,,Męża mojego brata” autorstwa Tagame Gengoroh miałam od jakiegoś czasu na radarze, ale dopiero teraz w końcu udało mi się go przeczytać. Żałuję, że tyle mi zeszło ponieważ bardzo spodobała mi się ta historia. Nieprzesłodzona i bez zbytniej pompy. Postać Kany zdecydowanie zdobyła moje serce i wniosła wiele do fabuły. Świetnie pokazano na jej przykładzie kontrast bezpośredniego podejścia i rzucania pytań z postawą Yaichiego, który sam by chciał znać odpowiedzi, ale nie miał odwagi albo nie wiedział jak o to zapytać. Jest to kolejny dowód na to, że z krzywdzącymi stereotypami się nie rodzimy, tylko nabieramy je (albo jesteśmy na nie wystawieni) później w życiu poprzez funkcjonowanie w sztywnych ramach społeczeństwa. Dodatkowo, kolejnym plusem jest to, że świadomość Yaichiego odnośnie swoich własnych przekonań i poglądów nie pojawiła się tak o nagle z nieba, tylko powoli z każdym rozdziałem w nim wzrastała. Miło widzieć, że ktoś na drodze autorefleksji rewiduje wpojone szkodliwe stereotypy i dopuszcza możliwość ich szkodliwości i niewłaściwości.

,,Męża mojego brata” autorstwa Tagame Gengoroh miałam od jakiegoś czasu na radarze, ale dopiero teraz w końcu udało mi się go przeczytać. Żałuję, że tyle mi zeszło ponieważ bardzo spodobała mi się ta historia. Nieprzesłodzona i bez zbytniej pompy. Postać Kany zdecydowanie zdobyła moje serce i wniosła wiele do fabuły. Świetnie pokazano na jej przykładzie kontrast...