Pierwsze co daje się wyczuć w książce Agaty Piechoty, to umiejętność posługiwania się słowem pisanym. Dzięki temu cały czas miałam niezmącony komfort czytania, którego ostatnio brakuje mi bardzo, i to nawet u świetnie sprzedających się autorów. Agata Piechota niewątpliwie ma rzemiosło w ręku i wie jak pisać.
Fabuła książki jest jak delikatny szal, który sprawia nam przyjemność i ogrzewa, gdy tego potrzebujemy. Nie ma tu natłoku emocji i wielu zwrotów akcji, ale odnoszę wrażenie, że nawet nie pasowałyby do całości.
Główna bohaterka jest postacią trochę podobną do mnie, więc łatwo było mi się z nią utożsamiać i rozumieć jej decyzje czy motywy. Niewątpliwie jest to postać wiarygodna, a zarazem nietuzinkowa w literaturze, choć czasem spotykana w środowisku naturalnym. Autorka wykazała się odwagą, wybierając dla głównej postaci swojej historii właśnie taki zestaw cech, zestaw, który nie jest oklepaną gwarancją sympatii czytelnika.
Nie widując gwiazd jest niewątpliwie bardzo dobrym debiutem i, mam nadzieję, początkiem kariery pisarskiej, obfitującej w poczytne powieści.
Jedynym minusem jaki widzę jest to, że chciałabym przeczytać choć jeszcze jeden rozdział tej historii... a najlepiej dwa.

Pierwsze co daje się wyczuć w książce Agaty Piechoty, to umiejętność posługiwania się słowem pisanym. Dzięki temu cały czas miałam niezmącony komfort czytania, którego ostatnio brakuje mi bardzo, i to nawet u świetnie sprzedających się autorów. Agata Piechota niewątpliwie ma rzemiosło w ręku i wie jak pisać.
Fabuła książki jest jak delikatny szal, który sprawia nam...