Dopadła mnie ostatnio prokrastynacja. Ostatni numer dawno przeczytany, a wrażenia niespisane…
Zanim jednak zacznę, do spraw najważniejszych - prozy Mai Lidii Kossakowskiej nie znam zbyt dobrze, ale nie da się ukryć: jej śmierć to wielka strata dla polskiej fantastyki.

A teraz już czas na teksty z Polski -
„Strategia gnomiego skruuvi sztuce wojennej wbrew” Radka Puchały (Chrościska) – jak na fantasy czytało mi się całkiem przyzwoicie. Ale że pisanie Autora darzę sporą estymą, to są części, które niespecjalnie „łykam”. Rycerscy wojacy, załatwiający spór grą w karty? Szlachetne rozstanie się wojsk bez rozlewu krwi? Wątek „feministyczny”, który wyskakuje jak diabeł z pudełka? No i jednak trochę rozczarowujące zakończenie. Na poziomie szczegółów to bardzo dobra lektura, ale rozłazi mi się nieco na poziomie przesłania.
Choć i tak to najlepszy tekst numeru!
„Potrzebuję tego!” Marleny Siwiak i Mariana Siwiaka – smutna ekstrapolacja tego, ku czemu zdążamy. I to raczej w krótkiej perspektywie czasu. Nadałoby się jako scenariusz do odcinka „Black Mirror”. Aczkolwiek jak dla mnie stanowczo za długie w stosunku do treści, które opko niesie. Tym niemniej – sugestywne i przygnębiające!

Z zagranicy –
„Barszcz” Anatoly Belilovsky’ego – brak fantastyki to minus tego tekstu, za to nastrój – to jego plus. Niech będzie.
„Dwadzieścia sześć małp, a czasem także pustka” Kij Johnson – kolejny amerykański tekst, nawiązujący do cyrku. Czytało się nieźle, ale nic w nim ponad przeciętność nie ma.
„Za ostatnią stacją” A. T. Greenblatta – w sumie parabola ludzkiego życia. Pomysł niezły, wykonanie też, ale całość jakoś nie rezonuje. Może dlatego, że gdzieś dźwięczą mi w głowie echa opowiadania J.G. Ballarda opartego na podobnym pomyśle.
„Strzyżyk śpiewa na gałęzi płynącej w dół rzeki” Betsy Aoki – tu podobnie jak w tekście poprzednim: bardzo fajny pomysł (do czego możemy być potrzebni SI? W czy możemy być lepsi?), całkiem nieźle wykonany, ale ostatnio mam już alergię na tematy okołojapońskie. Za chwilę jakiś samuraj mi z lodówki wyskoczy!

Wyjątkowo przeczytałem też scenariusz RPG „Księga środka”. Do meritum się nie odniosę, bo nigdy w RPG nie grałem. Ale bardzo nie spodobało mi się takie potraktowanie po macoszemu Katowic jako miejsca akcji. Nic w scenariuszu nie mówi nam, że znajdujemy się akurat w Katowicach, a nie we Lwowie, Gdyni czy Breslau. A przecież i Katowice mogą być wdzięcznym tłem z ciekawymi lokacjami. Proszę Autora by zajrzał np. na stronę www.giszowiec.info
I jeszcze publicystyka – jak zwykle z niekłamaną przyjemnością przeczytałem erudycyjny artykuł Aleksandry Klęczar. Wielkie wrażenie wywarł na mnie artykuł pp. Siwiaków o nanotechnologii. Aż mi się przypomniały artykuły p. Macieja Iłowieckiego ze starej „F”. Proszę o więcej tego typu tekstów!
Za to mam spory niedosyt po lekturze wywiadu z Bradem Dourifem. Aktor to nietuzinkowy, ale zdaje się zmęczony odpowiadaniem na te same pytania, bo odniosłem wrażenie, że zbywa przepytującego.
Nie zgadzam się z tak wieloma tezami, zawartymi w artykule Jacka Inglota, że brak mi miejsca i chęci, by je tu wyłuszczać.

Dopadła mnie ostatnio prokrastynacja. Ostatni numer dawno przeczytany, a wrażenia niespisane…
Zanim jednak zacznę, do spraw najważniejszych - prozy Mai Lidii Kossakowskiej nie znam zbyt dobrze, ale nie da się ukryć: jej śmierć to wielka strata dla polskiej fantastyki.

A teraz już czas na teksty z Polski -
„Strategia gnomiego skruuvi sztuce wojennej wbrew” Radka Puchały...