„Można umrzeć inaczej”, to książka, która sprawiła, że ostatecznie trafiłam na Sycylię i do Taorminy – czyli miasta, które, mimo że małe, potrafi zauroczyć doszczętnie. Tak się stało i ze mną. No, ale o książce teraz. Powieść trafiła do mnie z polecenia w latach dziewięćdziesiątych. Niektóre postaci jawią się co prawda być jakby bezbarwne, pozbawione napędu, ale żle nie jest. Początek wciąga, zachęca. Czar z kartki na kartę trochę pryska. Czytelnik może się zmęczyć. Trzeba cierpliwości by dotrzeć aż do finału. Ale opisy są plastyczne i strawne.

Mamy tu pomysł i materiał na doskonały film!

W hotelu znaleziony zostaje martwy mężczyzna. Powoli sprawa jest wyjaśniana. Nolan grywał w kasynach, gdzie tracił pieniądze. Młoda Norweżka będąca towarzyszką tegoż nieboszczyka bywała z nim w tych luksusowych miejscach. Nie jest jego żoną. Policja włoska nie okazuje się zbyt energiczna i sprawna. Neal Forrester wplątuje się w bycie tłumaczem i opiekunem bezradnej Inger. Ona natomiast jest zamknięta w sobie i zawieszona. Ich relacja z początku jest drętwa i trudna. Taormina i Sycylia zaś - tło - to miejsce dobre do leniuchowania i kontemplacji, przynajmniej na pierwszy rzut oka. Wstępnie wydaje się, że Nolan popełnił samobójstwo. Pozostają jednak wątpliwości…

Dwaj "autostopowicze" zabrani przez Anglika nakręcają spiralę napięcia - posługując się bronią palną terroryzują Neala i Inger. Dochodzi do porwania...

Zaletą tekstu są krótkie rozdziały :)

„Można umrzeć inaczej”, to książka, która sprawiła, że ostatecznie trafiłam na Sycylię i do Taorminy – czyli miasta, które, mimo że małe, potrafi zauroczyć doszczętnie. Tak się stało i ze mną. No, ale o książce teraz. Powieść trafiła do mnie z polecenia w latach dziewięćdziesiątych. Niektóre postaci jawią się co prawda być jakby bezbarwne, pozbawione napędu, ale żle nie...