pięknie pokazana przemiana bohatera. Pokazuje umiejętność rewidowania własnych przekonań i poglądów. Ginie z rąk systemu, w który na początku powieści bezsprzecznie wierzył.
Nina Aleksandrowna - dwukrotnie pozbawiona miłości z rąk sowietów. Bohatersko opiekuje się młodszym bratem i szwagrem. Jednocześnie cały czas podkreśla, że sowieci dali jej coś, czego car nigdy by jej nie dał, możliwość zarabiania śpiewem - a to kochała chyba najbardziej.

Niesamowity jest dysonans jaki odczuwa się czytając o represjonowanej arystokracji, która przecież zaledwie kilka lat wcześniej sama była grupą represjonującą.
Sposób prowadzenia dialogów przez bohaterów oraz używanie otczestw w kontrze do sowieckiej rzeczywistości i nowomowy nadaje całości magiczny klimat.

Piękna opowieść i miłości, przyjaźni, złamanych planach i marzeniach w czasie sowieckiej zawieruchy. W powietrzu cały czas wisi jakieś przeczucie o nieuniknionej klęsce. Nieumiejętność dostosowania się bohaterów do nowej rzeczywistości połączona z kłodami rzucanymi im pod nogi przez nową władzę sprawia, że problemy tylko narastają, a oni nie są w stanie ich...