Moje drugie spotkanie z tą autorką i jak dotąd jestem bardzo zadowolona. Choć zarzekam się, że nie czytam obyczajówek czy romansów to właśnie do mnie doszło, że jednak to robię.

Podchodziłam do niej dość sceptycznie. Książka zaczęła się dość chaotycznie i dziwnie, ale dość szybko zaskarbiła sobie moją ciekawość. Początkowo wydawała mi się lekka, infantylna oraz głupiutka, bardzo oddalona od rzeczywistości i uznałam, że nie powinnam więcej od niej oczekiwać. Z tym podejściem brnęłam w tą historię dalej i okazało się, że pozory mogą mylić. Przebieg zdarzeń stopniowo nabiera dynamiki i w pewnym momencie zdałam sobie sprawę, że zaczęłam odczuwać podenerwowanie, które skończyło się bólem brzucha. Bohaterowie nie są za szczególnie rozbudowani, ale podobała mi się przemiana Eleonory, a Nicholas niestety budził moją wewnętrzną feministkę.

Byłam raczej pewna, że zawiodę się na historii, którą mi przedstawiła Pani Beverley, a ona zaskoczyła mnie do tego stopnia, że zmusiła mnie do wylania łez wzruszenia. Niestety trochę przedobrzyła z końcówką, która mi się dłużyła, dlatego gwiazdka mniej. Przyznam, że chętnie do niej wrócę za parę lat.

Moje drugie spotkanie z tą autorką i jak dotąd jestem bardzo zadowolona. Choć zarzekam się, że nie czytam obyczajówek czy romansów to właśnie do mnie doszło, że jednak to robię.

Podchodziłam do niej dość sceptycznie. Książka zaczęła się dość chaotycznie i dziwnie, ale dość szybko zaskarbiła sobie moją ciekawość. Początkowo wydawała mi się lekka, infantylna oraz głupiutka,...